جوان آنلاین: ناصر تقوایی، کارگردان، مستندساز و فیلمنامه‌نویس برجسته ایرانی، روز گذشته دار فانی را وداع گفت. خبر درگذشت این هنرمند تأثیرگذاررا همسر وی اعلام کرد. تقوایی به دلیل عوارض ناشی از بیماری و کهولت سن که در سال‌های اخیر او را خانه نشین کرده بود، در یکی از بیمارستان‌های تهران درگذشت. مراسم وداع و تشییع پیکر این کارگردان فقید سینمای ایران روز پنج‌شنبه ۲۴ مهرماه در امامزاده طاهر کرج برگزار می‌شود.
زنده یاد ناصرتقوایی، متولد ۱۳۲۰ در آبادان، فعالیت هنری خود را از دهه ۴۰ آغاز کرد و در بیش از پنج دهه حضور فعال در عرصه سینما و مستندسازی، آثار ماندگاری از خود به یادگار گذاشت. او از چهره‌های شاخص نسل موج نو سینمای ایران به شمار می‌رفت که با نگاه شاعرانه و انسانی، نقش ویژه‌ای در تاریخ سینمای کشور ایفا کرد.
تقوایی پیش از آغاز کار در سینما، جذب تلویزیون شد و با ساخت سریال تلویزیونی مورد توجه قرار گرفت. او سریال تلویزیونی معروف دایی جان ناپلئون (۱۳۵۵) را ساخت که مورد استقبال چشمگیر مخاطبان قرار گرفت و او را به عنوان فیلمسازی موفق در فضای روشنفکری و همچنین در میان عامه مردم تثبیت کرد. تقوایی در سال ۱۹۸۸ جایزه پلنگ برنزی جشنواره فیلم لوکارنو را برای فیلم ناخدا خورشید (۱۳۶۵) به دست آورد و بار‌ها در نظرسنجی از اهالی هنر و سینما عنوان برترین فیلم تاریخ سینمای ایران را گرفته است.
وی در آغاز مسیر حرفه‌ای خود با ساخت مستند‌هایی مانند «باد جن» و «اربعین» به شهرت رسید. مستند «اربعین» که در سال ۱۳۴۹ ساخته شد، از نخستین آثار تصویری درباره اربعین حسینی است و به دلیل نگاه عمیق، شاعرانه و آیینی خود، جایگاهی ویژه در سینمای مستند ایران دارد.
از دیگر آثار شاخص او می‌توان به «کاغذ بی‌خط» اشاره کرد که اوج پختگی هنری تقوایی را نشان می‌دهند و با روایت‌های انسانی، ساختار دقیق و نثر تصویری خاص، تأثیر چشمگیری بر نسل‌های بعدی سینماگران ایرانی داشته‌اند.
زنده یاد تقوایی فیلمساز برجسته‌ای بود که ضمن گزیده کاری سعی می‌کرد شخصیت هنری و حرفه‌ای خود را با هیچ چیزی معامله نکند. تقوایی بر خلاف برخی از سینماگران که به راحتی کشور و مردم ایران را به ثمن بخس می‌فروشند، هرگز کشورش را به حراج نگذاشت.
تقوایی علاوه بر فیلمسازی، نقش برجسته‌ای در فیلمنامه‌نویسی و تربیت نسل تازه کارگردانان ایرانی ایفا کرد. او همواره به ادبیات، موسیقی و فرهنگ ملی ایران عشق می‌ورزید و در آثارش روحی میهن‌دوستانه و آیینی جاری بود؛ روحی که یادآور مفاهیمی است که در فرهنگ و هنر ایران تجلی یافته‌اند.
فیلم‌ای ایران تقوایی نمونه و شاخصی برجسته برای نشان دادن عمق ارادتش به کشور است، فیلمی که کاراکتر معلم هنرمند آن به نوعی وضعیت خودش در دوران قبل از انقلاب را تداعی می‌کرد.
