سرویس سیاست جوان آنلاین: ذوق‌زدگی وصف‌ناشدنی برای بازگشت جو بایدن به برجام و الحاق مناقشات موشکی و منطقه‌ای به آن مهم‌ترین وجه روانی و رفتاری طیفی است که به‌رغم آنکه ماه‌هاست جامعه را برای دستیابی به اهداف سیاسی و جناحی خود شرطی کرده‌اند کمافی‌السابق بر عقاید خود مبنی بر «مذاکره به هر قیمتی و در هر شرایطی» برای پایان دادن به مناقشات میان ایران و امریکا پافشاری می‌کنند و حرکت در مسیر انتقام را به معنای مرگ برجام و سیاست‌های خود در عرصه سیاست خارجه می‌دانند.
مهم‌ترین نگرانی طیف گسترده شخصیت‌ها و رسانه‌های جریان غربزده داخلی بعد از ترور شهید محسن فخری‌زاده به خطر افتادن برجامی است که هفت سال برای انعقاد آن مشقت کشیده‌اند تا به عنوان الگویی برای عادی‌سازی روابط میان تهران- واشنگتن برجسته کنند. بعد از گذشت چند روز از ترور شهید فخری‌زاده رسانه‌های وابسته به این جریان نگرانی خود از آینده برجام را در حالی مطرح می‌کنند که برخی از اندیشکده‌های معتبر غربی در کنار رسانه‌های مشهور با ارائه مجموعه مقالاتی موانع بازگشت جو بایدن به برجام را در شرایط کنونی مطرح می‌کنند.
به خاطر برجام گذشت کنید!
روزنامه‌های زنجیره‌ای به صورت هماهنگ و طراحی شده حرکت در مسیر انتقام را افتادن در دام صهیونیست‌ها و تندرو‌های امریکایی عنوان می‌کنند و گذشت و اغماض را به‌دلیل اهمیت سند توافق هسته‌ای عاقلانه‌ترین راه عنوان می‌کنند!
در همین باره روزنامه شرق در مقاله‌ای با تیتر «در زمینی که تل‌آویو چیده بازی نکنیم» با تأکید بر اینکه پاسخ‌دهی به ترور شهید فخری‌زاده احتمال بازگشت بایدن به برجام را کاهش می‌دهد می‌نویسد: «معادله پیچیده‌ای روی میز است، جو بایدن با احتمال بازگشت به برجام دو ماه دیگر بر سر کار می‌آید، دونالد ترامپ دو ماه دیگر زمان دارد تا آخرین زهر از ناکامی خود از توافق جدید با امریکا را بریزد. این‌سو حسن روحانی قرار دارد که هفت‌ماه برای توافق جدید زمان دارد تا تکان جدیدی در فضای سیاسی کشور ایجاد کند یا آنکه کلاً امیدی به ایجاد فضای جدید نداشته و در زمینی که دیگران برای ایران تدارک دیده‌اند، بازی کند. اگرچه طیفی معتقد به عکس‌العمل هستند و این وضعیت را مناسب نمی‌بینند، اما واقعاً باید صحنه بازی را دید و تصمیم گرفت. آیا عکس‌العمل نشان دادن در این وضعیت، بازی در زمینی نیست که تل‌آویو چیده است؟»
نویسنده روزنامه شرق همانند بسیاری از نویسندگان و تحلیلگران غربزده دلایل متقن و استدلال‌های عقلایی برای ادعای خود مطرح نکرده و صرفاً به بیان احساسات خود با توجیه اینکه «انتقام، منافع ملی و مصلحت کشور» را به خطر می‌اندازد بسنده می‌کند، اما دقیقاً توضیح نمی‌دهد که مصلحت و منافع مورد نظر آن‌ها چرا با منافع مردم و کشور در تناقض است.
روزنامه آرمان نیز در یادداشتی با تیتر «تروریسم علیه دیپلماسی» می‌نویسد: «بدیهی است که احساسات و غرور ملی ایرانیان با به شهادت رساندن فرزندی دانشمند و فرهیخته که در زمینه دانش دفاعی منشأ خدمت بوده، جریحه‌دار شده است. اما آنچه دولت و مجموعه حاکمیت در این شرایط باید رجوع و بر اساس آن تصمیم و تدبیر اتخاذ کنند، اولویت دادن به منافع و مصالح ملی در هر تدبیر و تصمیم است. لازم است متولیان قانونی سیاست خارجی کشور، منافع و مصالح کشور را از میدان تأثیرپذیری از ترامپیان ضددیپلماسی مصون بدارند.»
مصالح جناحی مقدم بر منافع ملی؟!
این روزنامه هم بدون ارائه دلیل و برهانی قابل دفاع تنها به عبارت کلی و مبهم «منافع ملی و مصالح کشور» اشاره می‌کند با این هدف که انتقام را از وجه عقلانی خارج بداند و اقدام متقابل را برخلاف منافع کشور عنوان کند آن‌هم در حالی که بر اساس دکترین دفاعی و تجربیات مکرر در عرصه جهانی، چنانچه کشوری بار‌ها مورد هدف اقدامات تروریستی و جاسوسی و خرابکارانه قرار بگیرد و در مقابل رویه سکوت و مدارا بگیرد احتمال آنکه طعم تلخ جنگ گسترده نظامی را بچشد، به صورت چشمگیری افزایش خواهد یافت.
