سرویس تاریخ جوان آنلاین: ابوالحسن عمیدی نوری از شاهدان رویدادهای سیاسی ایران پس از شهریور ۲۰ تا دوران پیروزی انقلاب اسلامی به شمار میرود. وی علاوه بر حضور در پارهای جریانات سیاسی و نیز برخورداری از منظر یک روزنامهنگار کنجکاو، با بسیاری از ابواب جمعی حکومت در دوران تسلط پهلویها، ارتباط داشته و در باب بسا وقایع سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی دوران خویش، اطلاعاتی درخور و دست اول به کف آورده است. خوشبختانه وی این اطلاعات را در دفاتر روزنگاشت خویش ثبت کرده و برای آیندگان به ودیعت نهاده است. مؤسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران تاکنون، شش مجلد از یادداشتهای عمیدی نوری را به چاپ رسانده است و باقی مجلدات را نیز در دست تدوین و انتشار دارد. دکتر موسی فقیه حقانی، پژوهشگر تاریخ معاصر ایران و مدیر این مؤسسه، در دیباچه خویش بر این اثر، اهمیت یادداشتهای عمیدی نوری را به شرح ذیل تببین کرده است: «یادداشتهای یک روزنامهنگار عنوان اثری است که تاکنون پنج جلد آن از سوی مؤسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران منتشر شده و در معرض دید علاقهمندان قرار گرفته است. تعداد مجلدات این مجموعه، حدوداً ۱۶ جلد خواهد بود و مطالب آن حوادث و مسائل ایران از ۱۳۴۰ تا ۱۳۵۶ را دربرخواهد گرفت. اکنون که ششمین جلد این مجموعه به محضر علاقهمندان عرضه میشود، شایسته است، ضمن بررسی اهمیت این یادداشتها اشارهای اجمالی به مطالب مطرح شده در این جلد داشته باشیم. این یادداشتها به قلم فردی است که خود از نزدیک حوادث مهمی را در تاریخ معاصر ایران درک کرده و در جایگاه یک فعال سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، حقوقی، اقتصادی و مطبوعاتی مشاهدات، شنیدهها یا آنچه خود در آن دخیل بوده را در قالب خاطرات روزانه ثبت کرده است. ابوالحسن عمیدی نوری، فعال مطبوعاتی که در اغلب نشریات مهم قلمفرسایی میکرد و خود صاحب نشریهای به نام داد بود، به حکم کار نویسندگی در مطبوعات به بسیاری از مسائل جاری توجه داشت و با درج آنها در خاطرات دستنوشت خود، گنجینهای از ناگفتهها را بهجا گذاشته است. وی همچنین بهعنوان یک فعال سیاسی و نماینده مجلس با رمز و راز سیاست و قانونگذاری آشنا بوده است و خاطرات او به این نوع مسائل هم اشاره دارد. عمیدی نوری در کسوت یک وکیل و حقوقدان با مسائل قضایی ایران و برخی پروندههای مهم نیز درگیر بود و نواقص دستگاه قضایی و سرنوشت برخی از پروندههای قضایی و اعمال نفوذها را در خلال یادداشتهای خود ذکر و برملا کرده است. نویسنده یادداشتها، دستی هم در امور اقتصادی بهویژه ملکداری و کشاورزی داشت، بنابراین اطلاعات خوبی از وضعیت کشاورزی و ملکداری در ایران قبل و بعد از اصلاحات ارضی ارائه میکند که میتواند برای علاقهمندان این حوزه مفید باشد. گزارش او از وضعیت اجتماعی ایران نیز ما را در آشنایی بیشتر با مسائل اجتماعی کشور یاری میکند. حضور او در محافل غیررسمی و گعدههای دوستانه با توجه به تنوع افرادی که وی با آنها مرتبط بود اعم از نمایندگان مجلس، رؤسای قوا، قضات، وکلا، نظامیان، وزرا، چهرههای سیاسی و اصحاب مطبوعات نیز بر غنای مطالب این کتاب و ناگفتههای تاریخی آن میافزاید. طرح این حجم از مسائل و موضوعات در این مجلد از یادداشتها، بیانگر اهمیت کتاب حاضر است. البته در برخی از صفحات شایعات و گمانهزنیهای رایج در بین مردم و رجال سیاسی نیز درج شده است که برخی از آنها صحیح و بخشی نیز صرفاً حدس و گمانی بود که در آن مقطع رواج داشت. البته این خود به شناخت فضای حاکم بر جامعه و افکار عمومی در مقاطع مختلف کمک میکند. مرور یادداشتهای عمید نوری میتواند به درک بهتر رخدادهای کشور یاری برساند و مورد توجه عللاقهمندان قرار بگیرد. در پایان برخود لازم میدانم از زحمات همکاران؛ خانم میری، خانم عباسی و آقای حسین کلاته تشکر کنم».