جوان آنلاین: کانال آنتی ۲۰۳۰ در ایتا نوشت: سپتامبر ۲۰۲۳ و همزمان با نشست مجمع عمومی ملل متحد در نیویورک، بنیاد راکفلر اعلام کرد که برای پیشبرد اهداف اقلیمی در طول پنج سال آینده، بیش از یک میلیارد دلار سرمایه‌گذاری خواهد کرد. رئیس هیئت امنای بنیاد یهودی راکفلر گفت: «بحران آب و هوا بزرگ‌ترین تهدید بشریت است - و برای بنیادی که مختص رفاه بشری است- اتخاذ این استراتژی (یک میلیارد دلار خرج کردن) هم منطقی و هم ضروری است.»
سؤال: در پس این هزینه‌کرد هنگفت، چه سودی برای این قبیل بنیاد‌ها نهفته است؟ هدف از خرج این ارقام هنگفت از سوی آل‌یهود چیست؟
سال ۲۰۱۰، بنیاد راکفلر و شبکه جهانی کسب و کار در گزارش مشترک خود با عنوان «سناریو‌هایی برای آینده تکنولوژی و توسعه بین‌الملل» به مبحث قرنطینه اشاره داشت که نمونه‌اش در زمان کرونا رخ داد. یکی از ابزار‌های کنترلی تغییرات اقلیمی، همین قرنطینه‌کردن مجدد مردم است که ذیل تعطیلات آب و هوایی است. در متن گزارش فوق، ذیل عنوان مرحله قرنطینه نوشته شده است: «دنیایی با کنترل شدیدتر دولتی از بالا به پایین و راهبری مستبدانه‌تر با نوآوری محدود و جلوگیری از رشد شهروندان.»
سه سال پیش، نشریه تلگراف انگلستان، با اشاره به نتایج یک پژوهش مرتبط با کرونا نوشت که برای دستیابی به اهداف اقلیمی باید هر دو سال یکبار، قرنطینه و لاکدان داشته باشیم تا انتشار گاز‌های گلخانه‌ای کاهش یابد.
دقت کنید، نتیجه تعطیلات و لاکدان، کاهش گاز‌های گلخانه ایست!
اولین نمونه از این تعطیلات اقلیمی را سال پیش در کشورمان شاهد بودیم. مع‌الأسف این روند مضر، غلط و دیکته شده از سوی مجامع بین‌المللی، نه تنها در ایران متوقف نشد، بلکه امسال با آب و تاب بیشتر ادامه یافت، طوری که اکنون هم شاهد تعطیلات اقلیمی هستیم.
در ایام کرونا عنوان شد که ضرر هر روز تعطیلی برای کشور ۲ هزار و ۴۵۸ میلیارد تومان است؛ قطعاً این رقم اکنون بیشتر شده. آن زمان به دلیل تعطیلی‌های بی‌فایده و مکرر بسیاری از مردم توان کسب درآمد را از دست دادند و به فقر افتادند تا جایی که برای سیرکردن خود دچار مشکل شدند و برای نجات ایشان انواع فرآیند‌ها جمع‌آوری کمک مردمی (مثل رزمایش کمک مؤمنانه) برگزار شد. حالا هم همان قصه مجدداً در حال تکرار است: مردم را از چیزی می‌ترسانند که برای خودشان قابل اندازه‌گیری نیست، درست مثل ویروسی که در هوا بود و نمی‌دیدندش! الان هم به ما می‌گویند شاخص UV فلان قدر بالا رفت، شاخصی که برای من نوعی قابل سنجش نیست! یا می‌گویند: رکورد گرم‌ترین روز زمین شکست و باز برای من نوعی، روشی برای صحت‌سنجی این موضوع نیست و باید باور کنم که حتماً همین است، چون تابستان است و هوا بس ناجوانمردانه گرم است!
گفته شده که اول مرداد امسال، رکورد گرم‌ترین روز کرهء زمین را شکست (سال پیش هم گفتند گرم‌ترین تابستان تاریخ را شاهد بودیم و گویا قرار است هر سال مدام همین‌ها را تکرار کنند و هِی رکورد بشکانند!)
