کانال تلگرامی «MESBAHYAZDI. IR» بخشی از بیانات آیت‌الله مصباح یزدی (ره) را به اشتراک گذاشت. مرحوم مصباح (ره) فرموده‌اند: اهل آخرت برای خود دنیا هیچ اصالتی قائل نیستند و فکرشان متوجه خدا است. [در ادامه این حدیث در این باره می‌فرماید:]«لا اری فی قلبه شغلا لمخلوق؛ در قلبش هیچ مشغولیتی به مخلوقی نمی‌بینم.» البته یک استثنایی از مشغولیت به غیر از خدا باید زد، آن هم مشغولیتی است که خود خدا امر می‌کند که مشغولش شویم.
در همان جایی هم که پیغمبر (ص) در معراج رسید، آنجا که هیچ کس حتی جبرئیل هم اجازه ورود نداشت، آنجا در روایات به صورت‌های مختلفی نقل شده که خدای متعالی یادی از علی (ع) کرد؛ در بعضی از تعابیر هست که خدای متعالی به زبانی صحبت کرد که لحن کلام علی (ع) را داشت. فرمود از آن زبانی صحبت می‌کنم که محبوب‌ترین مخلوقات منم او را دوست دارد. پس در آنجا هم که خلوت انحصاری خداوند با حضرت رسول اکرم (ص) بود، یاد علی (ع) بود و بعد سفارشاتی که برای شیعیان علی و دوست داران علی (ع) کردند.
آنچه خدا امر می‌کند، آن دل مشغولی مخلوق نیست، بلکه اطاعت امر خدا است، اینجا هم هر کس پیغمبر اکرم و علی (صلی الله علیهما و آلهما) را به خاطر خدا دوست بدارد، هر کس دیگر را هم در این دنیا به خاطر اطاعات خدا دوست بدارد، برایش دعا کن و خیرش را بخواهد، این محبت خدا است و با محبت خدا مزاحمتی ندارد. این دل مشغولی به مخلوق نیست که مذموم باشد، دل مشغولی به مخلوق آن است که آدمی کسی را فقط به خاطر خودش دوست بدارد.
بنابر این از امور دنیا هم هر چه را اگر آدمی برای آخرت بخواهد، مثلاً دوست داشته باشد از یک استادی برای خدا استفاده کند و برای خدا آن استاد را دوست بدارد، این دوستی به مخلوق و دنیا نیست، بلکه دوستی‌ای است که می‌خواهد او را به آخرت نزدیک کند. پس اینکه می‌فرماید اهل آخرت دل مشغولی نسبت به مخلوقی ندارند، یعنی به خاطر خود مخلوق، دل مشغولی ندارند نه به خاطر خدا. اما اگر دل مشغولی به دیگران به خاطر خدا باشد، این در واقع دل مشغولی به خدا است و هیچ منافاتی با محبت به خدا و توحید در محبت هم ندارد، بلکه این عین توحید است.
