سرويس سياسی جوان آنلاين: در طول هفته و روز‌های اخیر بسیاری از رسانه‌های حامی دولت با انتشار مصاحبه‌ها و گزارش‌هایی پذیرش FATF را به هر قیمت ممکن یکی از ضرورت‌های اساسی کشور عنوان کرده و حتی به درج اخبار مخدوش درباره تصویب لوایح چهارگانه FATF در کمیسیون‌های تخصصی مجمع تشخیص مصلحت نظام اقدام کرده‌اند تا بلکه به واسطه آن اعضای مجمع تشخیص مصلحت نظام را در عمل انجام شده قرار داده و مرحله دیگری از دیپلماسی سازش را وارد فاز اجرایی کنند.
در یکی از نمونه‌هایی که وابستگان به طیف غرب باور کشور به گفتگو راجع به FATF پرداخته‌اند می‌توان به گفته‌های سفیر سابق ایران در آلمان اشاره کرد که مدعی می‌شود لوایح چهارگانه کنوانسیون مبارزه با تأمین مالی تروریسم عامل بقا و مجاری تنفسی ایران در فضای تحریم است. علی ماجدی بیان می‌کند: «FATF شرایط خاصی را برای الحاق ایران به این گروه اعمال نکرده که مخالفان این چنین به قیل و قال افتاده‌اند. تنها دغدغه‌های FATF مبارزه با پولشویی و عدم‌پشتیبانی از گروه‌های حامی تروریسم است که این موارد در ارتباطات مالی و بانکی تمامی کشور‌های جهان لحاظ می‌شود.» وی همچنین ادامه می‌دهد: «در این شرایط است که ما باید به FATF بپیوندیم، چراکه حتی کشورهایی، چون ترکیه و چین که به صورت محدود مراودات تجاری با ایران دارند هم حاضر نیستند این وضعیت را ادامه دهند.» این مقام سابق دستگاه سیاست خارجه در ادامه هدف اصلی جریان فکری متبوع خود که همان «ایجاد هراس در افکار عمومی نسبت به عواقب اقتصادی چنین مسئله‌ای است» را اینگونه بیان می‌کند: «نپیوستن به FATF یا هر پیمان و گروه بین‌المللی تنها به اعمال محدودیت‌های بیشتر به اقتصاد کشورمان دامن زده و به نوعی در راستای خواست دشمنان ایران بوده است.»
ترساندن مردم؛ کارآمدترین ابزار؟
همانطور که اشاره شد همراه‌سازی افکار عمومی با به کارگیری تاکتیک‌های عملیات روانی و رسانه‌ای مهم‌ترین روش جریان غرب‌بار داخلی برای ایجاد انعطاف در نظام اسلامی نسبت به مؤلفه‌های بدیهی گفتمان انقلاب اسلامی در عرصه سیاست خارجه کشور است، کمااینکه قبل و بعد از انتخابات سال ۱۳۹۲، رهبران و شخصیت‌ها و رسانه‌های این طیف با تکرار این مسئله که مقاومت هسته‌ای در برابر غرب نه تنها گرهی از مشکلات کنونی کشور باز نخواهد کرد بلکه عامل افزایش فشار‌های اقتصادی و معیشتی به مردم است و چنانچه رویه سابق مذاکرت و نوع تعامل هسته‌ای با غرب ادامه پیدا کند نه تنها سفره مردم کوچک‌تر خواهد شد بلکه حتی احتمال حمله نظامی به کشور نیز افزایش دوچندانی خواهد یافت.
تکرار دائمی و گسترده این نکته که سفره مردم با مقاومت هسته‌ای کوچک‌تر خواهد شد و احتمال حمله نظامی به کشور افزایش خیره‌کننده‌ای خواهد یافت، در شرایط فعلی با ادبیات جدید تکرار می‌شود به طوری که دیاکو حسینی، مدیر برنامه مطالعات جهانی مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست جمهوری در حمایت از FATF، با توسل به شیوه مرسوم جریان خودی، با فضاسازی علیه جریان انقلابی و رویکرد عقلانی در عرصه سیاست خارجه ضرورت تصویب لوایح الحاق ایران به کنوانسیون‌های پالرمو و CFT را اینگونه بیان می‌کند: «عدم تصویب FATF منجر به تحریم همه ملت ایران می‌شود. در واقع دیگر تحریم افراد و اشخاص نیست بلکه ملیت ایرانی را هدف قرار می‌دهد.»
