به گزارش جوان آنلاین به نقل از رسا، اولین جلسه درس خارج استاد جواد علوی بروجردی در سال ۱۴۰۲ که در مسجد اعظم قم برگزار شد وی سخنانی را پیرامون ماجرای سوء قصد به دو روحانی جوان در خیابان صفاییه قم ایراد داشت که مطابق معمول اظهارات قبل ایشان مورد استقبال رسانه‌های خاص و البته معاند قرار گرفت.
با توجه به متن صحبت های جناب علوی بروجردی و کلیپ تهیه شده از این سخنان وهمچنین موضع‌گیری‌ها ایشان در حوادث مختلف کشور به خصوص بعد از اغتشاشات پاییز سال گذشته چند سوال به ذهن می‌رسد که شاید جواب آن را بتوان در ارتباطات و علایق شخصی و شاید عدم اشراف علمی نسبت به مسائل تاریخی و سیره علما شیعه جستجو کرد.
فصل الخطاب سخنان ایشان "فاصله افتادن بین ما (روحانیت) و مردم" بوده که تیتر و فینال کلیپ پخش شده توسط دفتر ایشان نیز گویای همین مطلب است. شاید بهترین پاسخی که بتوان به ایشان داد و حتی به عنوان یک سوال مطرح کرد این است که منظور از جناب علوی بروجردی کدام مردم است؟
آیا ایشان در روزهای گذشته وداع باشکوه مردم با روحانی شهید و عضو مجلس خبرگان رهبری، آیت الله سلیمانی را ندیدند؟ آیا حضور چشمگیر مردم در این تشییع، برهانی برای پیوند ناگسستنی مردم با روحانیت نمی‌تواند باشد؟ با توجه به حضور جناب علوی بروجردی در شهر مقدس قم و همچنین رفت آمد به مسجد اعظم و مدرسه خان بعید است که از این حضور گسترده و نمازی که حضرت آیت الله جوادی آملی بر پیکر این شهید خواندند اطلاعی نداشته باشند. با این وجود چرا کوچکترین اشاره‌ای به این امر نداشتند؟
یا حتی بعد از آگاهی از این مطلب در خلال درس در روزهای آینده و موضع اشتباه خود را تغییر ندادند؟
آیا رواست که فردی همچون ایشان حرکت نابخردانه یک انسان فریب خورده را به پای مردم بنویسد و حضور پر شکوه امت قدردان را حرکت مردمی نداند؟
آقای علوی بروجردی همچنین این مطلب را بارها اشاره کرده که "راه ما اشتباه بوده". چرا جناب ایشان صراحتاً نمی‌گوید کدام راه اشتباه بوده ؟ آیا منظور طریق انقلاب اسلامی است که ثمره خون هزاران شهید و عالم مجاهد می باشد؟ یا طریق حوزه که خاستگاه انقلاب به شمار می آید.
در خوش بینانه ترین حالت منظورشان از اشتباه، مسائل اقتصادی و معیشتی بوده است. اما چرا علوی بروجردی دوستان نزدیک خویش در اصلاحات و دولت تدبیر را در این مشکلات معیشتی مقصر نمی دانند؟ دولتی که هشت سال امورات کشور را معطل برجام و غربی ها نگه داشت و البته طرفی نبست.
چرا در صحبت‌هایشان کمترین اشاره ای به عملکرد ضعیف و مخرب اقتصادی دوستان خود نکردند؟ شاید برای ایشان مطلوب باشد که تمام مشکلات کشور را به پای انقلاب امام روح الله بنویسند.
شاید هم این همسویی مواضع با رسانه‌ها و شخصیتهای مطرود مردم در داخل و خارج از کشور امری تصادفی است.
راه انقلاب همان راه شهدا و علما و سالکان طریق حقیقت است که شهید حاج قاسم سلیمانی و شهید آیت الله سلیمانی پیمودند. چگونه است که این کشتی با این همه براهین درست و رهبری حکیمانه راه اشتباه را طی کرده باشد.
شاید خوب باشد که همگان بدانند که اعتماد در نزد ایشان به چه معناست که گفتند "مردم اعتماد خویش را نسبت به روحانیت از دست دادند".
آیا جناب علوی بروجردی نمی‌دانند که رسانه های صهیونیستی و وهابی دنیا نظیر BBC و ایران اینترنشنال از این بیانات سوء استفاده می‌کنند؟ ای کاش ایشان در خلال دروس خویش تفسیر و شأن نزول آیه 104 سوره بقره« يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَقُولُوا رَاعِنَا وَقُولُوا انْظُرْنَا وَاسْمَعُوا وَلِلْكَافِرِينَ عَذَابٌ أَلِيمٌ » را بیان کنند تا حداقل شاگردان ایشان بدانند که خدای متعال مسیر سوء استفاده دشمنان اسلام را می بندد و می‌فرماید که کلمه ای نگویید که یهودیان سوء استفاده کنند.
(درباره شأن نزول اين آيه «ابن عباس» مفسر معروف نقل مي كند: مسلمانان صدر اسلام هنگامي كه پيامبر (ص) مشغول سخن گفتن بود و بيان آيات و احكام الهي مي كرد گاهي از او مي خواستند كمي با تأني سخن بگويد تا بتوانند مطالب را خوب درك كنند، و سؤالات و خواسته هاي خود را نيز مطرح نمايند، براي اين درخواست جمله «راعنا» كه از ماده «الرعي» به معناي مهلت دادن است به كار مي بردند.
