سرویس سیاسی جوان آنلاین: واعظی روز گذشته در پایان جلسه هیئت دولت در خصوص توافق ۲۵ساله ایران و چین و اخباری که در این خصوص منتشر شده است، گفته: «این سند، سندی متداول است که برای اینکه استحکام روابط کشورها را بیشتر کند، بین آنها امضا میشود. این سند هیچ تعهدی به آن معنا نیست و هیچ کار پنهانی وجود ندارد.» رئیس دفتر رئیسجمهور گفته: «خطی که وجود دارد، خطی است که اول رسانههای خارج با عنوان اینکه تخریب روابط ایران و چین را شروع کنند این کار را انجام دادند. متأسفانه در داخل کشور هم برخی از افراد که دنبال فرصت هستند، نام خود را مطرح کنند یا اظهار نظری بکنند و متوسل به مسائل مختلف میشوند، این موضوع را مطرح کردند. الان فضای مجازی شبهههایی برای مردم به وجود آورده. یک روز میگویند کیش را میخواهند بدهند و یک روز میگویند میخواهند قشم را بدهند. لازم است از فرصت استفاده کنم و بگویم که این خطی است که از خارج حمایت میشود. قانون اساسی ما و دستگاههای نظارتی ما همه تلاش میکنند برای اینکه آنچه که انجام میشود، شفاف باشد و موضوع هیچ خلافی نباشد.»
توافقنامه ۲۵ ساله میان ایران و چین اولین موضوعی نیست که باعث اعتراضهای غیراستدلالی به روابط ایران و چین شد. همواره خطی از شایعات در فضای مجازی و رسانههایی از یک جریان خاص، در انتقاد به همکاریهای مشترک ایران و چین انجام گرفته است.
دبیرخانه شورای عالی مناطق آزاد و ویژه اقتصادی هم در پی انتشار شایعاتی مبنی بر واگذاری بخشهایی از سواحل جنوبی کشور و جزیره کیش به چینیها توضیحاتی را منتشر کرد. در این اطلاعیه اعلام شده است: «این اخبار هیچ منبع و منشأ مستندی ندارد و سوابق این کذبیات به صفحاتی متعلق به افراد وابسته به بیگانگان در فضای مجازی بوده که به دفعات تکذیب شده است. حفظ استقلال و تمامیت ارضی کشور بر همه اهداف ارجحیت داشته و دارد و تمامی ارکان نظام و به تبع آن همه بخشهای دولت در همین راستا قدم برمیدارند. همانطور که در صحبتهای سخنگوی دولت هم تأکید شد در قرارداد ٢٥ساله با چین هیچ مسئله محرمانهای وجود ندارد و تاکنون هیچ قراردادی برای واگذاری زمین و بندر نداشتهایم.»
آیا دولت روحانی پی توسعه روابط با چین بود؟
واعظی بیراه هم نمیگوید؛ جنگ روانی رسانههای خارجی علیه روابط ایران و چین، نه کم بوده و نه متوقف شده است، اما نقش خود دولت روحانی در این میان نادیده گرفته میشود. او البته به کسانی در داخل هم اشاره میکند که بر سر قرارداد ۲۵ ساله ایران و چین جنجال برپا کردهاند، اما به نظر میرسد او به جای توجه به سیاستها و رفتار دولت تدبیر و امید، هدفش اشاره به انتقادات محمود احمدینژاد، رئیسجمهور سابق از این قرارداد است. در حالی که خود دولت روحانی هم برای تخریب این روابط کم نگذاشته است. فروردین ۹۸ احمد توکلی طی گفتوگویی و در پاسخ به این سؤال که «در مورد روسیه و چین چه نظری دارید؟ حتی آنها هم گفتهاند در صورت نپیوستن ایران به FATF با ایران کار نمیکنیم و نمیتوانیم تعاملات مالی داشته باشیم»، میگوید: «البته چینی که رئیسجمهورش به ایران میآید و وزیر خارجه به استقبالش میرود و رئیسجمهور ما نمیرود، باید هم چنین حرفی بزند، اما چینی که رئیسجمهورش به رهبر انقلاب پیام میدهد، حرف دیگری میزند. ما خودمان همه چیز را خراب میکنیم بعد میگوییم چرا آنها به ما میدان نمیدهند.»
همین قرارداد ۲۵ ساله در سال ۲۰۱۶ امضا شد، اما دولت روحانی چنان سرمست برجام و قدم زدن با غربیها بود که از کنار آن با بیاعتنایی گذشت. پس از آن، سال گذشته علی لاریجانی به همراه هشت وزیر به نمایندگی از رهبر معظم انقلاب برای بازسازی روابط ایران و چین راهی پکن شد و منتقلکننده پیام رهبر ایران برای رئیسجمهور چین بود. دولت روحانی از این نادیدهانگاشتنهای چین و روسیه در هفت سال گذشته کم نداشته است، لذا بهتر است واعظی نگاهی هم به عملکرد دولت متبوع خود داشته باشد که چگونه مکمل کارشکنیهای رسانههای خارجی در روابط ایران و چین شد.
