چهارشنبه ۲۵ تیرماه ۱۴۰۴ در دیدار مقام معظم رهبری با رئیس و مسئولان قوه قضائیه، نقطه عطفی در تحلیل راهبردی پیروزی‌های اخیر ایران رقم خورد، آنجا که ایشان از «روحیه و آمادگی مقابله با قدرت‌های سلطه‌گر» به‌مثابه اصلی‌ترین ثمره جنگ ۱۲روزه نام بردند. این بیان کلیدی، پنجره‌ای جدید به فهم این رخداد بزرگ و پیامد‌های آن گشود، نه از دریچه قدرت نظامی صرف، بلکه از منظر اراده‌ملی که امروز پرچمدار معادلات منطقه‌ای است.
پایان افسانه شکست‌ناپذیری دشمن: جنگ ۱۲روزه، تنها درگیری نظامی نبود، بلکه فروپاشی روانی بلوک دشمن را رقم زد. رژیم صهیونی که سال‌ها خود را «قدرت بلامنازع منطقه» می‌دانست، آنچنان از پاسخ قاطع ایران ضربه دید که به التماس از ایالات متحده افتاد. این واکنش ذلت‌بار، آغاز فصل جدیدی در هندسه قدرت منطقه‌ای بود؛ فصلی که دیگر بر پایه ارعاب نمی‌چرخد، بلکه بر اساس توازن بازدارندگی شکل گرفته از اراده مستقل ملت‌ها بنا شده است.
اعتمادبه‌نفس ملی، مؤلفه راهبردی نوین: مقام معظم رهبری در سخنان اخیرشان، از اعتمادبه‌نفس ملی به‌عنوان دستاورد بنیادین این نبرد یاد کردند. این اعتماد، نه‌تنها محصول پیروزی در میدان جنگ، بلکه تجلی رشد تاریخی ملت ایران است. ملتی که روزگاری حتی جرئت نقد سلطه‌گران را نداشت، امروز به‌گونه‌ای عمل می‌کند که قدرت‌های بزرگ از ورود به درگیری مستقیم با آن اکراه دارند. این تحول، نقطه عزیمت راهبرد‌های آینده‌نگر در سیاست داخلی و خارجی کشور است.
دیپلماسی آهنین، مکمل قدرت سخت: پیروزی ایران صرفاً با پرتاب موشک و عملیات نظامی حاصل نشد، بلکه از دل راهبردی مرکب از قدرت سخت و نرم سربرآورد. حمله هدفمند به مراکز جاسوسی دشمن، در کنار تحرکات دیپلماتیک و همراهی افکار عمومی، مجموعه‌ای واحد و درهم‌تنیده ایجاد کرد که دشمن را به زانو درآورد.
ایران امروز با «دست پر» به میدان می‌آید، از نیروی نظامی آماده تا دیپلماسی فعال و حمایت مردمی هوشمندانه. این ترکیب، به الگویی الهام‌بخش برای کشور‌های مستقل بدل شده و طرح‌های تفرقه‌افکنانه دشمن را از پایه به چالش کشیده است.
وحدت در کثرت، سلاحی فراتر از تجهیزات: در روز‌های جنگ، آنچه بیش از گلوله و پهپاد، دشمن را به عقب راند، همبستگی فراگیر ملی بود. افراد با گرایش‌های سیاسی و مذهبی متضاد، دانشگاهیان، ورزشکاران، هنرمندان و اقوام گوناگون همصدا شدند: «هر که با ایران دشمن است، با او دشمنیم!» این همگرایی بی‌سابقه، بزرگ‌ترین ناکامی برای پروژه‌های نفوذ فرهنگی و شکاف‌سازی اجتماعی بود. دشمنان سال‌ها برای ایجاد گسل‌های قومی، سیاسی و اعتقادی سرمایه‌گذاری کرده بودند، اما در میدان عمل با دیوار بلند همبستگی ملی مواجه شدند. این پدیده از مؤلفه‌های کلیدی اراده ملی است و نشان می‌دهد امنیت واقعی، برآمده از اعتماد و همدلی داخلی است، نه صرفاً تجهیزات پیشرفته.
مراقبت از دستاوردها، مسئولیت تاریخی نخبگان: پیروزی جنگ ۱۲روزه، نقطه پایان نبرد نیست، بلکه آغاز مأموریت بزرگی برای ملت ایران است: تبدیل پیروزی نظامی به پیروزی تمدنی. مقام معظم رهبری با درایت هشدار دادند که دو خطر پیش رو، در کمین این مسیر هستند: غفلت از تهدیدات در حال تحول و شتاب‌زدگی در انتظارات عمومی. بر این اساس، نیاز به تقویت نهاد‌های دفاعی، فرهنگی و دیپلماتیک با جهت‌گیری همراستا با عزت ملی بیش از هر زمان دیگری احساس می‌شود. نخبگان، رسانه‌ها و مسئولان فرهنگی باید با هوشمندی، فضای نقد سازنده را حفظ و از جنجال‌های بی‌حاصل و کم‌عمق که برای دشمن فرصت خلق می‌کند، پرهیز کنند.
تمدن‌سازی در پرتو نصرت الهی: در پایان، مقام معظم رهبری با استناد به آیه شریفه «وَ لَینصُرَنَّ اللهُ مَن ینصُرُه» مسیر آینده ایران را روشن ساختند. نصرت الهی، زمانی جاری می‌شود که ملت‌ها با عزم، بصیرت و ایستادگی در راه حق گام بردارند.
امروز ایران دیگر صرفاً در موضع دفاع نیست، بلکه قواعد جدید بازی منطقه‌ای را تدوین می‌کند. در ادامه این مسیر، پیروزی‌های اقتصادی، علمی و فرهنگی نیز در دسترس هستند، مشروط بر حفظ همان اعتمادبه‌نفس ملی که این پیروزی را رقم زد. ملت ایران با اتکا بر اراده ملی، نه‌تنها جنگ‌ها را درمی‌نوردد، بلکه آینده تمدن خود را می‌سازد.
