جوان آنلاین: نتایج رقم خورده در قهرمانی جهان بسیار ضعیف بود. کسب تنها یک نقره و یک برنز در ۱۲، ۱۳ سال اخیر بی‌سابقه است. بدتر آنکه نتایج واگذار شده نیز با اختلاف زیاد بود. افت کاراته از یکی، دو ماه قبل از المپیک رقم خورد، اما شروعش به بعد از المپیک برمی‌گردد. یکسری اتفاقات داخل اردو‌های تیم ملی افتاد و بین برخی بازیکنان شکاف ایجاد شد. مربیان تیم ملی خود را به یکسری از بازیکنان وصل کردند و پشت برخی مربیان خالی شد. شهرام هروی خیلی برای کاراته ایران زحمت کشیده و شایستگی بسیاری دارد، اما از محبت زیاد اتفاقاتی را در تیم ملی رقم زد که نتیجه‌اش این شد. قطعاً بخشی از دلایل افت ما داخلی است و یکی از مهم‌ترین مسائل نیز این است که هروی مسائل فنی و غیرفنی را تفکیک نکرد و بازیکن به خودش اجازه داد نظر بدهد و به برخی مسائل ورود کند. حد و مرز بازیکنان و مربیان مشخص نشد. عدم حضور در لیگ‌های جهانی نیز خیلی تأثیرگذار بود. می‌توانستیم بازیکنان جوان را در لیگ‌های جهانی محک بزنیم. حضور در مسابقات پرتعداد باعث مطرح شدن نفراتی، چون سجاد گنج‌زاده، بهمن عسگری و ذبیح‌الله پورشیب شد. وقتی ما تیم خود را در سالیان اخیر به لیگ‌های جهانی اعزام نمی‌کنیم تا مسابقه و داور را ببینند، ناخودآگاه از مسیر دور می‌شوند. این موضوع هم یکی از دلایل افت کاراته ایران بود. فدراسیون از سال ۱۴۰۰ روند اشتباهی را در پیش گرفت و مشاوره‌های اشتباه، کار دست کاراته داد. اعضای کمیته فنی پیشکسوت و قابل احترام هستند، اما کمیته‌ای که از مربی برنامه و توضیح نخواهد فایده‌ای ندارد، خصوصاً که روند انتخابی‌ها هم حرف و حدیث زیادی داشت. برخی انتقاد‌ها به هروی مغرضانه است. او تا همین یک سال‌و‌نیم قبل یکی از بهترین مربی‌ها بود، اما یک تیم با یک کادر قوی شامل مدیریت فدراسیون، کادرفنی، بازیکنان و داوری است که می‌تواند در مسابقات قوی عمل کند.
