سرویس اقتصاد جوان آنلاین: دو روز پیش از پایان انتخابات ریاست جمهوری امریکا، ترامپ از هر تلاشی برای به‌کارگیری فعالان صنعت نفت مضایقه نکرد و با دست گذاشتن روی ایده «انقلاب صادرات»، به دنبال آن بود که نفتی‌ها را برای حمایت از خود به صف کند.
صنعت نفت یکی از صنایع بسیار مهم و حیاتی در دوره‌های ریاست‌جمهوری‌های امریکا بوده است؛ این صنعت به همراه صنایع تسلیحاتی همواره جزو پشتیبانان جمهوری‌خواهان بوده و روابط نه‌چندان خوبی با دموکرات‌ها دارند. بیشتر حمایت‌های شرکت‌های نفتی از جمهوری‌خواهان به کمک‌های مالی بر‌می‌گردد، اما ترامپ این‌بار روی اشتغال دست گذاشته و حمایت خود را از شیل نفت متضمن عدم‌بیکاری امریکایی‌ها شمرده است. شیل نفت طی پنج سال گذشته انقلابی بزرگ در صنعت نفت امریکا ایجاد کرده است؛ کشوری که تا پنج سال پیش واردکننده خالص نفت بوده، با حمایت‌های اوباما و ترامپ توانست امریکا را از یک کشور وارد کننده، به یک کشور صادرکننده چه در نفت و چه در گاز تبدیل کند. ترامپ طی سال‌های گذشته این افتخار را به نام خود تمام کرده و با خروج از پیمان پاریس، نشان داده است که برای افزایش تولید نفت برنامه بزرگی دارد؛ خروج او از پیمانی که هدفش کاهش انتشار گاز‌های گلخانه‌ای است، حمایت نفتی‌ها را از وی بیشتر کرده است و بدون تردید فعالان این حوزه در امریکا، از او حمایت بیشتریی می‌کنند. او در دوره گذشته انتخابات هم با هیلاری کلینتون مناقشات نفتی بسیاری داشت؛ کلینتون به تبع ایده دموکرات‌ها برای استقلال انرژی، بیش از آنکه روی افزایش تولید نفت و شیل نفت‌ها دست بگذارد، بر کاهش مصرف و استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر تأکید داشت تا میزان واردات نفت امریکا کاهش یابد، اما ترامپ در موضعی متناقض، می‌گفت تنها راه استقلال انرژی ایالات متحده، افزایش تولید نفت و رفع ممنوعیت‌هایی است که در دوره اوباما وضع شده است.
رویکرد ترامپ در این مسئله، نفتی‌ها را به وجد آورد؛ چراکه کمتر رئیس‌جمهوری بوده که اینگونه به حمایت تمام‌قد از تولید نفت در امریکا بپردازد؛ موضوعی که در سیاست‌های ملی امریکا، یک مؤلفه کاملاً امنیتی است و هر نامزد انتخاباتی که قصد ریاست جمهوری دارد، چندان به جزئیات نمی‌پردازد و اینگونه از یک ایده حمایت نمی‌کند. به همین دلیل است که دوستداران محیط‌زیست تبدیل به یکی از دشمنان ترامپ شده‌اند. مسئله انرژی در برنامه‌های تبلیغاتی ترامپ و بایدن، موضوع ظریفی بوده است. اگرچه نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که اکثر مردم امریکا نگران تغییرات جوی هستند، اما ایالت‌های دموکراتی وجود دارند که برای امرار معاش به تولید نفت و گاز وابسته هستند.
توییت پایانی
توییت چند روز پیش هم خشم آن‌ها را برانگیخت؛ هر چند که کارتل‌های نفتی را شادمان کرد. منظور نامه رئیس‌جمهور امریکا با عنوان «یادداشت حمایت از مشاغل، فرصت‌های اقتصادی و امنیت ملی برای همه امریکایی‌ها» بود که در آن ترامپ وزیر انرژی امریکا را مأمور کرد گزارشی درباره تأثیر اقتصادی ممنوعیت یا محدودیت قابل‌ملاحظه استفاده از تکنیک شکاف هیدرولیکی و سایر فناوری‌ها آماده کند. ترامپ اعلام کرد این گزارش باید در مدت ۷۰ روز از زمان امضای این فرمان آماده شود. رئیس‌جمهور امریکا رقیب دموکرات خود را بابت برنامه‌های انرژی که در صورت به قدرت رسیدن پیاده خواهد کرد، به باد انتقاد گرفته است. وی جو بایدن را متهم کرده که به دنبال نابودی صنعت نفت امریکاست و در سخنرانی انتخاباتی در پنسیلوانیا که یکی از ایالت‌های کلیدی در انتخابات به شمار می‌رود و صنعت انرژی سهم بسزایی در تولید ناخالص داخلی آن دارد، انتقاد‌های بیشتری را علیه وی مطرح کرد. از سوی دیگر، جو بایدن منکر این شده که به دنبال ممنوع کردن کلی فرکینگ است و اعلام کرده که تنها خواهان محدود شدن آن در زمین‌های فدرال بوده و روی حذف یارانه‌های فدرال برای صنعت نفت و گاز متمرکز شده است.
دعوا بر سر چیست؟
موضوعی که ترامپ و بایدن سر آن جنگ دارند، داستان خودش را دارد. منابع شیل که دعوای اصلی نفتی دو حزب است، به طور میانگین در عمق ۶۰۰ متری زمین قرار دارند، اما سنگ مخزنشان برخلاف سنگ مخازن نفتی، متخلخل نبوده و صاف و مسطح هستند. این ویژگی باعث می‌شود برای شکاندن این سنگ و خارج کردن نفت از داخل سنگ، با کارگذاری دینامیت و مواد انفجاری در سطح سنگ، آن را منفجر می‌کنند تا نفت از نگ خارج شود.
این شیوه، روشی ابتدایی در تولید شیل نفت‌ها بود که با توجه به ایجاد زمین‌لرزه‌های مصنوعی در مناطق اطراف و مخل شدن زندگی ساکنان اطراف این مخازن، روش شکست هیدرولیکی به میان آمد. در این روش، آب با فشار بالا از طریق چاه‌های حفر شده، با شدت به سطح سنگ اصابت کرده و با فشاری که به سنگ می‌آورد، قسمتی از سنگ را خرد کرده و نفت را آزاد می‌کند. از آنجا که این روش، منابع آبی را با تهدید‌های بزرگی مواجه کرده است، فعالان محیط‌زیست و مردم مناطق نزدیک به شیل نفت‌ها را نسبت به برداشت این منابع که منجر به تغییر اقلیم آب و هوایی کره زمین می‌شود، نگران کرده است. ترامپ، اما این نگرانی‌ها را رد می‌کند، اما بایدن معتقد است باید محدودیت‌هایی در‌این‌باره ایجاد شود؛ همین اظهارنظر بایدن، موجب شده تا ترامپ مدام در مبارزات انتخاباتی خود به مردم امریکا هشدار دهد، در صورت پیروزی بایدن، هم امریکا مجدداً واردکننده نفت می‌شود و هم بیکاری در این کشور افزایش می‌یابد. دوپینگ آخر ترامپ، شانس پایانی وی در کشوری است که نفت، مهم‌ترین عامل رشد اقتصادی و صنایع این کشور است؛ او می‌خواهد با نفت، انتخابات را به سود خود تمام کند.
