فرهنگ نیوز: سلام خدا بر همهی شهیدان و بهویژه شهدای گمنامی که در حیاط
دانشگاه امام صادق(ع) مدفونند، و انگار این روزها خیلی غریب ماندهاند؛ چه
آنکه اسمشان هست اما رسمشان نیست. این روزها تخریب و هتک حرمت چقدر عادی
شده و چقدر تاسفآور است فقدان مواجههای روشن با این روند.
ماجرا از چند خط نوشته یکی از دانشجویان دانشگاه امام صادق(ع) در صفحهی شخصی اش در فیسبوک آغاز شد:
«چند
روز پیش در دانشگاه امام صادق(ع) مراسمی با سخنرانی پناهیان و مداحی حاج
میثم مطیعی خودمان برگزار شد. اگر پناهیان سخنران باشد دیرتر میروم تا فقط
از نوای میثم عزیز استفاده کنم چون حوصله شنیدن حرفهای ذوقی و بیقاعدهی
نامبرده را ندارم. ولی خب اینبار ده دقیقهی پایانی سخنرانی رسیدم.
پناهیان برخی دانشجویان امام صادق(ع) را که به ماشین گرانقمیت و دنده
اتوماتش گیر داده بودند مورد تمسخر قرار داد و نیشخندی حوالتشان کرد و گفت
بچه حزباللهی باید پولدار باشد اگر پول ندارید عرضه ندارید! باید عرضه
داشته باشید! من معنی عرضه را نمیدانم؛ اگر کسی هست که مرا در درک این
کلمه یاری کند خوشحال میشوم.»
کمی بعد و به صورت احتمالا اتفاقی
در آستانهی مناظرهی تلویزیونی حجت الاسلام و السلمین پناهیان و دکتر آشنا
در برنامهی دیروز، امروز فردا، همین چند خط کوتاه توسط سایتهای مختلف
خبری داخلی و ضدانقلاب منعکس شد. پناهیان، ماشین گرانقیمت و پولداری! کسی
نمیپرسید فردی که به بیان خودش تنها ۱۰ دقیقهی آخر سخنرانی رسیده چگونه
میتواند دربارهی آنچه گفته شده قضاوت کند.
اما ماجرا چه بود؟ آن
ماشین گران قیمت و مدل بالا که گفته میشد، پژوپارس بود! و ماجرای دندهی
اتوماتیکش را هم پناهیان در همان سخنرانی توضیح داده بود که به دلیل
مجروحیت و جانبازیاش است.
و اما موضوع سخنرانی راجع به برکت بود و
مقولهی فقر و ثروت. بحثی که در بیانات رهبرانقلاب نیز بارها و بارها
تکرار شده است. پناهیان به زیبایی از مغفول ماندن مقولهی برکت در علوم
انسانی رایج و علم اقتصاد کنونی سخن گفت و با ذکر مثالهایی به اهمیت توجه
به مقولهی برکت که یکی از مسائل مغفول در جامعهی کنونی ماست، اشاره کرد.
او
سپس به بحث فقر پرداخت و توضیح داد که تولید ثروت در روایات و بیانات
امیرالمومنین(ع) نیز امری پسندیده است و منافاتی با زهد ندارد. پناهیان
تأکید کرد:«میگویند ما میخواهیم زاهدانه زندگی کنیم. خب زاهدانه زندگی
کن! اما پول داشته باش و سفره بنداز. خودت نخور!» پناهیان توضیح داد نباید
به هرکسی که برای تولید ثروت در جامعه تلاش میکند با نگاهی غضبآلود و
منفی نگاه کنیم. گاه این ثروت از ناحیهی برکتی است که خداوند عنایت
میکند. او همچنین توضیح داد فقر نیز یا ریشه درخواست خدا دارد یا ریشه در
تنبلی. فقر، ممدوح نیست و نباید آن را مساوی زهد قرار داد و تلاش برای
زندگی زاهدانه را بهانه برای تنبلی و بیکاری. پناهیان تصریح کرد:«جامعهی
ما جامعهی الگویی نخواهد شد مگر آنکه از این برکات برخوردار باشد.» همین
بیان ساده موجب شد باب تخریبها و انتقادهای این چنینی بازشود.
