سرویس جامعه جوان آنلاین: کارخانه «ایمن ایجاز» در پارک علم و فناوری پردیس موفق به ساخت هزار و ۷۴۰ قلم تجهیزات پزشکی اعم از جمجمه مصنوعی، مهره کمر مصنوعی، انواع پیچ و پلاکهایی که در عملهای جراحی استفاده میشود، شده است. خسرو محمدلو در این رابطه گفت: در دهه ۷۰ در ایران ابزارهای قدرتی موردنیاز در جراحیها کم بود، مثل اره جراحی. آن زمان تنها اره جراحی استونرم موجود در بازار، امریکایی و یکی از مهمترین کاربردهای این اره در عمل قلب باز بود. در این عمل، جراح فقط هفت ثانیه فرصت داشت تا قفسه سینه را با اره جراحی برش دهد. ارههای جراحی موجود کیفیت لازم را نداشت و زمان برش طولانی میشد. بیمار در زمان برش قفسه سینه، حتی زیر بیهوشی هم درد را احساس میکرد و ضربان قلبش زیاد میشد. این اتفاق، ریسک عمل را افزایش میداد و از طرف دیگر بعد از هر بار خرابی، برای تعمیر هم کلی مشکل داشتیم.
بنیانگذار یک کارخانه تولید تجهیزات پزشکی گفت: آن زمان من به عنوان تکنسین اتاق عمل در جراحیها حضور داشتم و با دیدن این شرایط تصمیم گرفتم نمونه وطنی اره جراحی را طراحی کنم. کار راحتی نبود، اما بعد از یکسال مطالعه و تحقیق و آزمون و خطا، اره را ساختم. آن زمان امریکاییها فکرش را هم نمیکردند یک ایرانی روی دستشان بلند شود و ارههای جراحیشان را در دهه ۷۰ از دور خارج کند. بعد از طی مراحل ثبت و تأیید و گرفتن استاندارد، در کارخانه ما ۱۰۰ دستگاه اره استرنوم ساخته و به کشورهای دیگر هم صادر شد.
محمدلو در ادامه تصریح کرد: به عنوان یک نمونه دیگر، برای اولین بار در ایران موفق به ساخت جمجمه مصنوعی شدیم. تنها چند کشور در دنیا توانستهاند پروتز مصنوعی جمجمه را بسازند. این اتفاق به دو سال قبل برمیگردد و ما موفق شدیم برای بیماری که به دلیل سرطان جمجمه باید نیمی از جمجمهاش را برمیداشتند، کاستومایز یا همان جمجمه مصنوعی را بسازیم و عمل جراحی پیوند آن هم با موفقیت انجام شد. وی گفت: ایران یکی از معدود کشورهایی است که به فناوری ساخت پروتزهای مصنوعی بدن دست پیدا کرده است. قبلاً ما مجبور بودیم سیتیاسکن مریض را به کشور ترکیه بفرستیم. آنجا از سیتی اسکن، پرینت سه بعدی گرفته میشد و آن را به کشور سوم میفرستادیم. پروتز جمجمه در کشور سوم ساخته و به ایران آورده میشد. این پروسه، هزینه هنگفتی را بر بیمار تحمیل میکرد. من و تیم مهندسی پزشکی کارخانهمان ماهها تلاش کردیم تا به فناوری ساخت پروتز مصنوعی جمجمه در ایران برسیم و ساخت اولین پروتز، موفقیت بزرگی برای ما بود. البته بعد از ما یک تیم مهندسی پزشکی در شیراز هم موفق به ساخت پروتز مصنوعی جمجمه شدند.