جوان آنلاین: سخنگوی کمیسیون توسعه تجارت خانه صمت گفت: در حال حاضر حدود ۱۴۰هزار تن کنسانتره مس با حداقل عوارض صادراتی صادر می‌شود، در صورتی که همین میزان می‌توانست در همین کشور تبدیل به کاتد یا محصولات مسی و لااقل باعث شود این واحد تولیدی با حداکثر ظرفیت، محصول باکیفیت ایرانی را تولید و صادر کند.
به گزارش «جوان» سیدروح‌الله لطیفی، سخنگوی کمیسیون توسعه تجارت خانه صنعت، معدن و تجارت ایران اظهار داشت: کشور ما بیش از ۷درصد منابع زیرزمینی جهان را داراست، اما به دلیل فروشی یا نیمه فروشی و بی‌توجهی به سرمایه‌گذاری در این زمینه نتوانسته‌ایم از این مزیت خدادادی درست بهره ببریم.
وی افزود: مقام معظم رهبری توجه به زنجیره ارزش در معدن را یکی از مسیر‌های مزیت‌دار رونق اقتصادی بیان داشتند که در برنامه هفتم نیز به آن تأکید شده، یکی از این محصولات معدنی، مس است که در برنامه هفتم رسیدن به یک‌میلیون تن کاتد با تولید ۳/۴ میلیون تن کنسانتره از محور‌های توسعه این صنعت دیده شده است در صورتی که در حال حاضر نزدیک به ۳۰۰هزار تن کاتد و ۳/۱ میلیون تن کنسانتره تولید می‌شود. لطیفی در ادامه گفت: برای رسیدن به اهداف این برنامه نیازمند برداشت سنگ سولفوری از ۵۵میلیون تن با خاکبرداری ۲۸۰میلیون تن به ۱۷۷میلیون تن سنگ سولفوری با خاکبرداری ۶۳۰میلیون تن هستیم.
سخنگوی کمیسیون توسعه تجارت خانه صمت در خصوص نیازمندی‌های رسیدن به این هدف برنامه هفتم با عنوان طرح کیمیا اظهار داشت: برای رسیدن به اهداف طرح کیمیا که برنامه عملیاتی آن هم نگارش شده است و باعث می‌شود رتبه ایران از ۱۵ به ۶ در تولید کاتد برسد، تأمین زیرساخت‌ها، ماشین‌آلات معدنی مرتبط از قبیل ۳۳دستگاه حفاری استخراجی، ۴۲دستگاه شاول، ۲۲۳دستگاه دامپتراک، ۲۷دستگاه آماده‌سازی و حمل مواد منفجره در کنار آب، برق، گاز، جاده، انبار و ذخیره گاه باطله همراه با جذب سرمایه برای این موارد است. لطیفی در ادامه تأکید کرد: اگر نگاه ما توجه به صنایع مس و به دست آوردن سهم بالا در بازار جهانی و همچنان حفظ کیفیت و رقابتی بودن باشد، نیازمند آن هستیم علاوه بر نتیجه‌محوری در این صنعت به جای توجیه، از ظرفیت‌های فعلی نیز بهره بهتر ببریم و فرایند‌های اشتباه حال حاضر را نیز اصلاح کنیم. سخنگوی کمیسیون توسعه تجارت خانه صمت در ادامه توضیح داد: با سیاست‌های فعلی ما شاهد تولید حداقلی واحد‌های تولیدی کاتد، مفتول و لوله مسی در کشور هستیم به گونه‌ای که بزرگ‌ترین واحد تولیدی بخش خصوصی با ۳۰درصد ظرفیت در حال کار است و با وجود اشتغال بیش از ۷۰۰ نفر در این واحد تولیدی که در مناطق محروم نیز واقع شده است، می‌شد آن را به حدود ۲هزار نفر رساند.
وی افزود: یکی از دلایل ۷۰درصد ظرفیت خالی این شرکت، عدم امکان تأمین کنسانتره مورد نیاز این شرکت برای تولید محصولات مسی است، این شرکت سالانه به ۲۵۰هزار تن کنسانتره مس ۲۰درصد نیاز دارد که صرفاً حدود ۸۰هزارتن آن از طریق داخل و بخشی نیز با زحمت از طریق واردات قطعی یا ورود موقت انجام می‌شود، در صورتی که این واحد تولیدی برای تولید ۱۰۰درصدی نیاز به ۱۶۰ تا ۱۷۰هزار تن کنسانتره دیگر دارد که متأسفانه برخی سیاست‌های تعرفه‌ای مانع از آن شده است. لطیفی تصریح کرد: در حال حاضر نزدیک به ۱۴۰هزار تن کنسانتره مس با حداقل عوارض صادراتی صادر می‌شود، در صورتی که همین میزان می‌توانست در همین کشور تبدیل به کاتد یا محصولات مسی و لااقل باعث شود این واحد تولیدی با حداکثر ظرفیت، محصول با کیفیت ایرانی را تولید و صادر کند.
وی افزود: با تغییر سیاست‌های تعرفه‌ای تا رسیدن به تولید ۳/۴ میلیون تنی کنسانتره می‌توان اشتغال و ارزآوری را تضمین کرد، بستن عوارض بیشتر بر صادرات کنسانتره به عنوان مواد خام با هدف ورود همه این کنسانتره‌ها به چرخه تولید و کاهش عوارض واردات کنسانتره برای پر کردن خلأ فعلی، سیاست استانداردی است که در همه دنیا مرسوم است، اما متأسفانه ما صادرات مواد خام را آسان کردیم و واردات آن را سخت، در صورتی که کشور حتی با ممانعت از صادرات کنسانتره فعلی، نیاز به صدها‌هزار تن کنسانتره برای چرخیدن چرخ واحد‌های تولیدی فعلی دارد که با وجود پر سود بودن محصولات مسی و علاقه‌مندی دنیا به خرید کاتد و لوله مسی ایرانی امکان تولید را از خود سلب کردیم.
لطیفی یادآور شد:در سال‌های اخیر به دلیل رونق صنایع خودروسازی و نیاز به تولید انرژی تجدیدپذیر، صنایع مس در دنیا روز به روز پر رونق‌تر شده و با رشد چشمگیر قیمت همراه بوده به گونه‌ای که قیمت هر تن کاتد مس نزدیک به ۱۰هزار دلار است، بر همین اساس اگر واحد‌های تولیدی ما با حداکثر ظرفیت فعالیت کنند، با تقسیم هزینه‌های ثابت و سربار بر هر تن محصول مسی امکان تولید با قیمت رقابتی و حاشیه سود بالاتر از دیگران برای ما فراهم خواهد بود و می‌توان ارزآوری مناسبی را برای کشور متصور بود، در صورتی که با فروش کنسانتره هم فرصت اشتغال و هم ارزآوری مناسب و هم ورود به زنجیره‌های پرسود‌تر را از خود می‌گیریم.
