سرویس ورزشی جوان آنلاین: انتخابات ریاست فدراسیون کشتی حواشی زیاد و تاسف باری داشت. تعلل در برگزاری انتخابات باعث شد تا صحنه‌هایی رقم بخورد که دل هر دلسوزی را به درد می‌آورد؛ اما هر چه بود، آن روز‌های دوست نداشتنی تمام شد و رئیس جدید نیز بر مسند نشست؛ علیرضا دبیر.
هنوز چند صباحی نگذشته و نمی‌توان ارزیابی دقیق و موشکافانه‌ای از عملکرد رئیس جدید داشت که وعده‌ها داد و قول ها. انتظارات بالاست و انتصاب‌های روز‌های اخیر نیز پرتعداد. یکی پس از دیگری منصوب می‌شوند و مخالفین هستند که عازم خانه کشتی در ورزشگاه آزادی تهران می‌شوند. در نگاه اول تحسین برانگیز که رئیس جوان در حال به کارگیری مخالفین و منتقدان است. البته که در نگاه اول که همیشه امیدوارانه است؛ اماباید هشدار را در همین روز‌های نخست ریاست داد که شاید فردا‌ها دیر شود.
از تعاریف و تحسین‌های انتصاب‌های اخیر که بگذریم، به راستی با فدراسیون کشتی مواجهیم یا شرکت سهامی عام کشتی؟ این تعجیل در گماردن و منصوب کردن مخالفان و منتقدان، تلقی سهم سپاری را در ذهن متبادر می‌کند و رسیدن به گزینه دوم سوال فوق. البته، هنوز قصد تحلیل دقیق نداریم؛ اما باید نگران بود که در گذر از این روزها، برنامه اداره این فدراسیون چیست؟ آیا تدبیری برای اداره این ورزش وجود دارد که روزگارش بر وفق مراد نیست یا با سهامی ساختن آن و گماردن منتقدان، کار به نقطه پایانی می‌رسد؟
فعلا نظاره می‌کنیم و به علیرضا دبیر جوان که به تازگی به جرگه مدیران رسیده، امیدواریم؛ اما اتفاقات و اخبار این روزها، تداعی خوبی برای آینده ندارد. فعلا که سهامی شدن کشتی به ذهن می‌رسد؛ ولی می‌نشینیم تا روز‌های آینده بیاید و برنامه‌های عملی برای رونق کشتی.
