سرویس سبک زندگی جوان آنلاین: با سفر به شهرستان و گشت وگذار در روستاههای اطراف آن با مناظری از طبیعت و گلهای از گوسفند نظرمان را به خودش جلب کرد که با پارک کردن ماشین در جاده اصلی از نزدیک این گله را با آن تپه زیبا را به تماشا بنشینیم در کنار این رمه با فرد جوانی روبرو شدیم که صاحب این گله بود و بر حسب تصادف سر صحبت را با ما که انگار دل پری هم داشت و اینکه انگار چندین سال همدیگر رو میشناسیم را باز کرد. ماجرای زندگی شان از این قرار بود که خودش به همراه یکی از بستگانش که آن هم فرد جوانی بود پس از چندین سال زندگی در شهر و نامتناسب بودن درآمد کافی برای معیشت خانواده و نبودن شغل جایگزین و مناسب در قبال آن در نهایت تصمیم به مهاجرت به روستایی که متعلق به اصل و نسبش بودند را میگیرند و در ادامه این کوچ از شهر به روستا با سرمایه گذاری به صورت شراکتی تصمیم به پرورش دامداری کرده اند که در این مدت کوتاه هم از نحوه درآمدزایی به آینده زندگی شان امیدوار بودند ولی در این بین فقط با عدم اشتیاق و سهل انگاری در همکاری با این شغل با شریکش مواجه شده است و دلیل فاحشی که خیلی محسوس به نظر میرسد این است که شریکش این شغل را به نوعی برای خودش عار و محقر و بی کلاس میداند و اینکه این شغل را از دید اطرفیان و دوستان خود نامتناسب با شخصیت خود میداند. در اینجا اظهار نظر این جوان حاوی پیامی است و اینکه واقعا چه اتفاقی افتاده است که یک جوان با استناد به شرایط حال و حاضر جامعه همچنین شغلی را در شان و منزلت خود نمیبیند.
با گذشت زمان و تغییر در نوع زندگی در ابعاد اقتصادی به تناسب آن مشاغل جدیدی در جامعه به وجود آمده اند و کسب و کار و حرفهها به بالطبع تعاریف جدیدی را در حوزه اقتصاد و اشتغال ایجاد کرده اند. در سالهای نه چندان دور اگر از کودکی شغل آینده اش را میپرسیدی فقط به پزشک، خلبان، مهندس و معلم شدن قانع میشد و تا اینکه این طرز تفکر در برخی از خانوادهها همچنان باقی مانده است. در حالی که خیلی از مشاغل جدید و حتی مشاغل سنتی و دیرینه الان در جامعه و خیلی از کشورها به صورت یک صنعت حرفهای در آمده اند از صنعت کشاورزی گرفته تا دامداری.
مورد بعد اینکه خیلی از والدین مشاغلی را که مورد علاقه خودشان بوده است و به آن دست پیدا نکردند آن را در آینده شغلی فرزندانشان مطالبه و جستجو میکنند و به طور مستقیم میگویند تو باید پزشک بشوی یا مهندس بشوی یا مثل عمویت شغل خلبانی را داشته باشی که خیلی باکلاس هست یا اینکه غیرمستقیم میگویند میبینی پزشکان چقدر پول خوبی از بابت شغل شان در میآورند که این مورد در چند سال اخیر در کشورمان به فزایندهای رشد کرده است و حاصل این انتصابات و رویاهای والدین به فرزندان را میتوانیم در ترافیک سنگینی در انتخاب رشته تجربی و ورودی کنکور به دانشگاه ببینیم.
با این تفاسیر تعیین یک شغل خاص و رویاپردازانه برای فرزندان یک نوع الگوی ذهنی را ایجاد میکند و باعث میشود که شخص در آینده نتواند در خصوص رشته تحصیلی یا شغل مورد نظر خودش بر حسب استعداد و علاقه و شخصیتی که دارد دست به اتتخاب درست بزند و در نهایت فرزندان با ذهنیتی بزرگ میشوند که اگر من در آینده پزشکی، مهندسی و یا خلبان نشوم والدین، اطرافیان و وابستگان از من ناراضی و دلسرد و بی توجه میشوند. بنابراین والدین در این زمان حساس در انتخاب رشته فرزندانشان فقط از دید خودشان و همچشمی بستگان و آن هم به صورت یکطرفه آینده شغلی شان را ترسیم نکنند بلکه باید به صورت کاملا محافظه کارانه و دور از هرگونه جوگیری خاص در شکوفا شدن استعداد و شناسایی توانمندیهای فرزندان قدم بردارند و تعصبات خود را کنار بگذارند و به صورت یک مشاور حرفهای فاکتورهایی مانند لذت از شغل، علایق، شخصیت، روحیه و انگیزه و مهارت و استعداد را چاشنی کار خود بکنند. به هر حال در نگاه آینده شغلی جوانان باید مهندسی فرهنگی در جامعه و در کانون خانواده و نهادهای آموزشی به وجود بیاید و اینکه فقط اشتغال را به مشاغلی همچون پزشکی، مهندسی و خلبانی نگاه نکنند و به تمام مشاغل به صورت یک حرفه و صنعت در جامعه توجه و نگاه شود و در این راستا از طرف والدین میطلبد که بر حسب عوامل فردی مانند هوش، توانایی جسمی، علایق و استعداد و عوامل محیطی مانند وظیفه اقتصادی جامعه و خانواده و بر حسب ترافیک مشاغل و دورنمای شغلی، آینده شغلی شان را ترسیم کنند و ناگفته نماند که انتخاب شغل یک تصمیم گیری و یک رفتار منحصر فردی است که انتخاب درست آن منجر به ابقای یک زندگی سودمند در مرحله بازنشستگی میشود و با انتخاب آگاهانه زمینههای موفقیت کلید خواهد خورد و والدین باید از مرحله رویایی در انتخاب شغل به مرحله واقع بینی در شغل در بیایند به هر حال تناسب داشتن شغل افراد با عوامل شخصیتی و توانایی و استعداد منجر به افزایش رضایت شغلی، کاهش فرسودگی شغلی و افزایش موفقیتهای شغلی میشود این فرهنگ تا آنجاست که در دین اسلام برای امرار معاش خانواده به مثابه جهاد دیده میشود و بسیار مورد ستایش است و کسب و کار و روزی حلال که موجب ضرر و زیان به دیگران نشود مورد احترام است در هر صورت برای انتخاب هرشغل باید متناسب با ویژگیهای شخصیتی و محیطی و بر حسب ملاک و معیار جلو رفت.
* کارشناسی ارشد جامعه شناسی