جوان آنلاین: روزنامهنگار و تحلیلگر یهودیتبار آمریکایی، فیلیپ وِیس، در مقالهای در وبگاه «Mondo Weiss»، شکاف در جامعهی یهودی آمریکا، سستشدن عقاید آهنین قبلی و در نهایت ایجاد شکاف در سلطهی سهمگین لابی یهودیان در ایالات متحده پرداخته است. به تعبیر این تحلیلگر، حتی متعصبترین لابیکنندگان و توجیهگران رژیم صهیونی نیز نمیتوانند امروز به سادگی از "دیواری از کودکان کشتهشده" در غزه عبور کنند و گیر نیافتند.
به گزارش ایرنا، ماه گذشته، یکی از مقامات ارشد سازمان یهودی «جی استریت» که برای اوباما و هریس کار کرده بود، توضیح داد که سنت کنگره در حمایت از اسرائیل "به هر قیمتی" توسط "یک گروه به خوبی تأمین مالی شده از سوی یهودیان" تحمیل شده است.
ایلان گلدنبرگ نوشت: "یک گروه کوچک، منسجم و به خوبی تأمین مالی شده از یهودیان آمریکایی، این مسئله را به عنوان یک مسئله تعیین کننده در انتخابات تلقی کردند و بیشتر نامزدها به این نتیجه رسیدند که مخالفت با آنان ارزشش را ندارد. "
چندان زمان زیادی نیست که چنین انتقاداتی به لابی اسرائیل به عنوان نظریههای "توطئه یهودستیزانه" رد میشد. اکنون، یک سازمان برجسته یهودی همین حقیقت را منتشر میکند.
این به این دلیل است که جامعه یهودیان آمریکا امروز بر سر حمایت تاریخی خود از اسرائیل در بحرانی آشکار به سر میبرد. یهودیان سرشناس در نهایت در حال حمله به لابی یهودی هستند، ساختاری سیاسی که ۶۰ سال پیش توسط گروههای برجسته یهودی ایجاد شد تا اطمینان حاصل شود که هیچ شکافی بین دولتهای اسرائیل و آمریکا وجود ندارد.
این بحران با پیروزی انقلابی زهران ممدانی، شهردار منتخب نیویورک، تشدید شد که یک قاعده سیاسی آمریکا را شکست. شما نمیتوانید یک ضدصهیونیست باشید و در سیاست آمریکا جدی گرفته شوید.
لابی اسرائیل، به رهبری بیل اکمن و مایک بلومبرگ، دهها میلیون دلار برای شکست ممدانی هزینه کرد، با این حال ممدانی اندرو کومو را برای دومین بار شکست داد. پس از انتخابات سراسری ماه گذشته، تشکیلات یهودی با زبانی هراسان سخن گفت. کنفرانس رؤسای سازمانهای یهودی آمریکا گفت که انتخاب ممدانی "ترسناک" و "شوم" است.
"ارتقای زهران ممتدی به کلیدداری عمارت گریسی {مقر شهردار نیویورک} به ما یادآوری میکند که یهودستیزی همچنان خطری واضح و حاضر است. "
جنبش ضدافتراء (ADL)، یکی از معروفترین و مخوفترین سازمانهای تعقیب و آزار مخالفان صهیونیزم، که مرتب ممدانی را تحت رصد دارد، بر این اساس اعلام کرد که ممدانی خشونت یهودستیزانه را ترویج خواهد کرد - ادعایی مبتنی بر انتقادات ممدانی از اسرائیل. این سازمان در بیانیهای نوشت:
"ممدانی روایتهای یهودستیزانه را ترویج کرده... و خصومت شدیدی نسبت به دولت یهودی نشان داده که مخالف دیدگاه اکثریت قاطع یهودیان نیویورک است. "
اگر لابی فکر میکرد ممدانی را زمینگیر کرده، شکست خورده است. دو هفته پس از انتخابات، ممدانی به کاخ سفید رفت و در همانجا از "نسلکشی" اسرائیل سخن گفت، و ترامپ هیچ کاری برای رد گفتارش انجام نداد. دیگر زمان آن فرا رسیده بود که آن کلمه در کاخ سفید شنیده شود.