تغییرات اقلیمی، برپایه مواردی استوارند که نادیدنی‌اند و برای افراد قابل سنجش نیستند (شبیه کرونا)؛ اساس تغییرات آب و هوایی بر مبنای چیزی است که قابل اندازه‌گیری عمومی نیست: گاز‌های گلخانه‌ای (GHGs) و بالاخص CO۲؛ بنابراین فریب‌دادن مردم، با آنچه که برای خودشان ملموس نیست - و تنها از طریق رسانه‌ها باید به ایشان القا شود- کار چندان سختی نیست.
به نظر می‌رسد که اعمال محدودیت‌ها و تعطیلی‌ها که امروز با عنوان دلسوزی برای مردم و ذیل عنوان فربینده گرمای بی‌سابقه بیان می‌شود (آیا واقعاً گرما بی‌سابقه است؟) نه تنها از سر دلسوزی برای مردم نیست، بلکه برای اجرایی شدن اهداف سند ۲۰۳۰ و عهدنامه اقلیمی پاریس است.
در پژوهشی در رابطه با «اهداف توسعه پایدار ۲۰۳۰ و کرونا» که در سال ۲۰۲۲ در نشریه شهر‌ها و جامعه پایدار چاپ شد، آمده است: «قرنطینه‌ها و محدودیت‌های ناشی از کرونا، منجر به کاهش کوتاه مدت آلودگی محیطی و انتشار گاز‌های گلخانه‌ای (GHG) شد که داده‌های ارزشمندی را برای حامیان و محققان اقلیمی فراهم کرد.»
همچنین در این مقاله آمده است: «در ارتباط با هدف ۱۳ سند ۲۰۳۰ (مقابله با تغییرات اقلیم) لاکدان‌ها و محدودیت‌ها منجر به کاهش آلودگی (از جمله انتشار GHG ها) می‌شود که تأثیر مثبتی بر تغییرات آب و هوا دارد. بی‌شک ما در حال حاضر در شرایط اضطرار آب و هوایی و در تلاش برای کاهش انتشار GHGهای جهانی با پایبندی به SDGs و عهدنامه پاریس هستیم.» مشابه این دست پژوهش‌ها کم نیستند (همچنان که در بخش اول، اشار‌های داشتم.)
اینکه عده‌ای امروز همنوا با بوقچی‌های رسانه‌ای از افزایش بی‌سابقه گرما و UV می‌گویند (افزایشی که به نظر صرفاً روی خط خبرگزاری‌هاست، نه در واقعیت) و خواستار تعطیلی کل مملکت – به‌رغم مضرات فراوان اقتصادی است- (احمقانه آن است که همه کشور را تعطیل می‌کنند، حتی نواحی خنک و سردسیر!) بیشتر به آن شبیه است که به دنبال اجرای هرچه بیشتر اوامر ۲۰۳۰ و عهدنامه پاریسند. (تعطیلات اجباری: ابزاری برای کاهش GHG ها!)
از آنجا که برای تمامی این سند‌ها و عهدنامه‌های امضا شده، باید گزارش کار دوره‌ای به مجامع بین‌المللی داد و اینکه مثلاً چه کار‌هایی برای رسیدن به اهداف کاهش گاز‌های گلخانه‌ای (GHGs) انجام شده، به نظر می‌آید که گویا اعمال تعطیلات به دلیل گرما، بیشتر برای پر بودن دست‌شان در زمان گزارش‌دهی است. شاید همین تعطیلات را به عنوان اقدامات خود برای کاهش گاز‌های گلخانه‌ای مطرح می‌کنند. حالا این وسط، اقتصاد کشور دچار خسران شود، کوچک‌ترین اهمیتی ندارد، مهم رضایت اربابان بین‌المللی است!
پ. ن: تعطیل کردن‌ها، فقط برای دستیابی به اهداف اقلیمی نیست. امام خامنه‌ای (۰۶/۰۲/۱۴۰۱):
«سند ۲۰۳۰ امریکایی‌ها، مظهر سلطه نواستعماری غربی در زمان ماست.»
