سالهاي سال است كه تلفن همراه اين وسيله ارتباطي به نوعي سبك زندگي مردم در كل جهان را تغيير داده است. اين وسيله ارتباطي دوستداشتني جزء جداييناپذير زندگي افراد شده است. به نحوي كه اگر فردي فقط براي چند ساعت موبايل خود را به همراه نداشته باشد به مثابه فلج شدنش است و اين يعني عمق وابستگي و تنهايي آدمهاي امروزي! در چند دهه گذشته زندگي از اين رو به آن رو شده است و اين فناوريها و اختراعات جديد تغييرات قابل توجهي را در سبك زندگي ما ايجاد كردهاند. اگر بخواهيم وضعيت زندگي امروزمان را با وضعيت زندگي پدربزرگها و مادربزرگهايمان مقايسه كنيم، تفاوتهاي بسياري را در آنها مييابيم. به دنبال اين تغيير سبك زندگي توسط تلفن همراه بايد تغييرات فرهنگي نيز در جامعه ايجاد شود. در واقع در همه جوامع ورود هر فناوري و تكنولوژي جديد همراه با فرهنگ استفاده از آن است ولي در جامعه ما هميشه مشكل فرهنگ استفاده از فناوري و تكنولوژي جديد وجود داشته و دارد. فرهنگ استفاده از تلفن همراه نيز از همان دست موضوعاتي است كه در كشورهاي ديگر دنيا بسيار مورد توجه قرار گرفته و آداب و رسومي را براي آن تعريف كردهاند و مردم آن جوامع هم خود را ملزم به پيروي از آن ميدانند ولي در كشور ما حضور اين تكنولوژي همراه با فرهنگ استفاده از آن نبوده و همين بيفرهنگي تداخلات ارتباطي را براي افراد جامعه ايجاد كرده است.
موبايل يك وسيله شخصي است
تلفن همراه يك وسيله شخصي است به اين معني كه ديگران حق استفاده از آن را ندارند. اما فرهنگ اين وسيله شخصي در بين مردم جامعه ما جا نيفتاده است و تصور ميشود كه ميتوان از تلفن همراه ديگران نيز استفاده كرد. در حال پيادهروي در يكي از خيابانهاي شهر بودم كه خانمي از روبهرو به من نزديك شد و گفت: «اگر امكان دارد با گوشي شما زنگي به شوهرم بزنم، شارژ گوشيام تمام شده است.» من با تعجب نگاهي كردم و گفتم: «شرمنده نميتوانم موبايلم را به شما بدهم» و به راه خودم ادامه دادم. در حالي كه از كنار اين خانم ميگذشتم احساس دوگانهاي نسبت به رفتار خودم داشتم.
هم ناراحت بودم از اينكه جواب نه دادم و كمكي به او نكردم هم خوشحال بودم كه اين ريسك را نكردم و موبايلم را به دست يك غريبه ندادم. امروزه موبايل شخصيترين وسيله براي هر فردي به حساب ميآيد. چرا هنوز افراد اين را باور نكردهاند! اگر فردي در خيابان نيازمند تلفن است بهتر است خود را يا به يك كيوسك تلفن همگاني برساند يا به نزديكترين سوپر ماركت مراجعه كند و تماس خود را انجام دهد. چرا اين اجازه را به خود ميدهند و تقاضاي استفاده از موبايل ديگران را دارند؟ اين كمك خواستن يك توقع بيجا است زيرا هم از لحاظ امنيتي دچار مشكل است و بارها شنيدهايم كه چه سرقتهايي از اين طريق صورت گرفته است و هم از جنبه شخصي بسيار ايراد دارد، آيا شما با مسواك ديگران دندانهاي خود را مسواك ميزنيد؟ اين نيز همان است. به راستي چرا هنوز بعد از گذشته ساليان بسيار از حضور اين وسيله ارتباطي هنوز نميدانيم تلفن همراه يك وسيله شخصي است؟
نكته جالب ديگري كه در اين زمينه وجود دارد، آدمهاي كنجكاوي است كه خيلي دوست دارند سر از محتويات گوشي شما در بياورند. كافي است شما يك متن يا عكسي را به اين افراد كنجكاو نشان دهيد به محض به دست گرفتن گوشي شما به خود اين اجازه را ميدهند كه در تمام قسمتهاي گوشيتان گشتي بزنند و اين درست همان رفتار زشتي است كه ناشي از بيفرهنگي اين افراد است. براي اين افراد اصلاً رضايت شما مهم نيست و اصلاً معني حريم خصوصي و همچنين وسيله شخصي معنايي ندارد! بنابراين اگر ديگران اين نكات را رعايت نميكنند ما خود بايد حواسمان به اين وسيله شخصيمان باشد.
