ماجراجویی نوجوانان فوتبال ایران در جام‌جهانی خیلی زود به پایان رسید، اما با مدیریت صحیح و برنامه‌ریزی اصولی نباید اجازه داد این نسل بسوزد و راهش را گم کند.
به‌رغم بی‌توجهی‌های همیشگی به رده‌های پایه در فوتبال، تیم‌ملی نوجوانان نتایج درخشانی در ادوار مختلف گرفته و درخشش این تیم با هدایت حسین عبدی تازه‌ترین مورد آن بود. با توجه به عملکرد نوجوانان انتظار داشتیم این تیم همچنان به صعودش در جام‌جهانی ادامه دهد، اما حضور در یک‌هشتم نهایی هم ارزشمند است. حال که کار تیم کشورمان در جام‌جهانی تمام شده از هم‌اکنون باید به فکر آینده باشیم تا همانند گذشته زمان را از دست ندهیم.
سرمایه‌گذاری روی رده‌های پایه اصل مهمی است که فدراسیون فوتبال از سال‌ها پیش تاکنون کمترین اهمیت را به آن داده و در عوض تا توانستند بودجه خود را صرف تیم بزرگسالان کردند. فرقی هم نمی‌کند رئیس کیست و در چه دوره‌ای قرار داریم. معمولاً تیم‌های پایه برای مدیران فدراسیون حکم زنگ تفریح را دارند که حتی حاضر نیستند برایش برنامه‌ریزی کنند و طبیعتاً تا مجبور نباشند پولی بابت آن‌ها در نظر نمی‌گیرند. هر بار هم که بحث جام‌جهانی نوجوانان و جوانان یا کسب سهمیه المپیک توسط تیم امید پیش می‌آید، آقایان یادشان می‌افتد که رده‌های پایه در فوتبال حرفه‌ای سهم مهمی را ایفا می‌کنند.
در جریان بازی‌ها در اندونزی، شاگردان عبدی استعدادشان را بار‌ها به نمایش گذاشتند، از دروازه‌بان خوش‌آتیه گرفته تا گلزنان بااستعداد. این نوجوانان برای ماندن در خط موفقیت و ادامه دادن به مسیر پیشرفت نیازمند مدیریت هدفمند هستند. این مدیریت بدون شک وظیفه فدراسیون است، فدراسیونی که تمام فکر و ذکرش تیم بزرگسالان است و تا می‌تواند برای ناکامی‌های این تیم پاداش‌های ارزی و ریالی در نظر می‌گیرد! وجود این نوجوانان برای هر فوتبالی یک نعمت است. بازیکنانی که هنوز محصل هستند اینگونه در مستطیل سبز جادو می‌کنند و با اندکی سرمایه‌گذاری و برنامه‌ریزی می‌توانند به ستاره‌های بزرگ دنیا تبدیل شوند. ستاره‌های کشور‌های موفق در عرصه فوتبال اینگونه پرورش می‌یابند و در نهایت با ورود به رده بزرگسالان دست نیافتنی می‌شوند. در فوتبال ایران، مگر کم‌استعداد وجود دارد، ولی ستاره‌های قبلی تیم‌های نوجوانان و جوانان الان کجا و در چه وضعی هستند، کسی نمی‌داند. نبود لیگ‌ها و باشگاه‌های قوی در رده‌های پایه معضل دیگری است که کمتر کسی به آن توجه می‌کند. برای باشگاه‌ها مهم تیم بزرگسالان، آن هم در لیگ برتر است که قرارداد‌های چندین میلیاردی ببندند. برای فدراسیون هم که قطعاً تیم بزرگسالان اولویت دارد و حواشی فوتبال.
جام‌جهانی نوجوانان فرصت ایده‌الی بود برای پدیده‌های این نسل تا خودشان را به همه ثابت کنند. همه دنیا دیدند ملی‌پوشان ما در این رده چه توانایی‌های دارند و در صورت توجه به چه افتخاراتی می‌توانند برسند. در این بین فقط مسئولان خودمان هستند که تعمداً چشم‌شان را روی موفقیت پایه‌ها می‌بندند و با چند مصاحبه بی‌حاصل قضیه را جمع می‌کنند. فدراسیون همواره شعار توجه به تیم‌های پایه را سر داده، اما در عمل همه توجهات و بودجه به تیم بزرگسالان سرازیر شده است، همان تیمی که بازی برده مقابل ازبکستان را با استفاده از بازیکنان بازنشسته و تمام شده با تساوی به پایان رساند. تا شروع جام ملت‌های آسیا چیزی نمانده، صبر کنید و ببینید همین فدراسیونی که اهمیتی به پایه‌ها نمی‌دهد چطور برای تیم قلعه‌نویی فرش قرمز پهن خواهد کرد و چه پاداش‌هایی که به حساب ملی‌پوشان واریز نخواهد شد. درحالی‌که با یک‌دهم این امکانات و ریخت‌وپاش‌ها می‌توانیم ستاره‌های بزرگی از نوجوانان و جوانان بسازیم و تا سال‌ها نگران نداشتن بازیکنان ششدانگ نباشیم. اما برای آقایان اهمیت کسب برد در جام‌جهانی و جام ملت‌ها با تیم بزرگسالان دوچندان است و بعید است تغییری در رویه مدیریتی‌شان ایجاد کنند.
