جوان آنلاین: چهره شناخته شده حوزه ادبیات پایداری با اشاره به اینکه جنگ تجربهای است که سخت میتوان از آن نوشت، به نویسندگان این عرصه ادبی توصیه کرد که شیرین بنویسند و مهمتر اینکه اصل همان چیزی را که رخ داده، روایت کنند.
به گزارش «جوان»، یکی از صدمههای جدی که تاریخ شفاهی و خاطرهنگاری را در جنگ تحمیلی هشتساله به مخاطره انداخت اغراق، تحریف و احساس کاذب دادن به روایتها بود. مرتضی سرهنگی از اساتید شناخته شده حوزه ادبیات پایداری با اشاره به اینکه خاطرات، واحدهای کوچک روایی هستند، ابتدا باید هر کدامشان تنه و ریشه داشته باشند به تسنیم میگوید: جنگ، تجربهای است که سخت میتوان از آن نوشت و این ادبیات فراتر از کشتن و کشته شدن، معنای دیگری در باطن خود دارد به نام آزادی و استقلال.
وی با بیان اصطلاح هر که شیرینی فروشد مشتری بر وی بجوشد، به نویسندگان توصیه میکند: شیرین بنویسید و مهمتر اینکه اصل همان چیزی را که رخ داده، روایت کنید. اصلنویسی در ادبیات جنگ، خصوصاً در سالهای اول خیلی درست مسیرش را طی نکرده، هرچند باید گفت؛ شرایط الآن بهتر شده است. سرهنگی با تصریح به اینکه کسی نمیتواند ضدجنگ و دفاع هشت ساله بنویسد و بگوید کسانی که به جبهه رفتند اشتباه کردند، میگوید: اگر ما از تلخیها مینویسیم برای این است که قیمت تمام شده آنچه را بر سر مملکت آمده دریابیم، اگر بهای آن درست محاسبه میشد، اینطور با کشورمان برخورد نمیکردیم، این هزینه مهم است و با بررسی درست ناملایمات مقدار آن درمیآید. جنگها در تمام دوران قابل نقد و بررسی هستند، ولی فداکاری ملتها را زیر سؤال نمیبرد. وی با اشاره به بیتی از اشعار فردوسی که میگوید «جهان یادگارست و ما رفتنی/ ز مردم نماند جز از گفتنی»، میافزاید: اگر میخواهیم به واقعیت آنچه در هشت سال دفاع یا جنگ تحمیلی ۱۲ روزه برسیم باید مبالغه را کنار بگذاریم. کتابهای خوبی درباره جنگ داریم، مثل خاطرات خانم لشکری که خوب هم خوانده شد یا کتابهای دیگری مثل «دا» و «پاییز آمد» که بارها تجدید چاپ شدند. سرهنگی در ادامه تأکید میکند: مبالغه نمیگذارد در برخی اوقات به چهره واقعی جنگ برسیم در حالی که خاطرات بهترین گزاره ادبی برای رسیدن به واقعیت است. خاطرات سالم مثل اسبابکشی است، یعنی باید محموله خاطره از سینه سرباز سالم بیرون بیاید و به کاغذ منتقل شود. این واقعه یعنی دفاع هشت ساله ما ذاتاً میل به عزت دارد، ادبیات جنگ ادبیات امید است، امید از سنتهای زیبای زندگی است، بهقول اقبال لاهوری.