جشن خانه سينما به محل انتقاد از عملكرد سازمان سينمايي تبديل شد و عملكرد اين سازمان در قبال سينماگران با نقد جدي رئيس خانه سينما روبه‌رو شد.
حجت‌الله ايوبي از يك نظر شباهت‌هايي با علي كفاشيان رئيس فدراسيون فوتبال دارد و آن شباهت چيزي نيست جز لبخند هميشگي كه اين دو مدير روي لب دارند و تلاش مي‌كنند بدترين شرايط را با نرم‌ترين زبان ممكن توجيه كنند. سابقه فعاليت‌هاي فرهنگي ايوبي چاشني شعرخواني را به لبخند مديريتي افزوده است؛ عاملي كه باعث شد تا خيلي زود ايوبي در ميان سينماگران جاي خود را باز كند، اين بود كه رئيس تازه‌وارد در اولين قدم خانه سينما را بازگشايي كرد. اما حدود دو سال از آن روز تاريخي گذشته بود كه اهالي خانه سينما به انتقاد از عملكرد جناب رئيس پرداختند. سيدرضا ميركريمي، مدير عامل خانه سينما و دبير جشنواره بين‌المللي فيلم فجر در مراسم اهداي جوايز برگزيدگان هفدهمين جشن خانه سينما گفت: «از خودم خجالت مي‌كشم كه مجبور هستيم در دولت‌هاي مختلف همچنان خواسته‌هاي حداقلي هنرمندان را به دفعات بيان كنيم. خجالت از طرح خواسته‌هاي حداقلي زماني بيشتر مي‌شود كه مجبوريم آنها را از تريبون‌هاي مختلف به انحاي مختلف بگوييم ولي متأسفانه گوش شنوايي وجود ندارد. تعجب من از اين است كه دولت‌ها خوب يا بد يكي پس از ديگري مي‌آيند و مي‌روند اما همه آنها در يك موضوع آن هم بي‌اعتنايي به مقوله هنر اشتراك‌نظر دارند و من اميدوارم حسن روحاني به عنوان رئيس دولت يازدهم مجبور نباشد در نشست رسانه‌اي پيش‌رو، براي سومين بار و در مقابل اين سؤال كه براي مقوله فرهنگ و هنر چه كرده‌ايد، از بازگشايي خانه سينما به عنوان دستاورد دولتش ياد كند.»
زماني كه ميركريمي به عنوان چهره نزديك به رئيس سازمان سينمايي تا اين حد از شرايط موجود ناراحت است، مي‌توان نظر ساير افرادي را كه از ابتدا با سياست‌هاي دولت جديد درباره فرهنگ و هنر و به خصوص سينما مخالف بوده‌اند، حدس زد.
شعار سينماي اميد كه از سوي رئيس سازمان سينمايي مطرح شده، با وجود آنكه مي‌توانست به دكتريني براي سينماي دوران دولت يازدهم تبديل شود، به دليل عدم پياده‌سازي مناسب يا همكاري نكردن فيلمسازان به طرحي بر زمين مانده تبديل شده و مشكلاتي كه ميركريمي به گوشه‌اي از آن اشاره كرده دامن سينماي ايران را گرفته است.
