به گزارش خبرنگار جوان آنلاین از اصفهان، میثم یاسا، کارشناس مرکز ملّی پاسخگویی به سؤالات دینی دفتر تبلیغات استان اصفهان در مرقومهای اظهار داشت:از اوایل اسفندماه سال گذشته که سروکله ویروس منحوس کرونا در ایران پیدا شد شاید کسی فکر نمیکرد که این موجود میکروسکوپی اینقدر تاثیرگذار در زندگیها باشد و تا این مقدار تحول ایجاد نماید. البته بماند که هنوز هم عده قلیلی پیدا میشوند که با اعتماد به نفس خاصی که دارند! نمیخواهند واقعیاتی که امروزه کرونا نه تنها برای ایران بلکه برای کل دنیا رقم زده را بپذیرند، اما اکثریت مردم این شرایط جدید را پذیرفته اند لکن هرچه جلوتر میرویم با محدودیتها و سختیهایی مواجه میشویم که به مرور باعث کاهش سطح تحمل و به زبان ساده و عامیانه باعث کلافگی افراد میشود و اگر این حالت ادامه یابد در آن صورت تبدیل به حالت بی تابی و ناشکری خواهد شد. البته این روند مخصوص کرونا و شرایط سخت کنونی نیست بلکه برای هر فرد و جامعهای وقتی سختیها به درازا میکشد همین حالات و رفتارها دور از انتظار نخواهد بود.
اکنون سوال این است که یک انسان مومن چگونه میتواند در این شرایط سخت، آستانه تحملش را بالا ببرد تا در دام بی تابی و ناسپاسی گرفتار نشود؟ ما در اینجا براساس توصیههای دینی چند نکته را یادآور خواهیم شد.
مشکل را بپذیریم و واقع نگر باشیم. برخی در مواجهه با مشکلات در صدد پاک کردن صورت مساله هستند و رفتارهایی مانند رقص و پایکوبی را توصیه میکنند و برخی هم دچار سختگیری و وسواس میشوند در حالیکه باید واقع نگر بود. اگر نگرش انسان به زندگی، واقع گرایانه باشد، انتظارات او از زندگی نیز واقع گرایانه خواهد بود و هماهنگی انتظارات با واقعیت ها، کلان شرط شادزیستن و رضایت از زندگی است. اگر دنیاشناسی مان واقعی باشد، با وجود سختیها و با اقرار به وجود آنها بازهم احساس ناراحتی و نارضایتی به ما دست نخواهد داد چرا که امام علی علیه السلام میفرمایند:هرکس دنیا را بشناسد از بلاهای آن اندوهگین نمیشود.
نگاهمان نزولی باشد نه صعودی. نگاه نزولی یعنی در مشکلات به کسی که شرایطی به مراتب بدتر از ما دارد نگاه کنیم و مقایسه زندگی خود با زندگی این افراد اثرات روانی ازجمله احساس سپاسگذاری و رضایتمندی از زندگی را به دنبال خواهد داشت؛ لذا امام علی علیه السلام فرمودند:به کسی که پایین دست توست نگاه کن، تا سپاسگزار نعمتهای خدا باشی. براین اساس در موقعیت کنونی هرچند شرایط سختی را پشت سر میگذرانیم لکن باید به کسانی نگاه کرد که مشکلاتی دیگر از جمله ناامنی و جنگ در کشورشان دارند یا ممکن است کشوری پیشرفته داشته باشند لکن مسوولین شان عرضه مدیریت کرونا را ندارند یا به هموطنانی بنگریم که درگیر کرونا شده اند یا به کسانی نگاه کنیم که مشکلات زمینهای خاص دارند یا افرادی که به رحمت خدا رفته اند.
خودویژه پندار نباشیم. افرادی هستند که با اندک ابتلا و مصیبتی، گمان میکنند که مخاطب و هدف اصلی آن ناگواری، فقط خودشان هستند و کسی دیگر در دنیا مانند آنها نیست. همین نگرش آستانه تحمل انسان را به شدت کاهش میدهد و او را حساس و زودرنج میکند. در حالی که همیشه انسانهای دیگری هستند که شرایطی مانند ما یا بدتر از ما دارند. پس در این شرایط باید به این جمله فکر کرد که وقتی بلا همه گیر شد تحملش هم آسانتر خواهد بود.
توجه به ثواب الهی. در نگاه توحیدی هر بلا و مصیبتی که به انسان میرسد، اجر و پاداشی نزد خدای متعال خواهد داشت. امام علی علیه السلام فرمودند: هر مقدار آزمایش و مشکلات بزرگتر باشد ثواب و پاداش نیز بزرگتر خواهد بود.
دنیا میگذرد. اگر انسان بفهمد که دنیا با سختیها و خوشی هایش بالاخره خواهد گذشت و هدف، آخرت است، در این صورت نه در خوشیها بدمستی و غرور خواهد داشت و نه در ناخوشیها ناشکری و افسردگی.
نوشتن و دردودل کردن. گاهی اوقات یکی از کارهایی که میتواند فشار ناشی از مشکلات را در درون انسان کاهش دهد، گفتگو و بیان آنها برای فردی دیگر است. اگر فردی مناسب پیدا نکردیم یا اجازه بیان آنها را نداشتیم توصیه میشود از نوشتن استفاده کنیم. شاید عریضه نویسی که در قدیم متداول بوده در همین راستا قابلیت توجیه داشته باشد. اگر حال نوشتن نبود، میتوان از ابزارهای جدید مثل ضبط صدا بر روی گوشی همراه بهره برد. البته چه در نوشتن و چه ضبط صدا، بهتر آن است که صحبتهای خود را خطاب به خدا یا یکی از اهلبیت بیان کنیم تا به رابطه قلبی ما با آنها و آرامش هرچه بیشترمان کمک کند.
نتیجه آنکه وجود مشکل و ناملایمات در زندگی فردی و اجتماعی بشر، یک امر غیرقابل انکار و جزءلاینفک زندگی اوست که نه میتوان از آن با بهانههای واهی فرار کرد و نه آنکه تمام زندگی را تحت الشعاع آن قرار داد بلکه باید از راهکارهایی عاقلانه بهره برد تا تهدیدات زندگی تبدیل به فرصت شود و مواردی که در بالا ذکر شد بخشی از آن راهکارهاست.