جوان آنلاین: سریال گناه فرشته با ترکیب عناصر هیجانی، رمز و راز و جذابیت‌های لاکچری، تماشاگران را به جامعه‌ای سیاه و زشت ارجاع می‌دهد. این شکل از برجسته‌سازی زشتی‌ها در جامعه خود می‌تواند نوعی ترویج باشد. مجموعه «گناه‌فرشته» با ژانر معمایی و جنایی درباره فرشته دختری از یک خانواده کارگر است که به اتهام قتل بازداشت‌شده و «مهتاب» با بازیگری لادن مستوفی نقش وکیل اولیای‌دم را بازی می‌کند و می‌خواهد حکم اعدام آن دختر را بگیرد.
«حامد» با نقش‌آفرینی شهاب حسینی نقش همسر لادن مستوفی را بازی می‌کند و وکیلی کاربلد و مشهور است و متوجه می‌شود مقتول، دشمن خانوادگی آنهاست و پدر متهمه آشنایی قدیمی با آن‌ها دارد و از او می‌خواهد وکالت پرونده را بر عهده بگیرد و بی‌گناهی دخترش را ثابت کند، اما همه چیز مبهم است.
«گناه فرشته» تا حدودی به نسبت سایر مجموعه‌های شبکه خانگی رنگ و بوی خانوادگی دارد، اما خانواده‌ای از هم پاشیده و نابسامان. گویا شبکه نمایش خانگی برخلاف اسمی که به دوش می‌کشد و باید برای خانواده باشد، عزم خود را جزم کرده رویکردی ضد فرهنگی را دنبال کند و تیشه به دست، ریشه خانواده را بخشکاند! و قرار نیست یک خانواده امن و آرام و بدون تنش به خصوص برای بچه‌ها ارائه دهد. دو وکیل کاربلد که همسر هم هستند روی پرونده‌ای با هم مشاجره می‌کنند و با توجه به موضوع سناریو تا آخر نیز این دو با هم دوئل دارند.
در کنار این مسئله در «گناه فرشته» شاهد برخی اتفاقات هستیم که ما به ازای آن در جامعه یا اصلاً نیست یا به ندرت به چشم می‌خورد و عجیب است که سریال روی نمایش این موضوع اصرار دارد. گویا گناه فرشته ترجیح می‌دهد برخی مسائل را عادی‌سازی کند. مثلاً خانم وکیل موتور‌سواری می‌کند! در حالی که کفش‌های پاشنه بلند نوک تیز به پا کرده؛ ناخن‌های کار شده و لاک‌زده خانم‌ها، آرایش‌های فشن و پیرسینگ بینی در گناه فرشته بیداد می‌کند. آیا کارگردان فکر کرده چنین تصویر‌سازی به جذب مخاطب کمک بیشتری می‌کند؟ که باید گفت پاسخ منفی است و اگر این تلقی نزد کارگردان وجود دارد، توهین به مخاطب ایرانی است. شهاب حسینی در نقش پدر به راحتی دست دختر نوجوان فیلم را در دست می‌گیرد و سرش را روی سر او می‌گذارد، گویا پیش از این در فیلم‌ها و سریال‌ها نمی‌شد رابطه پدر دختری را نشان داد! موسیقی و ترانه‌های فرانسوی در همه بخش‌ها به گوش می‌رسد و فضایی غیرایرانی را برای مخاطب به تصویر می‌کشد تا روشنفکری و باکلاسی طبقه مرفه نشان داده‌بشود! معلوم نیست توجه به هنرمندان داخلی چه عیب و ایرادی دارد؟ آیا حداقل نباید در مجموعه‌های ایرانی به موسیقی ایرانی بها داد؟
سؤال اینجاست آیا همه وکلای کاربلد شکل زیسته‌شان مدرن است؟ خانه، اتومبیل و دفتر کارشان لاکچری و میلیاردی است؟! لزوماً همه برای تولد دخترشان آهنگ تاک داون می‌گذارند و سیگار برگ می‌کشند؟! بزرگ‌تر‌ها را با نام کوچک صدا می‌زنند! متأسفانه در شبکه خانگی علاوه بر اینکه سبک زندگی غلطی آموزش داده می‌شود، افراد صفر و صدی هستند و تلاش می‌شود جامعه دوقطبی را که خودشان ساخته‌اند، نشان بدهند یا خیلی فقیر یا خیلی متمول، که با عموم جامعه فاصله دارند در «گناه فرشته» هم همین‌گونه است.
حامد عنقا که اولین تجربه کارگردانی خود را دارد، درصد کمی از ثروتمندان را به تصویر کشیده و زندگی مرفه و شیک آن‌ها را پرتنش نشان می‌دهد. بدتر از همه، کپی‌کاری «گناه فرشته» از فیلم هالیوودی «وکیل شیطان» است که در فضای مجازی هم دست به دست می‌چرخد. از قرار کمترین خلاقیتی هم برای متفاوت بودن نیست. در واقع «گناه فرشته» نماد غربزدگی و بی‌هویتی است، گناهی که به چشم یک غربزده مفتون فرهنگ و سبک زندگی غربی گناه محسوب نمی‌شود، بلکه افتخاری است که باید به رخ دیگران کشید، اما اینکه چنین مجموعه‌ای با تبلیغات وسیع و همه‌گیر در فضای حقیقی و مجازی به خورد جامعه ایرانی داده می‌شود، جای تأمل دارد. از قرار «گناه فرشته» می‌خواهد فرهنگ غربی را نقد کند، اما در حال ترویج آن است، چراکه به آن ضریب می‌دهد.
به نظرم گناه فرشته با احتساب همه ی مواردی که گفته شده یکی از بهترین فیلم های حقوقی و جنایی در تاریخ سینمای ایران هستش. 