آرمان همچنین در ادامه بازگشت بایدن به برجام را بسیار حائز اهمیت می‌داند و چیدن گلابی‌های برجام را منوط به احیای برجام با لطف و موهبت بایدن عنوان می‌کند: «مدیریت سیاست خارجی در وضعیت پیچیده کنونی، ظرافتی ظریف‌تر از گذشته طلب می‌کند... همچنان که رئیس‌جمهور، احزاب و شخصیت‌های اصلاح‌طلب در سخنان و بیانیه‌های مختلف، پیروزی ناشی از بازگرداندن احتمالی امریکا به برجام را ناشی از مقاومت ملت تعریف کرده‌اند، عقلای اصولگرا نیز می‌توانند با اعلام موضع رسمی و حمایت از تصمیمات متضمن مصالح و منافع ملی، اجازه ندهند که منویات برخی حاشیه‌نشینان این جناح به سیاست و مطالبه کلیت اصولگرایی در مخالفت با مصالح و منافع ملی تعبیر شود.»
حشمت‌الله فلاحت‌پیشه نماینده سابق مجلس که پیشینه حمایت متعصبانه از تیم مذاکره‌کننده و برجام را در کارنامه خود دارد نیز طی یادداشتی در یکی از روزنامه‌های زنجیره‌ای می‌نویسد: «آخرین موضع جیک سولیوان (مشاور امنیت ملی بایدن) حاکی از آن بود که دیپلماسی اساس کار است و احیای برجام در دستور کارشان قرار دارد. احیای برجام به معنای مرگ سیاسی نتانیاهوست که فقط در فضای امنیتی فعالیت می‌کند... نباید بهانه داد و در میدانی که صهیونیست‌ها طراحی کرده‌اند، بازی کرد... نباید در میدانی بازی کنیم که این میدان، میدانی انتحاری است که صهیونیست‌ها شکل داده‌اند... تا از این طریق، دیپلماسی شکل نگیرد که معتقدم این نیازمند یک سیاست ظریف از سوی ایران است.»
درخواست‌های زیاده‌خواهانه در برابر شوق داخلی‌ها
در حالی طیف هواداران لیبرالسیم در داخل کشور به صورت فله‌ای و بدون ارائه استدلال‌های قابل توجهی از لزوم چشم‌پوشی ایران از انتقام اقدامات تروریستی سخن به میان می‌آورند که تحلیلگران و اندیشکده‌های غربی از لزوم توسعه مذاکرات هسته‌ای به موضوعات منطقه‌ای و موشکی در خلال بازگشت بایدن به برجام می‌گویند.
توماس فریدمن نیز درباره بازگشت امریکا در دوران بایدن به برجام می‌نویسد: «بایدن می‌خواهد توافق هسته‌ای را دوباره برقرار کند، اما قبل از آن باید با خاورمیانه جدید روبه‌رو شود. این خاورمیانه، همانی نیست که بایدن چهار سال پیش آن را ترک کرد. ترور مهم‌ترین طراح هسته‌ای ایران توسط اسرائیل، نشان می‌دهد که کار جو بایدن از همان روز اول در خاورمیانه پیچیده خواهد بود. بهترین راه بایدن برای اینکه ببیند خاورمیانه چگونه در این سال‌ها تغییر کرده، آن است که به اتفاقات بعد از حمله ایران به میادین نفتی عربستان در روز ۱۴ سپتامبر ۲۰۱۹ بازگردد.» وی در ادامه می‌نویسد: «خاورمیانه بعد از نحوه «پاسخ ترامپ» به این حمله و بعد از واکنش اسرائیل، عربستان و امارات به نحوه پاسخ ترامپ تغییر شکل داد. ترامپ هیچ کار تلافی‌جویانه‌ای نکرد حتی وقتی ایران به قلب زیرساخت‌های نفتی عربستان حمله کرده بود.»
اندیشکده شورای آتلانتیک نیز بازگشت به برجام را به انضمام مذاکرات منطقه‌ای و موشکی و حتی مسائل حقوق‌بشری دارای اهمیت می‌داند. در بخشی از این مقاله آمده است: «ایران به دلیل تشدید حملات رژیم صهیونیستی به سوریه، رویکرد الکاظمی در عراق، فقدان سردار سلیمانی و نهایتاً افزایش حضور ترکیه در منطقه، با چالش‌هایی روبه‌روست، ولی تدوین یک برجام منطقه‌ای نیز با دشواری‌هایی مواجه است. اولاً بازدارندگی جبهه مقاومت در برابر اسرائیل برای ایران اهمیت حیاتی دارد، ثانیاً امکان نظارت دقیق و فنی بر پایبندی ایران به محدودیت فعالیت‌های منطقه‌ای وجود ندارد و ثالثاً ممکن است ایران در برابر این فشارها، از برجام نیز خارج شود.»
