وقتی می‌گوییم از فوتبال ایران فقط یک سروصدا و حاشیه باقی مانده، یعنی همین چیز‌هایی که امروز می‌بینید. یعنی چنگ و دندان به‌هم نشان دادن، یعنی هرچه از دهانت درآمد می‌توانی به حریفت بگویی. وقتی می‌گوییم فوتبال ایران بار فنی ندارد و چیزی جز حاشیه نیست، یعنی همین روزها، یعنی همین روزها که مشتی بی‌اخلاق و شکست خورده که با پول مردم گردن کلفت کرده‌اند به جان هم بیفتند و با شعار اصالت و فرهنگ از خجالت هم درآیند.
دو تیم مثلاً بزرگ فوتبال ایران به جان هم افتاده‌اند؛ دو تیمی که سال‌هاست پول مردم را بالا کشیده‌اند و امروز به اسم بزرگ بودن، حقارت و پستی و فساد و بداخلاقی خود را به رخ هم می‌کشند و تصاویر مشمئزکننده‌ای را به عالم و ادم مخابره می‌کنند. دو تیمی که فقط‌فقط سروصدایشان برای داخل است. یکی که اصلاً به آسیا راه پیدا نکرده و آن یکی هم زنگ تفریح تیم‌های اماراتی، بحرینی و اردنی شده و سال قبل هم که هر دو دست در دست هم حیثیت‌مان را زیر سؤال بردند.
حالا این دو بیت‌المال‌خور و این دو همیشه بدهکار با شعار چند جوان جو‌زده به جان هم افتاده‌اند و هر کدام از اصالت، نجابت و قدمت دم می‌زنند. یکی هم پیدا نمی‌شود که بگوید کدام اصالت، کدام قدمت و کدام نجابت؟! اصلاً این مفاهیم عالی برای شما تعریفی دارد؟ اصلاً می‌دانید نجابت یعنی چه؟ شمایی که حیا را خورده‌اید و آبرو را قی کرده‌اید. تاریخ هر دوی شما را که ورق بزنیم چیزی جز بیت‌المال‌خوری و بالا کشیدن پول مردم و البته آبروریزی برای ورزش کشور چیز دیگری عایدمان نمی‌شود.
آنچه که طی دو روز گذشته در بی‌حیایی و پرده‌دری دو تیم مثلاً بزرگ فوتبال دیده و شنیده شد، مصداق بارز و تأیید‌کننده به قهقرا رفتن فوتبال است. فوتبالی که دیگر هیچ چیزی برای عرضه ندارد. فوتبالی که سطحش به پایین‌ترین حد ممکن نزول کرده و دیگر حتی مقابل افغانستان و ترکمنستان، بحرین و اردن هم حرفی برای گفتن ندارد. فوتبالی که باید فاتحه‌اش را خواند.
حالا همین فوتبال تهی از فوتبال، میدانی برای به‌هم تاختن بی‌اخلاق‌ها شده است. طرفی هم که امروز مدعی است مورد توهین واقع شده، همانی است که هفته قبل هوادارانش در هر جا و هر فرصت (حتی لیگ بسکتبال) از خجالت هم به بدترین شکل ممکن درآمدند، اما حالا دردش آمده و وقیحانه دم از مسلمانی و پیروی از قرآن می‌زند! شما را به خدا، البته اگر اعتقادی به خدا دارید وسط دعوای کثیف‌تان پای دین و آیین را به میان نیاورید که تک‌تک‌تان برای مردم شناخته شده هستید. آن یکی هم با ادبیاتی که معلوم است متعلق به خودش نیست و داده برایش نوشته‌اند از اصالت و نجابت حرف می‌زند، حرف‌هایی تهوع‌آور که حالمان را خراب می‌کند.
این آخر‌آخر فوتبال ماست. ته دره، اما سخنی هم با هواداران دو طرف، هوادارانی که سال‌هاست خود را معطل این دو تیم بیت‌المال‌خور کرده‌اند، هوادارانی که سال‌هاست می‌بینند چیزی از قبل حمایت از این دو تیم جز حرص و جوش و سکته و بر باد دادن سرمایه مادی و معنوی عایدشان نمی‌شود، ولی همچنان حمایت‌شان می‌کنند. این سراجام کار است. این جایی است که همه چیز رخ‌نمایی می‌کند، آن‌هم به زشت‌ترین شکل ممکن و در کثافت‌ترین حد ممکن. هفته قبل این آبی‌ها بودند که با زشت‌ترین الفاظ قرمز‌ها را مورد عنایت قرار دادند، حالا هم قرمز‌ها با رکیک‌ترین عبارات دارند تلافی می‌کنند، حالا توی هوادار تنها متضرر هستی که هم سرمایه مادی خود را به باد داده‌ای و هم روز و روزگارت را خراب کرده‌ای! قرمز و آبی پول‌شان را به جیب می‌زنند، هر سال میلیاردی‌تر از سال قبل؛ و در نهایت سخنی هم با مسئولان ورزش؛ کاش یک مرد پیدا می‌شد و در فوتبال مثلاً حرفه‌ای را تخته می‌کرد. کاش یکی پیدا می‌شد و این تابلوی زشت را پایین می‌کشید. کاش یکی پیدا می‌شد و جلوی این همه هزینه برای رشد فساد و بی‌اخلاقی را می‌گرفت. فوتبالی که سطح آن تا حد تیم‌های درجه ۲ و ۳ آسیا پایین آمده باید تعطیل شود، نه اینکه میلیاردی برایش خرج کرد. فوتبالی که حتی پیشکسوت آن هم معترف است اگر فقط باید برای قهرمان شدن در لیگ داخلی تلاش کرد، ارزش این همه هزینه را ندارد. کاش یک مرد در ورزش ایران پیدا می‌شد و در فوتبال را تخته می‌کرد تا هزاران‌هزار میلیارد از پول مردم ایران صرف فساد و بی‌اخلاقی نشود.
