جوان آنلاین: کمیل خجسته در کانال تلگرامی خود نوشت: برخی میپرسند اگر طوفانالاقصی نمیشد چه میشد؟ صبح بعد از طوفان با صبح قبل از طوفان چه فرقی دارد؟
۱) مرگ تدریجی در فراموشی: از ۲۰۰۷، غزه تحت محاصره شدید بود. بنا به گزارش سازمان ملل، ۸۰درصد مردم به کمکهای بشردوستانه وابسته شده بودند و ۶۸درصد کودکان با ناامنی غذایی مواجه بودند. سیستم بهداشت و درمان غزه در حال فروپاشی بود و مردم از فقر و سوءتغذیه رنج میبردند. طوفانالاقصی غزه را دوباره به مرکز توجه جهانی آورد، جایی که مردم بین مرگ تدریجی و تلاش برای آزادی، دومی را انتخاب کردند.
۲) توسعه اشغالگری و شهرکسازی: در سال ۲۰۲۳، رژیم صهیونیستی شهرکسازی و آوارهسازی فلسطینیها را افزایش داد. تعداد حملات شهرکنشینها به ۲۰۰ مورد رسید و فلسطینیها در کرانه و قدس شرقی تحت فشارهای روزافزون قرار داشتند. این وضعیت باعث شده بود حتی قبل از طوفان، عملیاتهایی مانند شمشیر قدس صورت گیرد.
۳) تخریب مسجدالاقصی: رژیم صهیونیستی سیاست یهودیسازی قدس را دنبال میکرد و در تلاش بود تا مسجدالاقصی را تخریب و معبد سلیمان را روی ویرانههای آن بسازد. ضرب و شتم نمازگزاران و ورود صهیونیستها با گاوهای سرخ، پاره کردن قرآن، اشغال خانههای فلسطینی و آوارهسازی آنها در قدس شرقی و... از نشانههای بزرگ این اقدام بود.
۴) روند اسیرگیری: در نیمه اول ۲۰۲۳، اسرائیل ۲هزار فلسطینی از جمله کودکان و زنان را به زندانهای سخت و وخیم برد. حالا طوفانالاقصی فرصتی شده است تا بسیاری از این اسیران آزاد شوند.
۵) کریدور حیاتی: پروژهایمک قرار بود یک مسیر ترانزیتی استراتژیک باشد تا اسرائیل را به اروپا متصل کند و از طریق آن، روابط اقتصادی و امنیتی رژیم صهیونیستی با غرب تقویت شود. این پروژه به ضرر ایران و منطقه بود، اما طوفانالاقصی همه نقشههای رژیم را به هم ریخت و این پروژه فعلاً قابل تحقق نیست.
۶) میخ آخر عادیسازی: عربستان سعودی به عنوان مهمترین کشور عربی، در آستانه عادیسازی روابط با اسرائیل بود، اما طوفانالاقصی روند عادیسازی را متوقف کرد و اکنون هیچ کشوری نمیتواند به راحتی روابط خود را با اسرائیل عادی کند.
حالا اهالی فلسطین و دلبستگان مقاومت از این اتفاقات شاد هستند، اما همه اینها به معنی پایان نیست. این مرحله بخش مهمی از کشاکش مقاومت با اشغالگران و امریکا برای رسیدن به نظم آینده و ترسیم زندگی مطلوب است، اما همه آن هم نیست.