جوان آنلاین: بیتأثیر بودن آرای انضباطی در بهبود وضعیت فرهنگی- اخلاقی فوتبال ایران، روزبهروز بیشتر نمود پیدا میکند. میزان سوءرفتارها و ناهنجاریهای پرطرفدارترین ورزش کشور با شیب بسیار تند روبه افزایش است و عملاً هیچ نهاد و مرجعی توانایی کنترل اوضاع را ندارد. فدراسیون اصلیترین نهادی است که مسئولیت فوتبال را به دوش میکشد و با افتخار از استقلال در تصمیمگیری حرف میزند، ولی به رغم وعدهها و شعارهای دهان پرکن و دم زدن از فرهنگ و اخلاقمداری، اثری از آنها در فوتبال ما دیده نمیشود.
کمیته انضباطی رکن قضایی فدراسیون بهحساب میآید و میزان جریمهها و محرومیتها پیش از اعلام از فیلتر این کمیته عبور میکنند، هر چند در نهایت چیزی جز جریمه مالی یقه متخلفان و جنجالسازان را نمیگیرد. سالهاست دلسوزان، پیشکسوتان و رسانهها نسبت به بیتأثیر بودن آرای انضباطی هشدار میدهند و از بسیاری از آرای صادره نیز شکایت دارند چراکه میزان و شدت جریمهها و محرومیتها هیچ تناسبی با تخلفات ندارد. از سوی دیگر هیچ تضمینی برای اجرای همین آرای نصفه و نیمه نیز وجود ندارد و با باز شدن پای کمیته استیناف به ماجرا، احتمال لغو هر نوع رأیی وجود دارد.
معمولاً کمیتههای انضباطی باید آنقدر برش و هیبت داشته باشند که کسی جرئت تخلف به خودش ندهد. در این صورت است که میزان جرایم به حداقل میرسد و معدود افراد قانونگریز و حاشیهساز نیز نقرهداغ میشوند و درس عبرت سایرین، منتها کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال ما به فوتبال ما میآید و سالهاست هیچ بازیکن، مربی یا مدیری نگران رأی صادره از سوی این کمیته نیست چراکه اصل بر جریمه مالی و البته درآمدزایی برای فدراسیون گذاشته شده و سایر آرا تعلیقی یا به عبارتی دیگر فرمالیته هستند.
تصمیمات کمیته انضباطی هر روز عجیبتر و بحثبرانگیزتر میشود. نحوه برخورد با متخلفان، چه افراد فوتبالی باشند چه هوادارانشان، بهقدری لطیف، متناقض و با نگاه مادی انجام میشود که عدمبازدارندگی آنها مثل روز برای همه روشن است. اگرچه فحاشی گسترده هواداران به تیمهای رقیب، بازیکنان و عواملشان به امری مرسوم در فوتبال ما بدل شده، اما در فوتبال حرفهای با کوچکترین توهین و بیاخلاقی به شدیدترین شکل ممکن برخورد میشود تا دیگر کسی جرئت تکرار آن را نداشته باشد، ولی در لیگهای فوتبال ایران فحاشیهای رکیک دستهجمعی علیه تیمها و بازیکنانشان هرچقدر هم شدید باشد، درنهایت یک جریمه مالی به همراه خواهد داشت. اینجاست که مشخصاً بعد درآمدزایی برای فدراسیون به چشم میآید و عملاً اهمیتی به بار حقوقی شعارهای زشت و زیرسؤال رفتن شخصیت اشخاص داده نمیشود.
کافی است آرای صادره اخیر علیه برخی چهرههای شناخته شده را ببینید تا متوجه شوید کمیته انضباطی تأکید بسیاری بر احکام مالی دارد. فحاشی واضح یک بازیکن به بازیکن حریف یا توهین آشکار یکی از عوامل تیمهای پرطرفدار به هواداران رقیب، موضوعی نیست که با جریمه نقدی حل و فصل شود. درحالی که رکن قضایی فدراسیون نظر دیگری دارد. از نظر مسئولان کمیته انضباطی بریدن جریمه ۵۰۰ میلیون تومانی در اولویت است و یک جلسه محرومیت تعلیقی کافی خواهد بود، حال آنکه محرومیتهای قطعی نیز در بسیاری از مواقع از سوی کمیته استیناف وتو شده، چه برسد به محرومیتهای فرمالیه و تعلیقی.
در حقیقت اگر مسئولان امر روی بازدارندگی آرای خود حساب باز میکردند و نگاه تربیتی و فرهنگسازی داشتند، اجازه نمیدادند مادیات در احکام انضباطی حرف اول را بزند. در بسیاری از مواقع شدت بیاخلاقیها آنقدر بالاست که حتی بینندگان تلویزیونی و هواداران هم منتظر چند جلسه محرومیت برای فلان بازیکن، مربی یا بازیکن قدیمی هستند. در نهایت جریمههای نقدی لازمالاجرا هستند و محرومیتهای دیگر با زدن برچسب «تعلیقی» عملاً حکم فرمالیته پیدا میکنند. متأسفانه آرای آبکی و تشریفاتی باعث شده مردم هم از فوتبال و مدیریتش دلسرد شوند.
کار به جایی رسیده که تیمها و عواملشان برای بیاخلاقی از هم سبقت میگیرند و هرکسی یا تیمی بیشتر تخلف کند، درواقع برنده است چراکه در نهایت قرار است یک جریمه مالی بپردازد و کمیته انضباطی و فدراسیون نیز طبعاً از واریز وجوه نقدی استقبال میکنند. در جریان مسابقات تیمها و هوادارانشان اگر بتوانند حق خود را با بیاحترامی، توهین و فحاشی از طرف مقابل بگیرند که هیچ، وگرنه بههیچوجه نباید منتظر احقاق حق از سوی فدراسیون و ارکان قضاییاش باشیم، ضمناینکه هنوز نمیدانیم درآمدهای حاصل از آرای انضباطی کجا و چطور خرج میشود و سهمی در ترمیم فرهنگ از دست رفته فوتبال دارد یا نه.
