سرویس جامعه جوان آنلاین: مجله امریکایی تایم، گرتا تونبرگ، فعال نوجوان محیط زیستی را به عنوان شخصیت سال معرفی کرده است. او با نطق همراه با اشکش در کنفرانس تغییرات اقلیمی سازمان ملل به شهرت جهانی رسید و حالا نوجوانان بسیاری در این اعتراض با او همراه شدهاند.
در چندوچون کار او و اعتراضش حرفی نیست، از مجله تایم هم تعجبی نداریم، کار او جز ماله کشیدن بر پولهای سعودی نیست؛ درد آن فوکل کراواتیهای وطنی هستند که چنان عکس گرتا را بر صفحات اجتماعیشان میآویزند که گویا قدیسه ناجی قرن ۲۱ ظهور کرده است! همانهایی که برای شنیدن فریادهای طفل سیزده ساله یمنی گوشی ندارند، اما گرتای بزرگ شده در ناز و نعمت را، چون با کتانیهای مارکدار بر صخرههای ساحلی میایستد و ژستهای عکاسی میگیرد، میپرستند!
با متر و معیارهای علمی هم اگر بسنجیم، گرتا و پیروانش هنری نکردهاند! آنها اگر امروز فرصتی دارند تا برای محیط زیست اشک بریزند، برای آن است که نگرانیای برای شکم و جانشان ندارند، اما آن طفل مظلوم یمنی که معلوم نیست پدر و مادرش را در زیر کدامین آوار باید بیابد، فکر و ذهنش کم کردن شر رهبران کشور گرتاست که مانع رسیدن غذا و دارو به او و همبازیهایش میشوند و بمب و اسلحه میفروشند تا محیط زیستش را به توبره کشند. ایکاش جلال زنده بود و باز هم در خدمت و خیانت روشنفکران مینوشت. روشنفکری که فریادهای شجاعانه چهره زجر کشیدهای را نمیبیند، اما بر لقب «رهبری نوجوانان جهان» گرتا تونبرگ صحه میگذارد. به واقع چه کسی شایستگی رهبری نوجوانان که هیچ، بزرگسالان جهان را دارد؟ آنکه با سنگی در برابر تانک برای بقا میجنگد و در اوج سختی فریاد برمیآورد: «مرگ برای ما عادت و شهادت برای ما کرامت است» یا آنکه اوج اعتراضش تعطیلی یک روزه مدرسه و گرفتن تابلویی در برابر پارلمان سوئد است!