این چشم و ابرو، دهان و گونه، قد و قامت را هنرمند یگانه و بیمثال، در اوج دقت، ظرافت و با نهایت حکمت و موهبت آفریده است. اگر قرار بود شکل دیگری باشی خب خودش تو را به گونهای دیگر میآفرید. تو را به خالق یکتای زیباییها قسم، اینقدر آفریده منحصربهفرد او را دستکاری نکن! وقتی در آینه به چهره خودت ناسزا میگویی، یادت باشد فقط خودت را فرو نمیریزی، بلکه ایمانت را هم فرو میریزی. مگر نشنیدهای که: «شکر نعمت، نعمتت افزون کند/ کفر، نعمت از کفت بیرون کند...». شاعر دقیقاً، دارد با تو حرف میزند؛ با تویی که قدر صحت و سلامت خود را نمیدانی و طبیعت بکر وجودت را به دست تاراجگران میسپاری تا از تو چیزی بسازند که دیگر تو نیستی. از کودکی هزاربار شنیدهای که خداوند زیباست و زیباییها را دوست دارد، پس به دست خودت این زیبایی خدادادی را کفر نکن!