پرونده ویلموتس زودتر از حد تصور بایگانی شد تا متهمان ردیف اول آن با استفاده از بیتفاوتی نهادهای نظارتی که گویی تحت تأثیر فیفاهراسی و ادعاهای غیرواقعی در خصوص تعلیق فوتبال ایران پاپس کشیدهاند، خوابهای شومی برای انتخابات فدراسیون فوتبال و ادامه حضور خود در پستهای مدیریتی فوتبال ببینند.
داستان کاملاً طبق همان روالی که آقایان میخواهند در حال پیش رفتن است. سلطانیفر به عنوان متولی ورزش و البته یکی از متهمان پرونده ویلموتس که تاج بارها تأکید کرده بود بدون هماهنگی و اطلاع او و وزارتخانه متبوعش قدم از قدم برنداشتهاند، بیهیچ ابایی میگوید که نشنیده عاملان قرارداد ویلموتس حق شرکت در انتخابات فدراسیون را نداشته باشند!
وقتی وزیر ورزش جدا از اینکه خود به عنوان مطلع، یکی از متخلفان این پرونده محسوب میشود تا این اندازه بیتفاوت از کنار مشتی به اصطلاح مدیر که بوی تعفن فسادشان در فوتبال عالم و آدم را خفه کرده، میگذرد باید هم شاهد تکاپوی رئیس و هیئترئیسه سرتاپا مقصری باشیم که بهرغم احضار در خصوص پرونده تأسفبار ویلموتس امروز همچنان در حال لابی کردن برای بازگشت دوباره به مسند قدرت برای تاراج بیتالمال و چپاول جیب مردم در فوتبال هستند.
البته که به این افراد هیچ حرجی نیست. آنها اهدافشان از همان روز نخست نیز چپاول جیب مردم بوده و بس که در غیر این صورت از قرارداد بدتر از ترکمانچای خود با افتخار به عنوان قراردادی خوب یاد نمیکردند و از تأثیرگذاریهای خود در عقد این قرارداد که مدعی بودند در تاریخ ثبت خواهد شد و این چنین هم شد، تعریف نمیکردند. قرارداد ویلموتس به لطف بیکفایتی و بیلیاقتیهای آقایان تاریخی هم شد، اما در شرمآور بودن نه در خوب بودن که خوب بودنش تنها برای جیب همانهایی بود که از این سفره نان خوبی به جیب زدند، نه مردم و بیتالمالی که بار دیگر جیبشان در روز روشن یه یغما رفت!
تکلیف این به اصطلاح مدیران که جز با هدف جارو کردن بیتالمال و اندک داراییهای مردم بر مسند قدرت تکیه نمیزنند، روشن است. مسئله، اما امروز که کاسه این رسوایی از بام افتاده و آوازه فساد آقایان گوش فلک را کر کرده، بیتفاوتی نهادهای نظارتی و قوه قضائیه است، آن هم در روزهایی که بارها و بارها از مبارزه با مفسدان اقتصادی میشنویم و خبرهایی مربوط به اعدام مفسدان فیالارض، اما در این وانفسا این سؤال پیش میآید که اگر چپاول ۸ میلیون یورویی بیتالمال مصداق بارز فساد نیست، پس چیست که نتوانسته تاج و دوستانش و البته وزیر ورزش را به عنوان مطلع در این پرونده پای میز محاکمه بکشاند تا مردم شاهد برخوردی جدی با مدیران بیکفایتی باشند که بیهیچ شرمی دستشان تا آرنج در جیب مردم است و حیایی هم بابت این همه چپاول ندارند و بدتر اینکه همچنان در حال تدارکات برای بازگشت دوباره به مسند قدرت هستند تا اندک دارایی باقیمانده مردم را نیز جارو کنند و با خود ببرند، وقتی میدانند که هر چقدر هم به این چپاولها ادامه دهند، کسی یقه آنها را نخواهد گرفت که اگر غیر از این بود امروز باید بعد از محاکمه علنی در مقابل چشم مردم پشت میلههای زندان بودند.
اما امروز که مدیران فاسد فوتبال که دیگر حنایشان برای مردم رنگی ندارد، همچنان در تدارک حضور در انتخابات هستند، انگشت اتهام را به جای آنها باید به سمت نهادهای نظارتی و قوه قضائیه گرفت که با سکوت خود و چشمپوشی برابر فساد علنی آنها، فرصتی دیگر برای چپاول جیب ملت به این افراد نالایق دادهاند تا به دنبال تدارک دیدن پروندههایی به مراتب شرمآورتر از قرارداد ویلموتس باشند، بیآنکه دغدغهای از عواقب آن داشته باشند که عواقب این داستانها در نهایت گریبان فوتبال ایران و مردم را میگیرد، نه مدیران بیکفایتی که فرداروز از این صندلی جابهجا شده و روی صندلی دیگری تکیه خواهند زد، بدون اینکه آب از آب تکان بخورد یا ناچار به پاسخگویی به افتضاحاتی باشند که به بار آوردهاند.