جوان آنلاین: کانال تلگرامی «کلمات» نوشت: در گذشته که وسایل آرایش و زیبایی مثل امروز نبود، مردان و زنان دست، پا، سر، مو، ریش و سبیل خود را حنا میبستند و از آن برای زیبایی و گاه برای جلوگیری از سردرد استفاده میکردند. برای این کار، مردان و زنان به گرمابه میرفتند و در شاهنشین آن، یعنی جایی که پس از خزینه گرفتن در آنجا دور هم مینشستند، میرفتند. حنا را آب میکردند و در یکی از گوشههای شاهنشین مینشستند و دلاک حمام نخست موی سر، ریش، سبیل و گیسوی آنان را حنا میبست و سپس «دست و پایشان را در حنا میگذاشت.» شخص حنابسته مجبور بود ساعتها در آن گوشه حمام از جای خود تکان نخورد تا رنگ، خودش را بگیرد و دست و پایش خوب حنایی شود. در این چند ساعت آنان برای آنکه حوصلهشان سر نرود با کسانی که مانند خودشان دست و پایشان در حنا بود باب صحبت را باز میکردند. این حالت که در آن شخص حنابسته قادر به انجام هیچ کاری نبوده است، بعدها رفتهرفته از چهاردیواری حمام بیرون آمد و در دهان مردم به صورت ضربالمثل شد.