فرزین ماندگار
توليد محصولات عفاف و حجاب اگر كيفيت و تنوع لازم را داشته باشد، مغايرتي با فرهنگسازي اسلامي هم نخواهد داشت. اين اصل معمولاً مورد توجه قرار نميگيرد و تلقي اشتباهي وجود دارد كه اقتصاد را به موازات فرهنگ نميداند.
رئيس انجمن توليدكنندگان محصولات عفاف و حجاب با اشاره به اينكه اولويت اين انجمن فرهنگ است نه اقتصاد ميگويد: «اي كاش متوليان دولتي، اينگونه محصولات را يك كالاي فرهنگي ميدانستند.» محمدعلي صدقآميز در گفتوگو با مهر به اينكه محصولات عفاف و حجاب، در شمار محصولات فرهنگي به حساب نميآيند اشاره و عنوان ميكند: «صنايعدستي، سينما، موسيقي، تئاتر و كتاب، در شمار محصولات فرهنگي هستند و از يك سري امتيازات تجاري بهره ميبرند اما با محصولات حجاب و عفاف به عنوان كالاي فرهنگي برخورد نميشود و همچنان اين محصولات، يك صنعت جديد و نوپا هستند.» سخنان رئيس انجمن توليدكنندگان محصولات عفاف و حجاب نشان ميدهد كه هنوز قوانين و رويكردها درباره موضوع حجاب و عفاف به سمت غلبه نگاه فرهنگي سوق داده نشده است، هرچند فرهنگ اگر به سمت صنعتي شدن نرود در جهان امروز تأثيرگذار نخواهد بود.
جالب است كه در بخش پارچه چادري نيز همچنان ايران محتاج به واردات از خارج است، صنعت نساجي ايران هنوز نتوانسته روي پاي خود بايستد، اين در حالي است كه كشور همسايه ما، تركيه سالهاست كه جزو بهترين توليدكنندگان صنعت نساجي در جهان است.
صدقآميز با اشاره به تأثير افزايش تعرفه گمرك در واردات پارچه چادري گفت: يك زمان تعرفه واردات پارچه چادر مشكي، ۵ يا ۷ درصد بود، حالا اين ميزان به ۳۵ درصد افزايش پيدا كرده و هيچ عزم و ارادهاي براي رفع مشكلات توليدكنندگان محصولات عفاف و حجاب از جمله كاهش تعرفههاي دولتي وجود ندارد. به گفته اين فعال عرصه توليد محصولات عفاف و حجاب، توليد چادر به اندازه كافي پرهزينه است. يعني اگر يك مانتو با يك متر و ۶۰ سانت پارچه دوخته ميشود براي دوختن چادر به ۵ متر پارچه نياز است؛ آن هم پارچهاي كه قيمتش به طور معمول بالاتر از پارچههايي است كه در دوخت مانتو به كار ميرود اما مشكل اينجاست كه اگر قيمت مانتو و شلوار، ۳۰۰ هزار تومان باشد خوب است اما چادر ۱۵۰ هزار توماني، گران است. اين گراني مواد اوليه براي دوخت چادر باعث شده كه ۲هزار و 500 عضو فعال در حوزه مانتو داريم كه از اتحاديه پوشاك پروانه صنفي گرفتهاند اما در حوزه محصولات حجاب ۱۰ نفر هم از اين اتحاديه پروانه نگرفتهاند، چون كارشان توجيه اقتصادي ندارد. اگر در شوراي عالي انقلاب فرهنگي به اين موضوع بپردازند بايد بدانند اين كالا فرهنگي است.
صدقآميز به فعاليتهاي انجمن توليدكنندگان محصولات حجاب و عفاف اشاره ميكند و ميافزايد: سه سال از شكلگيري انجمن ميگذرد، ما در اين سه سال، عمدتاً به مواردي چون حل و فصل موضوعات داخلي، تنظيم روابط بين اعضا، تنظيم سند راهبردي و برگزاري نمايشگاه حجاب و عفاف در سال ۹۴ و ۹۵، همچنين تعامل با شوراي اجتماعي كشور و شوراي عالي انقلاب فرهنگي، كميسيون فرهنگي مجلس، اتحاديه پوشاك و كارگروه مد و لباس، بنياد ملي عفاف و حجاب، جبهه فرهنگي انقلاب اسلامي و... پرداختيم و حالا پس از سه سال ميخواهيم به مسائل كليتر هم توجه كنيم. يكي از اين موارد نمايشگاه قرآن است كه بايد بسامان شود چراكه ما براي محصولات حجاب و عفاف، نظام عرضه منسجم و هدفمندي نداريم و نمايشگاه قرآن، فرصت خوبي براي توليدكنندگان است، گرچه مشكلات خاص خود را دارد و بخش عمده غرفهها در اختيار كساني قرار ميگيرد كه واسطهاند نه توليدكننده.
رئيس انجمن توليدكنندگان محصولات عفاف و حجاب با اشاره به اينكه اولويت اول اين انجمن اقتصاد نيست، گفت: اولويت نخست ما، فرهنگ است و ما ناگزيريم ذائقهسنجي كنيم، آن هم براي مخاطباني كه ذائقهشان، از سوي شبكههاي ماهوارهاي و اينترنت شكل ميگيرد. در نتيجه راه بسيار دشواري پيش روي ماست. در حال حاضر برندهاي مختلف جهان، چندين و چند ماه پيش از انتخاب رنگ سال به توليدات گوناگون خود فكر ميكنند تا وقتي رنگ مورد نظر اعلام شد، محصولات از پيش توليدشده خود را در اختيار مشتري بگذارند اما ما به هيچ كدام از اين موارد فكر نميكنيم.