جشن پیروزی جمهور در سیزدهمین انتخابات ریاستجمهوری به قدر خود آن انتخابات شیرین و بدون تنشهای تحمیلی بود. وقتی منتخب ملت با رأی فاصلهدار با نفر دوم انتخاب شود و رقیبان بیدرنگ به او تبریک بگویند و رئیسجمهور مستقر به محل استقرار رئیسجمهور منتخب برود و تبریک بگوید و تأکید کند که خودش و وزیرانش در خدمت او هستند و او رئیسجمهور همه مردم است و بالاخره سران کشورهای دوست بی فوت وقت پیام تبریک بفرستند، معلوم است که جشن و پایکوبی «جمهور» برای پیروزی خود، بدون تنشهای معمول اینگونه جشنهاست.
جشن مردم ایران البته که با عزای صهیونیستها و رسانههای فارسی زبان معاند همراه بود. طشت رسوایی این رسانهها در چنین تقابلهایی به زمین میافتد و صدا و تصویر این افتادن همه را متوجه خود میکند. انتخابات سیزدهم تجلی تصمیم و اراده ملت ایران بدون تأثیرپذیری از دعواهای سیاسی دو جناح اصلی کشور بود و شیرینی این جشن در مردمیبودن و نداشتن رنگوبوی سیاسی و جدلهای شخصیتهای سیاسی است. دور نیست روزی که مردم با تغییری که «دولت مردمی» وعده آن را داده است، بیشتر از پیش پای کار نظام و دولت بایستند و زمینه جشنهای پرشکوهتر را فراهم کنند.