پهلوانی و مردمداری فقط به شعار نیست، به این هم نیست که هر جا احساس خطر نکردی با سروصدا حاضر شوی و خودی نشان دهی و بروی و بعد به زمین و زمان بتازی که چرا کمکاری میکنید تا برخی که سینه چاکت هستند برایت بهبه و چهچه کنند.
نشان دادن احساسات و گذاشتن پست و پیام در فضای مجازی امری شخصی است و کسی را نمیتوان به انجام آن مجبور کرد، اما مردمی که برخی چهرههای ورزشی دم از آنها و حمایت از آنان میزنند این روزها انتظار دارند که این ادعا را با چشم خود ببینند و با گوششان بشنوند، اما...
این روزها و در موضعگیریهای اهالی ورزش نسبت به شهادت بزرگمردی، چون سردار قاسم سلیمانی جای خالی برخی از مدعیان مردمداری، کشوردوستی و میهنپرستی بدجور توی ذوق میزند و دیده میشود، آنهایی که در هر مورد و وضعیتی با انتشار پستهای آنچنانی سعی میکردند خود را حامی مردم معرفی کنند، اما امروز که مردم با هر سلیقه، رأی و نظری به احترام این بزرگمرد و همراهانش به خیابانها آمدهاند و بغض انقلابی و جهادی خود را نثار دشمنان این آب و خاک میکنند، سکوت کردهاند و هیچ عکسالعملی نشان نمیدهند.
کسی چه میداند شاید منافعشان اجازه نمیدهد، شاید گرینکارتهایشان باطل میشود و دیگر نمیتوانند برای خوشگذرانی و امور تجاری راهی ینگهدنیا شوند. همانجایی که ۴۰ سال است برای کشورمان و مردممان شمشیر را از رو بسته و امروز علنیتر با دیوانهای به نام ترامپ به مصاف ما آمده است.
جالب است که برخی در خصوص دختر آبی، آلودگی هوا، گرانی، ارزش پول ملی و هزار و یک بهانه دیگر برای مثلاً مردمی جلوه دادن خود پست و پیام منتشر میکنند، اما امروز که تمام ایران به دفاع از سردار امنیتش و قهرمان مبارزه با تروریست بینالمللی به رهبری امریکا به میدان آمده، سکوت کردهاند و جالبتر اینکه گوش خود را هم به تمام اعتراضات بستهاند تا به راستی باور کنیم پای منافع شخصیشان در میان است و قبلاً هم بنا بر صلاح و سود همین منافع شخصیشان طرف مردم بودند.
سه روز از شهادت بزرگمرد عرصه مبارزه با استکبار میگذرد و خبری از آقایان مدعی نیست. خبری نیست تا پهلوانان واقعی و مردمدار از آنها که فقط شعار میدهند جدا شوند تا معلوم شود آنهایی که به هر بهانهای با شعار مردمداری به نظام اسلامی میتاختند چندان هم طرف مردم نبوده و نیستند و همان روزها نیز در زمین دشمن بازی میکردند، منتهی با ظاهری مردمپسند و فریبکارانه تا متوجه شویم که این قماش اگر هم به ظاهر دم از وطنپرستی، شهدا و جانبازان میزنند فقط مربوط به زمانی بوده که خطری منافعشان را تهدید نمیکرده و امروز که مردم آماده مقابله هستند آنها در طرف مقابل قرار دارند و سکوت مرگبارشان نشان از آن دارد که منتظر نشستهاند تا ببینند کار به کجا میکشد.
درست اینجاست که تفاوتها آشکار میشود. تفاوت آنهایی که پای منافع ملی، کشور و مردمشان میایستند و پهلوانوار کنار هموطنان خود میمانند و آنها که از ترس منافع خود سکوت و در زمین دشمن بازی میکنند. به جرئت میتوان گفت که اگر چاره داشتند درست مثل همانهایی که از ایرانی بودن فقط فارسی حرف زدن را بلدند، موضع میگرفتند تا چهره واقعیشان کاملاً شناخته شود، اما امروز هم با سیاستی مرموز سکوت کردهاند تا فردا راه فراری برای خود داشته باشند و باز هم وقیحانه از مردمداری بگویند و پست و عکس منتشر کنند.