اعزام کاروان‌های ورزشی به تورنمنت‌های بین‌المللی تدارکات و پروسه‌های خاص خود را دارد. تأیید حضور، تأمین اعتبارات، معرفی رشته‌ها و ورزشکاران اعزامی، شروع اردو‌ها و در نهایت اعزام نفرات، همگی براساس معیار‌های موجود انجام می‌شوند. در تمامی این مراحل هرگونه مشکل و کمبودی احساس شود، ابتدا دامن مربیان اعزامی را می‌گیرد و بعد از آن هم نوبت کاهش تعداد نفرات یا حذف رشته‌ها می‌رسد.
کاروان ایران در بازی‌های جهانی به چنگدو چین اعزام شده و رقابت ورزشکاران از دو روز دیگر آغاز می‌شود. در این میان کاراته کشورمان در بخش کاتا تنها یک نماینده دارد و آن هم فاطمه صادقی است. همان یک نماینده اعزامی هم از قضا مربی ندارد! این موضوع آنقدر عادی شده که از شنیدنش تعجب نمی‌کنیم، ولی آن ورزشکاری که قرار است برایمان مدال بیاورد سختی کارش زیادتر می‌شود و برای رسیدن به هدفش باید مشقت بیشتری را به جان بخرد. این کاتاروی مدال‌آور در گفت‌وگویی به این موضوع اشاره کرده است: «حضور در مسابقات ورلدگیمز برای اولین بار برای کاتای ایران رقم خورده است و خیلی خوشحالم که نماینده کاتا در این مسابقات هستم. خیلی برای اعزام مربی‌ام پیگیری کردم. لیست نفرات اعزامی توسط وزارت ورزش تهیه شده است و وقتی پیگیری کردم، عنوان کردند بنا به شرایط مالی امکان اعزام مربی کاتا وجود ندارد. حضور مربی خیلی زیاد تأثیرگذار است. تبعات عدم حضور مربی را یک‌بار در فرانسه و مسابقات کسب سهمیه المپیک تجربه کردم که تجربه بسیار سختی بود.»
اعزام بدون مربی ورزشکار، سرنوشتی است که تاکنون یقه خیلی‌ها را گرفته و اگر تفکر مسئولان تغییر نکند، یقه دیگران را نیز در آینده خواهد گرفت. تکلیف تورنمنت‌ها، سطح کیفی و میزان اهمیت‌شان مشخص است و وقتی تصمیم به اعزام گرفته می‌شود طبعاً باید جوانب کار سنجیده شده باشد. چطور است که ملی‌پوش کاتا را در حد و اندازه‌های اعزام می‌دانید و روی مدالش حساب می‌کنید، ولی همراهی مربی در این سفر در اولویت‌هایتان قرار ندارد! طبق گفته فاطمه صادقی، کاتای ایران تاکنون جایی در بازی‌های جهانی نداشته و این بانوی ملی‌پوش تلاش می‌کند اولین مدال این رشته را در این رویداد به ارمغان بیاورد. در این شرایط چه بهانه و دلیلی می‌تواند این تصمیم را توجیه کند؟! اعزام به چنین تورنمنت‌هایی بدون تأمین بودجه و تخمین هزینه‌های مورد نیاز انجام نخواهد شد و تیم‌ها و نفرات اعزامی نیز با همین روند به چنگدو اعزام شده‌اند. حالا چه اتفافی افتاده که برای همراهی مربی با ورزشکار پول ندارید و بودجه نمی‌رسد؟! همه دنیا فهمیده‌اند مربی چه نقشی در موفقیت ورزشکار دارد و در روز و لحظه مسابقه چطور می‌تواند روی نتیجه تأثیر مستقیم بگذارد. از طرفی تأثیرات مخرب غیبت مربی کنار ورزشکار نیز به همه ثابت شده و حتی ورزش ایران نیز بار‌ها از همین بابت ضربه خورده است. متأسفانه همچنان از گذشته درس نمی‌گیرم و مسئولان اصرار به تکرار اشتباهات دارند. مشکلات مالی اگرچه این روز‌ها تشدید شده و تأثیراتش در زندگی مردم نیز کاملاً عیان است، ولی سال‌هاست از این موضوع در ورزش ما به‌عنوان یک بهانه و توجیه برای تصمیمات غیرحرفه‌ای سوءاستفاده می‌شود. اعزام یک کاروان ورزشی، آن هم در این وانفسای اقتصادی و نوسانات ارزی، هزینه زیادی روی دست وزارت ورزش می‌گذارد، اما در این بین حضور یا حذف یک مربی، نه اقتصاد کشور را نجات می‌دهد و نه باعث سقوط آن می‌شود. در عوض روحیه ورزشکار ایرانی را تحت تأثیر قرار می‌دهد و وقتی مبارزات روی تاتامی آغاز شد، تأثیراتش را می‌بینیم. امیدواریم تنها کاتاروی اعزامی ایران به چنگدو یک‌تنه این بحران را مدیریت کند و از این آزمون سخت سربلند بیرون بیاید.
