شاکر است که در سن ۲۲ سالگی مدال المپیک را به دست آورده، خوب می‌داند که ورزش بالا و پایین زیاد دارد و اگر می‌خواهد نقره المپیک توکیو را به طلا تبدیل کند باید خیلی سخت‌تر از قبل کار کند. علی داوودی، وزنه‌بردار دسته فوق‌سنگین کشورمان یکی از آن مدال‌هایی را به دست آورد که خیلی به دلمان نشست. مدالی که شاید توقع کسب آن را نداشتیم، اما جوان وزنه‌برداری کشورمان موفق شد با اختلاف نسبت به رقبای پایین‌تر خود در جدول به نقره باارزش المپیک دست پیدا کند. هرچند که اختلافش با تالاخادزه هم زیاد بود و همین باعث می‌شود برای رسیدن به اعجوبه گرجستانی تلاشش را بیشتر کند. قهرمان وزنه‌برداری کشورمان می‌گوید: «در شرایط کرونا خیلی سختی کشیدم، اما خوب تمرین کردم و حتی وزنه‌هایی از این سنگین‌تر را تنهایی می‌زدم. قطعاً طلا برای من دست نیافتنی بود و باید برای نقره همه تلاشم را می‌کردم که همین اتفاق هم افتاد. دوست داشتم تماشاگران و تعدادی از هموطنانم در سالن حضور داشتند، اما می‌دانم که مسابقه‌ام را دیده‌اند و ممنونم که انرژی مثبت برایم فرستادند.» داوودی با اشاره به اینکه استرس کمی در طول مدت رقابت داشته، می‌افزاید: «قبل از اینکه بیایم استرس داشتم، اما حین مسابقه شرایط برایم طوری پیش رفت که استرسم از مسابقه لیگ کمتر بود. جو مسابقه برایم سنگین بود و می‌خواستم کمی آرام شوم که با شروع مسابقه همه چیز تغییر کرد. من فعلاً با این مدال خوشحالم، اما قطعاً باید برنامه‌ریزی درستی برای آینده داشته باشم. این مدال را به کادر درمان که در طول نزدیک به دو سال مردانه ایستاده‌اند و مردم کشورم تقدیم می‌کنم و خوشحالم که برای دقایقی آن‌ها را شاد کرده‌ام.»