شجاعت ممدانی گفتمان جدید انتقادی به اسرائیل را کلید زد، اما خود آن، توسط یک جنبش اجتماعی گستردهتر امکانپذیر شده است. آمریکاییهای جوان به دلیل سیاستهای ضد فلسطینی نسلکشی و آپارتاید، علیه اسرائیل موضع میگیرند.
رام امانوئل{سیاستمدار یهودی-صهونیست دمکرات آمریکایی} ماه گذشته خبر غمانگیزی را به بزرگترین سازمان یهودی، فدراسیونهای یهودی، رساند. امانوئل که در روند نامزدی برای ریاست جمهوری است، با اشاره به اینکه اوباما در سال ۲۰۰۷ و قبل از اعلام کمپین انتخاباتیاش از اسرائیل بازدید کرد، گفت که در سال ۲۰۲۸، هیچ نامزد دموکراتی جرات نخواهد کرد از همان قواعد سنتی پیروی کند. او گفت:
"هیچ کس آمریکا را ترک نمیکند تا به اورشلیم سفر کند. این سیاست است. "
و این فقط خاص دموکراتها نیست. امانوئل گفت که همه جوانان، چپ و راست، دارند علیه اسرائیل موضع میگیرند.
او گفت: "ببینید اسرائیل در آمریکا نزد افراد زیر ۳۰ سال چه جایگاهی دارد. حزب را فراموش کنید. امروز اتخاذ یک موضع [طرفدار اسرائیل]یک ریسک سیاسی است. اسرائیل بسیار غیرمحبوب است – میخواهم این نکته را برای همه ما که از یک دولت یهودی حمایت میکنیم، روشن کنم – امروز، در موضوع اسرائیل برای نسلی زیر ۳۰ سال، دو سال گذشته به اندازه جنگ شش روزه برای نسل [قدیمیتر]تعیینکننده و سرنوشتساز خواهد بود. اما باید در مورد کاری که اینجا داریم، صادق باشیم. "
لابی اسرائیل در برابر چشمان ما در حال فروپاشی است. در همان کنفرانس، اریک فینگرهوت، عضو سابق کنگره که رهبری فدراسیونها را بر عهده دارد، مدعی شد که تصویر بد اسرائیل نتیجه یک توطئه بینالمللی است:
"ما یک حمله برنامهریزی شده و هماهنگ را بر جایگاه اسرائیل در آمریکای شمالی و بر جامعه یهودی که از اسرائیل حمایت میکند، تجربه کردهایم. سوخت این حمله توسط میلیاردها دلار پول تاریک... [از]ایران و قطر و چین و روسیه و بیشتر تامین شده. توسط پیشرفتهترین ابزارهای ارتباطاتی که تاکنون اختراع شدهاند، ترویج شده... "
این کنفرانس به بازیابی جایگاه خوب اسرائیل در گفتمان آمریکا اختصاص داشت – "یک بازتوانی عمدهی بلندمدت از روایت معنای اسرائیل. ".
اما به شکلی تماشایی شکست خورد. پوشش رسانهای این رویداد بر یک فروپاشی دیگر متمرکز شد – سارا هورویتز، نویسنده و نویسنده سابق سخنرانیهای اوباما، که ابراز تاسف کرد که صحبت با جوانان امروزی درباره اسرائیل به معنای تلاش برای نادیدهگرفتن یک "دیوار از کودکان کشتهشده" است.
هورویتز گفت حتی کودکان مرده دارند به یهودیان آمریکایی هم میرسند: "تیکتاک تمام روز مغز جوانان ما را با ویدیوی کشتار در غزه میکوبد. به همین دلیل است که بسیاری از ما نمیتوانیم با یهودیان جوانتر گفتگویی معقول داشته باشیم، زیرا هر چه سعی میکنیم به آنها بگوییم، از پشت این دیوار کشتار میشنوند. من میخواهم داده، اطلاعات، واقعیت بدهم. آنها آن را از پشت این دیوار کشتار میشنوند. "
هورویتز گفت که آموزش هولوکاست برای یهودیان جوان شکست خورده است. این باعث شد که آنها اسرائیلیهای تا بن دندان مسلح را در هیات «نازی» ببینند و با اهداف فلسطینی نحیف و نزار آنها احساس همدلی کنند. "
هورویتز به خاطر این اظهارات در رسانههای اجتماعی مورد حمله قرار گرفت. اما او برای جامعه رسمی یهودیان یک قهرمان است، چرا که اصرار دارد کسانی که حق یهودیان برای داشتن یک دولت یهودی را انکار میکنند، یهودستیز هستند.