موافقت با FATF مشکلات بیشتری برای کشور ایجاد می‌کند
ادعای دولتی‌ها و حامیان تئوری سازش در عرصه سیاست خارجه در حالی است که عباس مقتدایی نماینده دوره نهم مجلس شورای اسلامی، در گفتگو با فارس با اشاره به موضوع FATF اظهار داشت: «این موضوع که حضور ایران در سازمان‌های بین‌المللی می‌تواند مؤثر باشد، مورد وفاق همگان نیست، اما این موضوع که به همراهی مجامع بین‌المللی با ایران برای رفع موانع و مشکلات کشور دلخوش باشیم، نوعی ساده‌انگاری در فضای بین‌المللی است. سازمان‌های بین‌المللی به رغم توانمندی‌هایی که دارند، همچنان تحت نفوذ قدرت‌های عمده جهانی قرار دارند و ایالات متحده امریکا سال‌هاست تلاش می‌کند تا نفود خود را بر فضای بین‌المللی حفظ کند.»
وی ادامه می‌دهد: «ایالات متحده امریکا با در اختیار گرفتن بخشی از پست‌های مدیریتی در سازمان‌های اقتصادی و ساختار‌های نظارتی بین‌المللی تلاش می‌کند تا اقتدار همه‌جانبه خود را در سطح بین‌المللی افزایش دهد، البته در سال‌های اخیر یک‌جانبه‌گرایی امریکا مخالفانی جدی دارد و در اروپا، چین، روسیه و برخی از قدرت‌های نوظهور نظیر برزیل یا هند و امثال این‌ها با این یک‌جانبه‌گرایی مخالف هستند.»
وی در ادامه اینگونه استدلال می‌کند: «FATF ابزاری است که در حالت عادی می‌تواند برای کشورهایی که سلطه غرب را پذیرفته‌اند، کارآمدی داشته باشد، اما، چون جمهوری اسلامی ایران سلطه غرب را نمی‌پذیرد و با نظام موجود بین‌المللی که یک‌جانبه‌گرایی امریکا یا حضور و ظهور ابرقدرت‌ها را پذیرفته است سر سازش ندارد، FATF برای کشور ما کارآمدی لازم را ندارد، بنابراین اگر وارد این پیمانه بین‌المللی شویم، بیش از آنکه به دست می‌آوریم، از دست می‌دهیم.» مقتدایی اظهار داشت: کسانی که در داخل کشور به پذیرش رویکرد‌های لیبرالی و سکولار اعتقاد دارند، بر پذیرش FATF اصرار می‌کنند و کسانی که رویکرد‌های اصیل انقلاب اسلامی را مورد توجه قرار می‌دهند، در پذیرش پیمان‌هایی که می‌تواند قدرت نرم جمهوری اسلامی را از بین ببرد، احتیاط نشان داده‌اند و پذیرش چنین پیمان‌هایی را در راستای منافع ملی و درازمدت کشور نمی‌دانند.
پذیرش FATF؛ بستر فشار‌های حقوقی و اقتصادی
در حقوق بین‌الملل مادامی که یک کشور تعهدات جدیدی را به واسطه پذیرش کنوانسیون‌های جدید می‌پذیرد، نه تنها نمی‌تواند حقوق بدیهی و منافع ابتدایی خود را تامین کند بلکه بستری را برای افزایش فشار‌های حقوقی و اقتصادی به خود نیز فراهم می‌کند؛ مسئله‌ای که درباره بحث FATF آن هم بعد از عضویت ایران در برخی از کنوانسیون‌های بین‌المللی طی شش سال اخیر قابل تعمیم است.
روشن‌تر از آفتاب این مسئله است که دستگاه دیپلماسی کشور بعد از پذیرش انبوهی از تعهدات جدید هنوز نتوانسته کف حقوقی را که برای یک کشور در اساسنامه‌های کنوانسیون‌های بین‌المللی پیش‌بینی شده است، احیا کند و در مقابل فشار‌های بین‌المللی اقتصادی و سیاسی را علیه کشور به صورت تصاعدی افزایش داده و همچنان مصر است تا در قالب قرارداد‌های جدید یا پذیرش کنوانسیون‌های دیگر، تعهدات جدیدی را برای کشور بتراشد!
واقعا که متاسفمم 