کارشکنی در روابط ایران و شرق موضوع یک قرارداد نیست
اصلاحطلبان همواره مخالف توسعه روابط ایران با چین و روسیه بودهاند و در موضوعات مختلف علیه این رابطه سنگاندازی کردهاند. در جریان جنگ با داعش در سوریه، روسیه به جبهه ایران و متحدانش علیه داعش و ائتلاف امریکایی وارد شد. روسها برای حمله بمبافکنهایشان به مواضع داعش در سوریه نیاز به یک پایگاه نظامی برای فرود بمبافکنها و سوختگیری مجدد در منطقه داشتند که ایران به عنوان اصلیترین عضو جبهه نبرد با داعش، اجازه داد تا بمبافکنهای روسی برای سوختگیری از پایگاه شهید شاهرخی همدان استفاده کنند. اجازه دادن به نیروهای متحد در یک نبرد نظامی برای فرود در پایگاه نظامی امری متداول و معمول است، اما اصلاحطلبان آن را در سطح تاسیس پایگاه نظامی خارجی در ایران جا زدند و گفتند که خلاف قانون اساسی است! حتی جنجالها را به تریبون مجلس کشاندند.
همان زمان «جان کری» وزیر خارجه وقت امریکا ضمن اعلام خطر درباره چنین روابطی میان ایران و روسیه، بر ضرورت تحریک احساسات ملی ایرانیان در مقابل گسترش روابط دوطرفه ایران و روسیه تأکید کرد. چرا این موضوع برای امریکا مهم بود؟
در جریان آغاز شیوع کرونا در ایران هم در حالی که چین تلاش کرد با ارسال محمولههای مادی و غیرمادی در کنار ایران بایستد و در حالی که در امریکا سخن از وقت خوب حمله به ایران به دلیل شیوع کرونا مطرح بود، یک توئیت سخنگوی وزارت بهداشت ایران علیه چین جنجال آفرید و پس از آن رسانههای اصلاحطلب شروع به تخریب روابط ایران و چین کردند.
منافع ملی یا مطامع جناحی؟
چین، روسیه یا هر کشور دیگری، دوست ایران نیست و از اساس دوستی در روابط بینالملل معنای چندانی ندارد، اما وقتی اشتراک منافع، همکاریهای دوجانبه یا چندجانبه با کشورهای دیگر را ناگزیر میکند، آیا باید به آن پشت کرد؟ تکلیف رسانههای ضدایرانی که روشن است، اما چرا همواره باید یک جریان خاص، حتی شده در صفحات مجازی خود و نه رسانه رسمی، پی بر هم زدن توسعه همکاریها بین ایران با چین و روسیه باشد؟ در رویدادهای مختلف از جمله جلسات شورای امنیت یا تصمیمات بینالمللی در قبال سوریه، چین و روسیه به دلیل آنکه نخواستهاند با غرب همراه باشند، طرف ایران را گرفتهاند، چرا ایران باید این همکاری نسبی را به امید واهی رابطه با غرب خراب کند؟ غربی که در هفت سال گذشته، اوج همکاری دولت ایران را شاهد بوده و باز هم دشمنی را رها نکرده است!
در هفتههای اخیر، حسن روحانی رئیسجمهور کشورمان دو بار از حمایتهای روسیه و چین از ایران تشکر کرده است، اما در هفت سال گذشته، دولت او نسبت به تأمین منافع ملی از مسیر توسعه همکاری با چین و روسیه غفلت کرده و همه امور را به رابطه با غرب گره زده است، لذا باید گفت، حرف واعظی رئیس دفتر روحانی بیراه نیست که تخریب روابط ایران و چین از رسانههای خارجی شروع شده است، اما کاش یک سوزن هم به خود بزنند.
بیبیسی و دویچه وله علیه روابط ایران و چین
بیبیسی فارسی روز گذشته برای روابط ایران و چین و توافقنامه جدیدی که امضا شده از وصف «ترکمنچای» استفاده کرد و تیتر زد: «سند همکاری ایران و چین، حکمتآمیز یا قرارداد ترکمنچای». بیبیسی فارسی تصاویری از مخالفان این طرح را در میانه گزارش خود آورده است. اولین تصویر کیست؟ رضا پهلوی، فرزند شاه مخلوع ایران که قرار بود جانشین پدر خود و شاه ایران شود، اما انقلاب اسلامی مردم ایران در بهمن ۵۷ این فرصت را از او گرفت. رضا پهلوی در توئیتی این قرارداد را خیانت به ایران دانسته و گفته آن را محکوم کرده و بیاعتبار میداند! توئیت ولیعهد ناکام در مورد بیاعتباری این قرارداد در حالی است که اعتبار خود او برای نظر دادن در مورد قراردادهای دولت ایران زیر سؤال است! صرف نظر از آنکه او جایگاهی برای پذیرش یا عدم پذیرش این قرارداد ندارد، بسیاری از کاربران توئیتر، امتیازدهیهای خاندان پهلوی به دولتهای خارجی را یادآور شدند. از جمله، مهمترین این خیانتها جدا کردن بحرین از خاک ایران توسط محمدرضا پهلوی بود که به رضا پهلوی یادآور شدند.
دویچهوله فارسی هم قرارداد میان ایران و چین را «خیانت به منافع ملی» نامید. رسانههای دیگر فارسیزبان در خارج از کشور نیز تلاش کردند با تحلیلهای توهمی از یک قرارداد، آن را امتیازدهی ایران به چین تلقی کنند. سایت انگلیسی «پترولیوم اکونومیست» مدعی شد: در این سند تهران و پکن برای سرمایهگذاری ۴۰۰میلیارد دلاری چینیها در صنعت نفت، گاز، پتروشیمی و حوزه حمل و نقل ایران به توافق رسیدهاند و شرکتهای چینی برای حضور در هر گونه پروژه انرژی ایران در اولویت قرار خواهند گرفت. حضور قریبالوقوع ۵ هزار نیروی امنیتی چینی برای حفاظت از منافع این کشور در ایران، یکی دیگر از دروغهایی بود که درباره این سند منتشر شد، اما همه ماجرا فقط رسانههای خارجی نیست.