ساده و زیبا مثل آیین‌های سنتی ما

جوان آنلاین: قدیم‌ها وقتی عروسی می‌شد، چند شبانه‌روز در کوچه طبل و دهل‌زنان شادی می‌کردند. تالار و تشریفات آنچنانی نبود، اما شادی مراسم در جای خودش و حتی بیشتر از حالا وجود داشت. میوه آنچنانی یا میوه‌آرایی نبود. حوض بود و نهایتاً سیب‌های سرخ و خیار و پرتقال که کنار ماهی‌ها میهمان می‌شدند و بعد هم داخل سبد قرار می‌گرفتند و روی میز‌ها چیده می‌شدند. همین مثال را در مورد تولد هم می‌توان زد. تمام شوق پدر انتظار پشت در اتاق عمل بود تا بداند فرزندش دختر است یا پسر! از قبل کادویی می‌خرید که بعد از دیدن فرزندش به مادر هدیه دهد. بعد هم در بدو ورود به منزل چند شاخه گل می‌گرفتند و خانه را با چراغانی ساده و گل‌ها تزئین می‌کردند. هیچ کس با چنین عملکردی مخالف نبود و اتفاقاً رسمی دیرینه بود که خلاف آن تعجب‌برانگیز بود. مراسمی برای تعیین اسم و اذان گفتن پدربزرگ یا آقاجان وجود داشت که خانواده‌ها جمع می‌شدند و اسم انتخاب می‌کردند و در گوش نوزاد اذان می‌گفتند. چند اسم را در چند برگ کوچک وسط قرآن می‌گذاشتند و سپس قرآن را باز و هر نامی که می‌آمد همان را برای کودک انتخاب می‌کردند. در شب ششم تولد نوزاد اقوام و بزرگان جمع می‌شدند و لباس قرمز به تن نوزاد می‌کردند یا یک پارچه قرمز رنگ روی سر، صورت و قنداق او می‌انداختند و نوزاد را به آغوش می‌گرفتند، با این اعتقاد که نوزاد در این شب نباید روی زمین باشد. مراسم گهواره‌بندان یکی از جشن‌های قدیمی است که هنوز هم در گیلان و در بیشتر روستا‌های این استان برگزار می‌شود. در این مراسم یکی از زنان بزرگ فامیل گهواره کودک را مرتب و آماده می‌کند و سه بار نوزاد را از زیر دسته به بیرون گهواره می‌برد و از روی دسته گهواره داخل می‌کند و بعد برای اولین بار نوزاد را می‌پیچد و میهمانان حاضر در اتاق روی گهواره نقل می‌پاشند و هلهله سرمی‌دهند. در این مراسم که بیشتر زن‌ها حضور دارند، هر کس به اندازه استطاعت مالی خود هدیه‌ای درون گهواره نوزاد می‌گذارد. رسم دیگری بود که در ۴۰ روزگی کودک انجام می‌شد. پختن آش دندونی یا ترتیب دادن میهمانی برای تولد یک‌سالگی کودک هم سر جای خود بود. اگر یک جست‌وجوی ساده انجام دهید یا از بزرگان فامیل جویا شوید، آن‌ها هم مهر تأیید می‌زنند که در زمان تولد نوزادان رسم‌های مختلفی وجود داشت که به بهانه آن جشن می‌گرفتند، اما همه چیز به معنای واقعی کلمه ساده بود و مهم نفس برگزاری مراسم و شادی برخاسته از به دنیا آمدن نوزاد تازه متولد شده بود. هدف از این نوشتار نیز کم کردن یا کاستن از شادی به دنیا آمدن تولد یا فرزند تازه به دنیا آمده نیست بلکه صحبت درباره شکل برگزاری آن و درگیرشدن با تفاخر و تجملات است.