اين كتاب با ديباچهاي از غلامرضا امامي در تعريف عرفان و معرفي پير هرات آغاز ميشود: «درخشانتر از همه اينكه عرفان، شعر فارسي را از مداحي و بيهودهسرايي رهايي بخشيد. بسياري از شاعران بزرگ، چون عارف شدند، درگاه اميران و وزيران را رها كردند و به جاي عيش و نوش و بيهودهسرايي، جامه وصلهدار پوشيدند و به ميان مردم رفتند و با مردم نشستند، برخاستند و كوشيدند تا با آوردن قصهها و مثلهاي مردم، به زبان مردم سخن بگويند و آنان را به عشق، برادري و گذشت دعوت كنند. آثار عطار و مولوي و ديگر شاعران عارف، سرشار از اينگونه قصهها و مثلهاست.» امامي، نويسنده و مترجم نام آشناي كتاب كودك و نوجوان در اين كتاب 60 جمله از خواجه عبدالله را گرد آورده است. علياكبر صادقي نيز نقش و تذهيب اين اثر را برعهده داشته است.