جوان آنلاین: قانون دورکاری در ایران به منظور تسهیل اشتغال و حمایت از بانوان باردار و شاغل، مادران دارای فرزند زیر شش سال و بیماران خاص تدوین شده است. این قانون با صدور بخشنامه‌ها و آیین‌نامه‌های مرتبط، شرایط دورکاری در ادارات، همچنین نحوه محاسبه حقوق دورکاری را تعیین می‌کند.
دورکاری به معنای انجام وظایف شغلی از مکانی خارج از محیط فیزیکی سازمان، مانند منزل یا هر مکان دیگری است. این شیوه کاری با استفاده از فناوری‌های ارتباطی و اطلاعاتی، امکانپذیر می‌شود. دورکاری به کارکنان اجازه می‌دهد بدون نیاز به حضور در محل کار، وظایف خود را انجام دهند.
این روش کاری، انعطاف‌پذیری بیشتری را برای کارکنان فراهم و به بهبود تعادل بین کار و زندگی شخصی کمک می‌کند، همچنین دورکاری می‌تواند به کاهش هزینه‌های مرتبط با رفت و آمد و زمان صرف شده در ترافیک منجر شود، با این حال دورکاری نیازمند زیرساخت‌های مناسب فناوری اطلاعات و ارتباطات است و باید با برنامه‌ریزی دقیق و تعیین وظایف مشخص، اجرا شود تا بهره‌وری کارکنان حفظ گردد. در ادامه در خصوص قانون دورکاری، توضیح داده خواهد شد.
قانون دورکاری
قانون دورکاری، مجموعه‌ای از مقررات و آیین‌نامه‌هایی است که نحوه اجرای دورکاری در سازمان‌های دولتی و خصوصی را مشخص می‌کند. این قانون برای اولین بار در ۳۰ خرداد ۱۳۸۹، به تصویب هیئت دولت رسید و هدف آن، افزایش بهره‌وری، کاهش هزینه‌های سازمانی، کاهش تردد‌های غیرضروری و ایجاد انعطاف در محیط کار بود.
قانون دورکاری بانوان شاغل، به زنان شاغل این امکان را می‌دهد که در شرایط خاص، وظایف خود را از راه دور انجام دهند. این قانون به ویژه برای بانوانی که مسئولیت‌های خانوادگی بیشتری دارند، فرصت مناسب برای ایجاد تعادل بین کار و زندگی شخصی محسوب می‌شود. سازمان‌ها و نهاد‌های مختلف موظف هستند در صورت امکان، تسهیلات لازم برای اجرای دورکاری بانوان شاغل را فراهم کنند.
در این قانون، حقوق بانوان شاغل دورکار، مشابه کارکنان حضوری محاسبه می‌شود و نباید تبعیضی در پرداخت‌ها وجود داشته باشد. علاوه بر این، کارفرمایان باید ابزار‌های لازم برای دورکاری را در اختیار بانوان قرار دهند تا عملکرد آنها تحت تأثیر کمبود امکانات قرار نگیرد.
قانون دورکاری بانوان باردار
قانون دورکاری بانوان باردار یکی از حمایت‌های مهم برای زنان شاغل محسوب می‌شود. طبق این قانون، بانوان باردار در صورت تمایل و تأیید پزشک معتمد، می‌توانند در دوره بارداری به صورت دورکار فعالیت کنند. این قانون با هدف کاهش مشکلات جسمی ناشی از رفت‌و آمد و فشار کاری برای زنان باردار، تصویب شده است.
بر اساس قانون دورکاری بانوان باردار، کارفرمایان باید وظایف متناسب با شرایط جسمانی این بانوان را تعیین کنند. در این دوران، زنان دورکار همچنان مشمول تمامی مزایای شغلی از جمله بیمه و مرخصی زایمان خواهند بود. هدف این قانون، حمایت از سلامت مادر و جنین و تسهیل دوران بارداری برای زنان شاغل است.
قانون دورکاری بیماران خاص
قانون دورکاری بیماران خاص به افراد مبتلا به بیماری‌های خاص و مزمن این امکان را می‌دهد بدون حضور در محیط کاری، وظایف خود را انجام دهند. این قانون با هدف کاهش مشکلات جسمی و جلوگیری از تشدید بیماری، برای این افراد در نظر گرفته شده است. بیماران خاص می‌توانند با ارائه مدارک پزشکی معتبر، درخواست دورکاری خود را ثبت کنند. کارفرمایان موظف هستند شرایط لازم برای دورکاری بیماران خاص را فراهم آورند و نباید تبعیضی در پرداخت حقوق و مزایا نسبت به سایر کارکنان، وجود داشته باشد. این افراد همچنان تحت پوشش بیمه و سایر حمایت‌های قانونی خواهند بود. دورکاری بیماران خاص باعث افزایش بهره‌وری و کاهش فشار‌های جسمی و روحی، برای این گروه از کارکنان می‌شود.
قانون دورکاری مادران دارای فرزند زیر ۶ سال
قانون دورکاری مادران دارای فرزند زیر شش سال، با هدف حمایت از بانوان شاغل دارای فرزند خردسال تصویب شده است. طبق این قانون، مادران می‌توانند به صورت دورکار فعالیت کنند تا امکان مراقبت بهتر از فرزندان خود را داشته باشند. این تسهیلات به ویژه برای مادرانی که امکان استفاده از مهدکودک ندارند، بسیار مفید خواهد بود.
بر اساس این قانون، سازمان‌ها و نهاد‌های دولتی و خصوصی می‌توانند با موافقت مدیران مربوط به مادران دارای فرزند خردسال، امکان دورکاری را بدهند. این اقدام به افزایش بهره‌وری کاری و کاهش فشار‌های خانوادگی برای این مادران، کمک خواهد کرد. در برخی موارد، دورکاری ترکیبی نیز پیشنهاد می‌شود که در آن مادران، تنها بخشی از هفته را به صورت حضوری در محل کار، حاضر شوند.
