وزیر ورزش و جوانان حرف‌های امیدوار کننده‌ای در خصوص ورزش پارالمپیک زده و باز هم بر حمایت هرچه بیشتر از این حوزه صحبت کرده است، اما وعده‌های روی زمین‌مانده، قول‌های عملی نشده و شعار‌های تکراری از گذشته تاکنون، باور این حرف‌های قشنگ را برای ورزشکاران و اهالی این حوزه سخت می‌کند. درخشش ورزشکاران جانباز و توان‌یاب بر کسی پوشیده نیست و آنها بار‌ها با مدال‌هایشان کام ورزش و مردم ایران را شیرین کرده‌اند. در بازی‌های پاراآسیایی و پارالمپیک افتخارات زیادی به ارمغان آمده و نکته اینجاست که اغلب این افتخارات با سختی‌های فراوان و تحمل تبعیض‌ها، بی‌مهری‌ها و کمبود‌های بسیار به دست آمده و می‌آید. پای درددل مدال‌آوران رشته‌های پارالمپیکی که بشینید، تازه می‌فهمید دلشان چقدر پر است و مشکلات موجود و بی‌توجهی‌ها تا چه اندازه باعث دل‌شکستگی آنها شده است. این مشکلات یک شبه ایجاد نشده و قاعدتاً یک شبه هم مرتفع نخواهد شد، ولی اینکه مسئولان بار‌ها شعار حل مشکلات و حمایت از پارالمپیکی‌ها را داده‌اند، ولی تغییرات محسوس نبوده، جای بحث دارد.
نشست هیئت اجرایی کمیته‌ملی پارالمپیک با حضور احمد دنیامالی برگزار شد. وزیر در این جلسه به نکات مهمی اشاره کرد که متأسفانه خیلی توجهی به آن نمی‌شود: «طلای پارالمپیک با طلای المپیک هیچ فرقی نمی‌کند و مردم نتایج ورزشکاران پارالمپیکی را دنبال می‌کنند. باید کاری کنیم که مردم و دولت‌ها بیشتر به ورزش پارا توجه کنند. ورزشکاران پارالمپیکی رنج زیادی می‌کشند که به مدال برسند. باید این تلاش‌ها دیده شود. نتایج ادوار مختلف ورزشکاران پارالمپیکی بسیار درخشان است و باید درباره آنها صحبت شود. یکی از نکات مهم که باید به آن توجه داشته باشیم، این است که از داشته‌هایمان در استان‌ها به خوبی نگهداری کنیم. یکی از برنامه‌های خوب وزارت ورزش برای ورزش پارا این است که ۲۰ درصد از توزیع بودجه استان‌ها به ورزش پارالمپیک اختصاص پیدا کند. دولت به ورزش نگاه ویژه‌ای دارد و ما نیز تلاش می‌کنیم منابع لازم را برای توسعه ورزش به‌ویژه ورزش‌های پارالمپیکی ایجاد کنیم. نگاه وزارت ورزش به ورزش پارالمپیکی یک نگاه متعالی است تا منتج به افتخارآفرینی‌های مجدد شود.»
اصل ماجرا این است که از حرف تا عمل فاصله زیاد و گوش ورزشی‌ها از این شعار‌های حمایتی پر است. تا زمانی که این شعار‌ها اجرایی نشوند نباید انتظار داشت اهالی ورزش و به‌ویژه فعالان حوزه ورزش جانبازان و توان‌یابان خیالشان بابت حل چالش‌های معیشتی و قهرمانی راحت شود. آقای وزیر درست می‌گوید؛ طلای پارالمپیک و المپیک فرقی با هم ندارند، مردم از کسب هر طلای ورزشکاران کشورشان خوشحال می‌شوند و قدردان پارالمپیکی‌ها و المپیکی‌های وطن‌مان هستند. متأسفانه این مسئولان و مدیران هستند که در مواجهه با قهرمانان و رشته‌های مختلف در رفتار، گفتار و حمایت‌هایشان تبعیض قائل می‌شوند، وگرنه مردم نتایج تیم‌های ملی و نمایندگان کشورشان در تورنمنت‌های بزرگ را دنبال می‌کنند و حتی ارزش مدال‌ها را از برخی مسئولان بیشتر می‌دانند. وزیر ورزش در حالی به نگهداری از داشته‌های ورزشی در استان‌ها صحبت کرده که بسیاری از مدال‌آوران پارالمپیکی از بدرفتاری، بی‌مهری و نادیده گرفته شدن در استان‌های خود گلایه دارند. توخالی بودن بسیاری از وعده‌های مدیران استان‌ها بار‌ها ثابت شده و مدال‌آوران برای ملاقات یک دقیقه‌ای با فلان مسئول استان خود پشت در‌های بسته می‌مانند و برای استفاده از تجهیزات فرسوده و غیراستاندارد شهر‌های خود باید به هزار و یک نفر رو بیندازند. توزیع ۲۰ درصد از بودجه استان‌ها به ورزش پارالمپیک ایده بسیار خوبی است؛ البته اگر اجرایی شود و در حد حرف باقی نماند، وگرنه اگر پای رشته‌ای مثل فوتبال در میان باشد، کمبود بودجه اصلاً معنا ندارد و تزریق پول به این رشته نیازمند قانون و تصویب آن نیست. با وجود اینکه چند سالی می‌شود که همسان‌سازی پاداش مدال‌آوران المپیکی و پارالمپیکی به مرحله اجرا درآمده، اما پارالمپیکی‌ها منتظرند وعده دنیامالی در خصوص نگاه متعالی وزارت به این حوزه را به عینه ببینند و تغییرات را احساس کنند.