دستگاه تلفن همراه، عامل آلودگي و بيماري
تلفن همراه، ارتباط بين افراد را راحتتر و دردسترس كرده است. به شكلي كه وسيلهاي جداناپذير از افراد شده است. ولي آيا ميدانيد اين وسيله دوستداشتني و مونس و همدم لحظههاي ما چقدر آلوده و عامل بيماري است؟ محققان فرانسوي با آزمايشهايي متوجه شدند كه ميزان آلودگي گوشيهاي تلفن همراه به انواع ميكروب و باكتري به مراتب از كاسه توالت بيشتر است. نتايج اين آزمايشها نشان ميدهد كه ميزان آلودگي گوشيهاي تلفن همراه به انواع باكتريها و ميكروبها چندین برابر كاسه توالت است چراكه كاسه توالت را هميشه با مواد شوينده ميشوييم. محققان ميگويند با توجه به اينكه گوشيهاي تلفن همراه در جيب يا كيف گذاشته ميشوند و اين مكانها معمولاً گرم هستند و كاربران نيز به طور مداوم، گوشي را در دست ميگيرند، باكتريها و ميكروبها به راحتي تكثير پيدا ميكنند و از آنجايي كه هر فردي به طور عادي در شبانه روز، بارها دست خود را روي صورت و دهان ميگذارد، اين ميكروبها و باكتريها از طريق دهان وارد بدن ميشوند. در واقع ما يك بمب ميكروبي همراه خود داريم!
در كنار اين آلودگيها بيماريهاي شايعي وجود دارد كه ناشي از استفاده مكرر از تلفن همراه است. قرار گرفتن در معرض اشعه تلفن همراه آمار ابتلا به بيماريهايي همچون سرطان شايعترين نوع آن تومور مغزي، گردندرد، بيخوابي، نابينايي، ناشنوايي، اعتياد و غيره را افزايش ميدهد. در اين ميان محققان و پزشكان بيماري جديدي را كشف كردهاند كه تقريباً اكثر مردم جهان به دليل استفاد بيش از حد از گوشي همراه خود به آن مبتلا هستند. اسم اين بيماري جديد را «موبوفوبيا» گذاشتند. موبوفوبيا (Mobophobia) بهمعني بروز استرس و اضطراب شديد به هنگام نداشتن آنتن، قطع تماس، قطع ارتباط با اينترنت، تمام شدن شارژ باتري و از همه بدتر جا گذاشتن يا گم كردن تلفن همراه است. همچنين به اين بيماري نوموفوبيا(no mo phobia) (No- Mobile- Phone phobia) يا به معني ترس نبود تلفن همراه نيز گفته ميشود. اين بيماري شايد فرد مبتلا را آزار ندهد ولي اطرافيان بيمار را به شدت آزار ميدهد. تقريبا اكثر مردم جهان مبتلا به اين بيماري هستند ولي خود نميدانند. از علائم شاخص اين بيماري ميتوان به اضطراب، تغييرات تنفسي، لرزش، تعريق، آشفتگي، سردرگمي و افزايش ضربان قلب اشاره كرد. از علائم عاطفي اين بيماري ميتوان به افسردگي، وحشت، ترس، وابستگي، اعتماد بهنفس پايين و احساس تنهايي اشاره كرد. اگر شما خواننده عزيز فكر ميكنيد كه به اين بيماري دچار شدهايد بايد بدانيد كه راه درمان آن فقط خوددرماني است.
بهرغم اينكه محققان و دانشمندان بارها درباره پيامدهاي امواج خطرناك اين ابزار بر روند سلامت ما انسانها هشدار دادهاند، ولي هيچ يك از ما حاضر نيستيم حتي به خاطر سلامتيمان هم كه شده يك روز بدون گوشي تلفن همراهمان در دانشگاه يا محل كارمان حاضر شويم. حالا كه آن را از خود جدا نميكنيم حداقل آداب صحيح استفاده از آن را بجا بياوريم. مثلاً حين رانندگي از موبايل استفاده نكنيم و اگر مجبور به استفاده از آن هستيم از هندزفري استفاده كنيم. براي زنگ موبايل خود از يك موسيقي گوشخراش استفاده نكنيم. با صداي آهسته و لحن آرام با تلفن همراه صحبت كنيم. هرگز تلفن همراه شخص ديگري را پاسخ ندهيم. تلفن همراه يك وسيله شخصي و حريم خصوصي است با سرك كشيدن در موبايل ديگران به حريم شخصي افراد توهين نكنيم.