سرویس ورزشی جوان آنلاین: مستطیل سبز با حرکت به سمت حرفهای شدن و با وضع قوانین محکم و بازدارنده سالهاست به پرطرفدارترین رشته ورزشی جهان تبدیل شده؛ رشتهای که یکی از پولسازترین صنعتها نیز محسوب میشود و کشورهای زیادی سرمایهگذاری وسیعی در این بخش انجام میدهند. به همین خاطر است که دستاندرکاران فوتبال همه سعی خود را میکنند تا با کاهش حواشی غیرورزشی، جذابیتهای فوتبال را افزایش دهند و توجهات و هواداران بیشتری را جذب کنند. منتها اوضاع در فوتبال ما با تمام دنیا فرق میکند چراکه در این سالها نه تنها حرفهای نشدیم بلکه با تشدید حواشی مختلف درون و بیرون زمین، تمامی فاکتورهای مطلوبی که در دوران آماتوری به آن افتخار میکردیم را نیز از دست دادهایم.
شرایط بحرانی
سالهاست که همه از اتفاقات و حوادث غیرورزشی در استادیومهای فوتبال کشورمان حرف میزنند و انتقاد میکنند. به غیر از مردم عادی، مسئولان ورزشی، در سطوح مختلف مدیریتی، هم بارها نسبت به اوضاع حاکم بر استادیومها ابراز نگرانی کردهاند، اما با این حال قدم جدی برای ریشهکن کردن حواشی فوتبال برداشته نشده و آقایان هر از گاهی به چند مصاحبه خنثی، انداختن توپ در زمین این و آن و شانه خالی کردن از مسئولیت بسنده میکنند. به همین خاطر است که دیگر کار از کار گذشته و با بحرانی بزرگ مواجه هستیم. شرایط به گونهای پیش میرود که دیگر سنگ روی سنگ بند نیست و با کوچکترین جرقهای تماشاگران به مرز انفجار میرسند. در برخی موارد حتی کادرفنی و بازیکنان تیمها نیز به این بحران دامن میزنند و متأسفانه در این آشفته بازار سوءاستفادهکنندگان برای رسیدن به اهداف غیرورزشی و حتی سیاسی خود بیشترین بهره را میبرند.
امان از فحاشیها!
بسیاری از مربیان، بازیکنان، داوران و مدیران که در لیگ برتر حضور داشتهاند تاکنون حداقل چند بار فحاشیهای مستقیم تماشاگران را تجربه کردهاند. سالها قبل فحاشان استادیومها را تماشاگرنما میخوانند، ولی امروزه شدت توهینها به قدری بالا رفته که تقریباً تمامی حاضران روی سکوها به شکل هماهنگ تندترین الفاظ را نثار فرد مورد نظر میکنند و بعضاً شعارهای توهینآمیز از قبل بازی آغاز شده و بعد از به صدا درآمدن سوت پایان بازی نیز همچنان به گوش میرسد. اینگونه است که در پخش زنده مسابقات، بینندگان تلویزیونی صدای تماشاگران را در برخی دقایق بازی یا حتی کل ۹۰ دقیقه نمیشنوند. هرچند با گسترش فضای مجازی فیلمهای مختلف توهینها به سرعت بین کاربران دست به دست میشود، اما در وضعیتی که کسی اهمیتی به جو مسموم استادیومها نمیدهد، قطع کردن صدا تنها راه باقی مانده است تا لااقل فحاشیها به صورت زنده در خانههای مردم شنیده نشود.
فراتر از توهین
آنقدر نسبت به شعارها بیتوجهی شد که برخیها پا را از توهینهای ناموسی و خانوادگی فراتر گذاشتند و به سمت توهینهای قومیتی و ملی رو آوردهاند. اهتزاز پرچم کشورهای دیگر، شعارهای تفرقهانگیز و تلاش برای زیر سؤال بردن تمامیت ارضی و منافع ملی از جمله اقداماتی است که سوءاستفادهکنندگان در چند سال گذشته برنامهریزی زیادی روی آن کرده و از ابتدای فصل نیز مواردی از این دست دیده و در رسانههای داخلی و خارجی منعکس شده است. بهرغم تکرار اینگونه حواشی ضدملی تاکنون خبری از برخورد جدی با خاطیان از سوی فدراسیون فوتبال نشده! البته پس از اتفاقات دیدار تراکتور- استقلال تعدادی از مسببان توسط مقامات مربوطه دستگیر شدند منتها انتظار میرود فدراسیون هم به وظایفش عمل کند. اگر در این سالها مدیران فدراسیون و کمیته انضباطی نسبت به این قضیه منفعلانه عمل نمیکردند امروز نگران تکرار تشدید حواشی و خوشحال کردن دشمنان نبودیم.
وقت تلف نکنید
همانطور که گفته شد در سالهایی که خیلیها به مدیریتشان افتخار میکردند و دم از حرفهایگری میزدند با کمترین توجه به مسائلی از جمله فرهنگسازی، سروسامان دادن به اوضاع ورزشگاهها، کنترل تماشاگران، وضع قوانین سفت و سخت برای باشگاهها، زیر نظر قرار دادن عملکرد مدیران و... فوتبال ایران را به بحران کشاندند. کمیته انضباطی و کمیته اخلاق هم در این مدت آنقدر بیخیالی به خرج دادند که دیگر سنگ روی سنگ بند نیست؛ صدور آرای شتابزده، بیاثر، تبعیضآمیز و بعضاً حاشیهساز از سوی کمیته انضباطی دردی از دردهای فوتبال دوا نمیکند. کمیته اخلاق نیز بیشتر از آنکه نگران اتفاقات تلخ، زشت و نگرانکننده فوتبال باشد دلنگران مدل مو، ریش، لباس و عکسهای فوتبالیستهاست. هرچند از رسیدگی به این موارد نیز نباید غافل شد، ولی کمیته اخلاق مسئولیتهای مهمتر دیگری هم دارد. حاصل سوءمدیریتها فوتبال کشورمان را به ورطه نابودی کشانده و بیش از این وقت تلف کردن دیگر جایز نیست.