اما
ذکر فرازهایی از بیانات مقام معظم رهبری در همین فضا خالی از لطف نیست.
ایشان میفرمایند:«دو چیز را با هم نباید مخلوط کرد. یکی، تولید ثروت است.
کسی فعالیت کند به شکل صحیحی و ثروت تولید کند. یکی، نحوهی تولید و نحوهی
استفاده است. بخش اول قضیه، چیز مطلوبی است؛ چون هر ثروتی که در جامعه
تولید میشود، به معنای ثروتمند شدن مجموع جامعه است... در روایات ما هم
هست:"نعم العون الدّنیا علی الأخرة"؛ از این ثروت برای آباد کردن آخرتت
استفاده کن. توصیهی دوم:"و لا تنس نصیبک من الدّنیا"؛ سهم خودت را هم
فراموش نکن. خود تو هم سهمی داری، نصیبی داری؛ آن را هم ما نمیگوییم که
استفاده نکن؛ خودت بهرهمند نشو از این ثروت؛ نه، بهرهمند هم بشو؛ مانعی
ندارد. سوم: "و أحسن کما أحسن الله إلیک"؛ خدا به تو این ثروت را داده؛ تو
هم وسیلهای بشو که بتوانی این ثروت را به دست مردمی که نیازمندند، برسانی.
یعنی سهمی از این را به مردم بده. چهارم: "و لا تبغ الفساد فی الأرض"؛
فساد ایجاد نکن. آفت ثروت که باید از آن جلوگیری کرد، ایجاد فساد است. مترف
نشو. به او نمیگویند ثروت جمع نکن، یا از این ثروتی که داری، برای ازدیاد
آن استفاده نکن؛ یا آن را به کار تولید و سازندگی و تجارت نزن؛ میگویند
سوءاستفاده نکن؛ از این ثروتت استفادهی خوب بکن، که بهترین استفاده این
است که آخرتت را با این آباد کنی. نصیب خودت را هم داشته باش؛ سهم خودت را
هم داشته باش. منطق اسلام این است.»
رهبرانقلاب به تفصیل به
موقوفات حضرت علی(ع) اشاره کردند و فرمودند:«تولید ثروت چیز خوبی است. اگر
چنانچه در این تولید ثروت، قصد صرف او برای کار خیر، برای پیشرفت کشور،
برای کمک به محرومان باشد، حسنه هم هست، ثواب هم دارد.» ایشان به تلاشهای
خیرین مدرسهساز و مانند آنها اشاره کردند و افزودند:«ما با این بد نیستیم.
چرا بیخود در بیرون منعکس بشود که نظام اسلامی و مسئولان کشور، تا کسی
بخواهد یک مقدار پول به دست بیاورد، اخمهاشان را در هم میکنند؛ احساس بغض
و نفرت نسبت به او میکنند. اینجوری نیست؛ واقعیت این نیست.»
از
این قبیل سخنان در فرمایشات رهبرانقلاب زیاد است و اتفاقا بی کم و کاست
همان چیزی است که حجت الاسلام و المسلمین پناهیان در دانشگاه امام صادق(ع)
مطرح کردند.
به راستی این چه مشی و منشی است که در کشور به راه
افتاده و به جای بحث و نقد عالمانه، آزادانه و منطقی این چنین فضایی را به
راه میاندازد؟ آیا این برخوردها دینی است؟ آیا سزاوار است دانشگاهی با
ادعای دینمداری در مقابل این دست تخریبها که یک منکر بزرگ است، انکاری از
خود نشان ندهد؟ به راستی چرا دانشجویان حزباللهی این دانشگاه که در این
چند سال اخیر از صحبتهای ارزشمند و راهبردی حضرت حجت الاسلام پناهیان
استفاده کردهاند، در مقابل دروغ و اهانتهای اخیر پاسخ و حرکت
روشنگرانهای انجام ندادند؟! کدامیک از دانشجویان دانشگاه ماشین پژوپارس
استاد را ندیده است که در همه جا متهم به ماشین مدل بالا و گرانقیمت شده
است؟ آیا این پاسخ سرمایهگذاری استاد پناهیان طی این سالها در دانشگاه
امام صادق(ع) است؟ این است این همه ادعای امام صادقی بودن؟!