هورویتز میگوید حاکمیت یهودی در غرب آسیا در دین یهود ذاتی است، و قدرت نظامی اسرائیل پاسخ ضروری به داستان ۲۰۰۰ ساله نفرت از یهودیان است. با انکار این حقایق، ضدصهیونیستها نشان میدهند که از یهودیان متنفرند.
این ایدهها اشتباه و خطرناک هستند. دلیل تنفر آمریکاییهای جوان از اسرائیل این است که این دولت به مدت دو سال در غزه، با حمایت مالی دولت آمریکا و لابی اسرائیل، غیرنظامیان فلسطینی را به صورت بیرویه کشته و وسایل زندگی آنها را نابود کرده است.
ستاره رسانهای کودکان، خانم ریچل، زمانی که از یک دختر آسیب دیده به نام قمر در نیویورک استقبال کرد، ابعاد اخلاقی جنگ در غزه را اینگونه بیان کرد:
"من به شدت از اینکه وقتی اردوگاه قمر بمباران شد، درمان پزشکی به مدت ۲۰ روز از او دریغ شد، و مجبور شدند پای او را قطع کنند، و او در یک چادر پاره، سیلزده و سرد زندگی کرد، شرمنده هستم. "
جای تعجب نیست که خانم ریچل به دلیل وضوح، سادگی و حس مسئولیتش، به عنوان یک رهبر در گفتمان همبستگی با فلسطین در داخل ایالات متحده ظهور کرده است.
رسانههای جریان اصلی امروز تمام تلاش خود را میکنند تا این جنبش را انکار کنند. آنها انکار میکنند که نگرشها نسبت به فلسطین هیچ ارتباطی با شکست کامالا هریس در سال ۲۰۲۴ داشته باشد. آنها انکار میکنند که خود، عاملی مهم در پیروزی ممدانی در نیویورک بودهاند.
حتی در حالی که نامزدهای انقلابی که علیه اسرائیل در تکاپو هستند، در رقابت مقدماتی دموکرات در سراسر کشور در حال جوانه زدن هستند.
این تحول سیاسی اکنون به یک بحران یهودی تبدیل شده است، همانطور که باید باشد. جامعه یهودی بر سر حمایت رسمی خود از نسلکشی در حال شکاف است.
یهودیانی که اقدامات اسرائیل را محکوم میکنند، کلید ائتلاف ممدانی بودند. برخی از آنها صهیونیستهای لیبرال بودند. اما صهیونیسم لیبرال خود در آشفتگی است، و با کنار گذاشتن عقاید قدیمی – مانند این که کارزار بایکوت و تحریم رژیم اسرائیل یا BDS یهودستیز است – سعی در همسویی با یهودیان جوان دارد.
در حالی که سارا هورویتز و اریک فینگرهوت، و جاناتان گرینبلت در حال رهبری تشکیلات یهودی به سمت یک موضع حاشیهای هستند. استدلال نهایی هورویتز «استثناءپندارانه» است: یعنی یهودیان نقش ویژهای در جهان دارند – و به همین دلیل مردم از آنان متنفرند.
او وارث سنتی طولانی است: لابی دروغی را پشت سر دروغ دیگر بر گفتمان سیاسی ما تحمیل کرده است. پناهندگان حق بازگشت به خانههای خود را ندارند. انتقال ۷۰۰،۰۰۰ شهرکنشین به سرزمینهای اشغالی اشکالی ندارد. آپارتایدی وجود ندارد. نسلکشی وجود ندارد. جنگهای اسرائیل با همسایگانش به نفع ایالات متحده است.
این دروغها اکنون در حال شکست هستند. هر آرمانی که صهیونیسم در ابتدا به عنوان یک جنبش آزادیبخش اروپایی در آغوش گرفت، در برابر مقاومت فلسطینیها به تعصب تبدیل شد. جامعه رسمی یهودی آن تعصب را ترویج داد.
دروغهای لابی اسرائیل زمانی در آمریکا یک موضوع تابو بود. امروز بحران لابی اسرائیل، این مباحث را به میدان عمومی آورده است.
