جوان آنلاین: روز چهارم برنامه «سینمای ایران برای وطن» با نمایش نسخه مرمت شده فیلم «سرزمین خورشید» با حضور احمدرضا درویش، حبیب احمدزاده و محمد آلادپوش با اجرای حمیدرضا مدقق در موزه سینما برگزار شد.
به گزارش جوان، احمدرضا درویش با تشکر از نمایش و برگزاری نشست فیلم «سرزمین خورشید»، گفت:این فیلم داستان یک سفر ادیسه‌واراست؛ گویا جنگ فقط مختص یک فضا و مکان نیست بلکه تبعات جنگ همه جا را دربرمی‌گیرد. اگر قرار باشد یک شخصیت در فضای خاصی باورپذیر باشد، فضاسازی و جزئیات در آن فیلم خیلی اهمیت پیدا می‌کند. سینما مانند موسیقی می‌ماند و دربرگیرندگی که سینما دارد مانند یک ارکستر است و مخاطب را به شدت تحت تاثیر قرار می‌دهد. درویش با گرامیداشت یاد خسرو شکیبایی، گفت: یادم می‌آید با محمد آلادپوش از هواپیما پیاده شدیم و سپس وارد فضای فیلمبرداری در بیمارستان شدیم. آلادپوش کمی در لوکیشن چرخید و به من گفت به نظر شما می‌شود؟ من هم گفتم می‌رویم که بشود.
وی افزود: ما سکانس بیمارستان را به صورت سکانس - پلان فیلمبرداری کردیم زیرا اگر کات می‌خورد حس صحنه درست درنمی‌آمد. در آن صحنه فقط می‌توانستیم یک برداشت داشته باشیم زیرا همه‌چیز سر صحنه نابود می‌شد. حدود دو روز برای آن صحنه تمرین کردیم و هنگام فیلمبرداری حتی مانیتور هم نداشتیم که پلان‌ها را ببینیم. مهم‌ترین مانیتور کارگردان چشم‌فیلمبردار بود و اگر چشم فیلمبردار از آن پلان راضی بود ما سراغ صحنه‌های بعد می‌رفتیم. این ریسک خیلی بزرگی برای یک کارگردان است زیرا صحنه‌ای که فیلمبرداری می‌کرد یک هفته بعد تازه از تهران می‌رسید و می‌توانست آن را تماشا کند.
درویش با بیان اینکه ما همواره می‌گوییم که جلوی جنگ ایستاده‌ایم، بیان داشت: اینکه از کشورمان دفاع کنیم با اینکه جنگ را نفی یا نقد کنیم کاملا متفاوت است. اگر دشمن به کشور ما حمله کند ناگزیر به دفاع هستیم و اگر این منطق در فیلم نیز وجود داشته باشد مخاطب با آن همراه می‌شود. وی ادامه داد: ما باید تاریخ را درست روایت کنیم تا مخاطب چندسال بعد که یک فیلم جنگی را تماشا می‌کند برایش قابل فهم باشد که مردم چرا در آن شرایط از کشورشان دفاع کردند و زیر آتش ایستادگی کردند.
درویش تصریح کرد: «سرزمین خورشید» درباره مسئله خلقت نیست و این مفاهیم را برخی منتقدان از فیلم برداشت کرده‌اند. این فیلم برای دو صحنه ساخته شد، ابتدا اینکه من دوست داشتم این زن در پایان خودش تبدیل به مادر و شخصیت خسرو شکیبایی تبدیل به مرد شود.
وی با بیان خاطره‌ای ادامه داد: ما یک جیپ جنگی لازم داشتیم تا آن را در صحنه منهدم کنیم. مدام به ما‌می‌گفتند همه‌چیز درست می‌شود در نهایت دو روز مانده به فیلمبرداری آن صحنه به همراه امیر اثباتی خودمان به جزیره مینو رفتیم تا یک لاشه جیپ پیدا کنیم. در یک کوچه لاشه یک جیپ را پیدا کردیم و به تیم تدارکات گفتیم آن را بیاورند و به ما‌گفتند که این جیپ وقف حسینیه است، اما با ما همراهی کردند و تیم تدارکات جیپ را آوردند تا این صحنه را فیلمبرداری کنیم، اما قول دادیم که آن را برگردانیم. درویش با اشاره به اینکه این نشست به بهانه اتفاقات جنگ اخیر و برای پاسداشت وطن برگزار شده است، گفت: همان‌طور که می‌دانید در جنگ۱۲روزه مسئله ایران و چیستی ایران برای ما پررنگ‌شد. همه‌ما این روز‌ها به ایران فکر‌می‌کنیم. ناگهان در اوج روزمرگی و گرفتاری‌های اخیر ایران برایمان مسئله شد و این اتفاق بسیار مهم است. من‌معتقدم که فیلمساز باید حرفش را در فیلمش بزند، اما وقتی به من گفتند که نام این نشست «سینمای ایران برای وطن» است، مشتاقانه حضور پیدا کردم.
وی با بیان اینکه برای «سرزمین خورشید» شش ماه فیلمبرداری داشتند، بیان داشت: چالش ما بردن امکانات و تجهیزات به خانه مردم بود زیرا مردم تازه به خانه‌هایشان برگشته بودند و مشغول بازسازی بودند، اما با آغوش باز از ما‌استقبال می‌کردند زیرا می‌دانستند که ما قصه مردم را روایت می‌کنیم. در آن سال‌ها وقتی آتش که درست می‌کردیم دود آن به خانه مردم می‌رفت و گاهی شیشه خانه‌ها می‌شکست. اما امروزه دیگر با امکانات دیجیتال می‌توان خیلی از این صحنه‌ها را ساخت، اما به نظر من جنس نگاتیو چیز دیگری است.