ولي يهود همين كلمه «راعنا» را از ماده «الرعونه» كه به معناي كودني و حماقت است استعمال ميكردند در صورت اول مفهومش اين است « به ما مهلت بده» ولي در صورت دوم اين است كه «ما را أحمق و نادان بدان»
در اينجا براي يهود دستاويزي پيدا شده بود كه با استفاده از همان جمله اي كه مسلمانان مي گفتند، پيامبر يا مسلمانان را استهزاء كنند.
آيه فوق نازل شد و براي جلوگيري از اين سوء استفاده به مؤمنان دستور داد به جاي جمله «راعنا»، جمله «انظرنا» را به كار برند كه همان مفهوم را ميرساند، و دستاويزي براي دشمن لجوج نيست.
البته بعضي ديگر از مفسران گفته اند كه جمله «راعنا» در لغت يهود يك نوع دشنام بود و مفهومش اين بود «بشنو كه هرگز نشنوي» اين جمله را تكرار مي كردند و مي خنديدند!.
بعضي از مفسران نيز نقل كرده اند كه يهود به جاي «راعنا»، «راعينا» مي گفتند كه معنايش «چوپان ما» است، و پيامبر اسلام (ص) را مخاطب قرار ميدادند و از اين راه استهزا مي كردند.
تفسير نمونه، تهران، دار الكتب الإسلامية، ، 1374ش، ج1، ص 383)
جناب علوی کدام بی اعتمادی؟ آیا ایشان در شب های قدر امسال و با توجه به هزاران ساعت کار و هجمه رسانه‌ای علیه اسلام عزیز و روحانیت تشیع حضور میلیونی مردم را پای منابر روحانیت محترم ندیدند؟ آیا حضور مردم در راهپیمایی روز قدس و لبیک به ندای ضدصهیونیستی امامین انقلاب اعتماد به روحانیت اصیل تشیع نیست؟
حرف و سخن بسیار است اما چرا جناب علوی بروجردی کوچکترین اشاره‌ای به شهادت آیت الله سلیمانی که چند روز قبل به شهادت رسیدند نکردند؟ شاید باز اطلاع نداشتند و شاید مثل شهادت مظلومانه آرمان علی وردی در خیابان های تهران بهتر بود که پیامی صادر نکند.
آیا به شهادت رسیدن یک شخص توسط افرادی دلیل بر راه اشتباه این شخص است؟
سوالی که برای دغدغه مندان و دلسوزان ایجاد شده این است که چرا آقای علوی بروجردی نمی خواهد واقعیات را ببیند و برای یکبار هم که شده دقیق و عالمانه موضع بگیرد؟ چرا جناب ایشان حاضر نیست درباره شهید الداغی که برای دفاع از حقوق یک دختر توسط اراذل و اوباش به شهادت رسید حرفی بزند؟ بعید است که عدم موضع گیری ایشان را بخواهیم حمل بر بی اطلاعی کنیم.
کتاب مقاتل الطالبین ابوالفرج اصفهانی مجموعه ای است تقریباً کامل از فرزندان حضرت ابوطالب علیه السلام که به شهادت رسیدند. ای کاش ایشان نگاهی به کتاب شهداء الفضیله علامه امینی می انداختند تا با اسامی شهدای بزرگواری که تعداد بالایی از آنها به روش ترور و سوء قصد به شهادت رسیدند آشنا می‌شدند.کتاب مفاخر اسلام اثر ماندگار استاد مرحوم علی دوانی به زیبایی از این ستارگان درخشان فضیلت نام برده است.جناب آقای علوی بروجردی کشتار مدرسه شیخ داوود در جزیره بنی صالح بحرین، کشتار سال ۹۹۷ خراسان، کشتار ۱۰۲۶ و ۱۲۵۸ کربلا وکشتار مسجد زکریا در حلب در زمان سلطان سلیم عثمانی آیا دلیلی بر مسیر اشتباه شیعیان در این زمانها و مکانها بوده است؟
جناب آقای علوی بروجردی آیا شیخ شمس الدین شهید اول، شیخ زین الدین شهید ثانی، شهید شیخ فضل الله خراسانی، روحانی شهید قاضی نورالله شوشتری، شهید شیخ حسین تنکابنی، شهید محمدتقی برغانی قزوینی، شهید سیدمحمد باقر اصطهباناتی ، شهید سید محمد باقر صدر و شهید شیخ فضل الله نوری راهی اشتباه را پیموده بودند که افرادی آنها را به شهادت رساندند؟
آیا می توان صرف سوء قصد به علمای شیعه توسط عوامل فریب خورده دشمن را دلیل و برهانی برای مسیر و هدف اشتباه علماء دانست؟
ای‌کاش شخصی از دوستان ایشان علاوه بر کتاب های مقاتل الطالبین، شهداء الفضیله، مفاخر اسلام،کتاب سیر حوزه های علمیه شیعه نوشته مرحوم آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (ره) را نیز به ایشان هدیه کنند تا از این پس شاهد این سخنان از لسان ایشان آن هم در مقام تدریس درس خارج نباشیم.
عالی بود 
