گری فردریکسون تهیه‌کننده فیلم «پدرخوانده» در سن ۸۵ سالگی درگذشت. وی تهیه فیلم «اینک آخر الزمان» را هم برعهده داشت. این تهیه‌کننده با فرانسیس فورد کاپولا در فیلم‌های «یکی از قلب»، «بیگانگان» و «دید دور» نیز همکاری داشت. فردریکسون در قسمت اول پدرخوانده دستیار تهیه بود، اما در دو قسمت بعدی تهیه کنندگی کار را برعهده داشت و برای این تهیه کنندگی اسکار گرفت.
روز چهارم فروردین ماه سال ۱۳۵۱ زمانی که مردم ایران در ایام نوروز فیلم‌های درجه دو خارجی و فیلمفارسی‌های سرگرم‌کننده و سطحی را نگاه می‌کردند، در آن سوی دنیا، سینما‌های امریکا میزبان اکران فیلمی بودند که تاریخ سینمای بعد از خود را به طول کلی تغییر داد.
تقریباً نمی‌توان لیستی از بهترین‌های سینما را پیدا کرد که در ۱۰ فیلم اول آن‌ها اسمی از سه گانه «پدرخوانده» نباشد. فیلمی که روند تولید آثار سینمایی در هالیوود را تغییر داد. «پدرخوانده» تصویری از امریکایی نشان داد که در آن گروه‌های تبهکار فرمانروایی می‌کنند و در پشت صحنه سیاست حضور فعالی دارند. از این رو هنوز جامعه‌شناسان درباره این فیلم تحلیل می‌نویسند و برخی از منتقدان بر این باورند که این فیلم نقدی بر سرمایه داری حاکم بر امریکا است.
فرانسیس فورد کاپولا، فیلم «پدرخوانده» را بر اساس رمانی از «ماریو پوزو» ساخت.
فیلم داستان یک خانواده مهاجر ایتالیایی الاصل به نام کورلئونه است که با دست زدن به اعمال مافیایی از نهایت فقر به نهایت ثروت رسیده است.
فیلم با بودجه ۶ میلیون دلاری ساخته شد، اما در فروش خارق العاده بود و رکورد ۲۸۷ میلیون دلار را به ثبت رساند. «پدرخوانده» اولین فیلمی است که توانست به فروش یک میلیون دلار در روز برسد. این یعنی در هر هفته اکران این فیلم بیش از هزینه ساخت خود درآمد به دست می‌آورد.
پدرخوانده، در اصل علیه نظام سرمایه داری حاکم بر امریکا است. جایی که «مافیا» برای رسیدن به قدرت و ثروت راه خشونت و جنایت را در پیش می‌گیرند.
پدرخوانده جرم و جنایت را سفید انگاری نمی‌کند. این فیلم به خوبی نشان می‌دهد که مافیا می‌تواند در نهایت خونسردی چقدر برای رسیدن به منافع خود دست به جنایت بزند. همان کاری که شرکت‌های بزرگ امریکایی بر سر دنیا می‌آورند و تلاش دارند این جنایت‌ها را در قالب‌های فریبنده پنهان کنند. در یکی از نقد‌های منتشر شده بر روی فیلم «پدرخوانده» رفتار خانواده کورلئونه و شرکای مافیای آن با خودروسازان بزرگ امریکا و نقش آن‌ها در پنهان نگه داشتن گزارش‌های مربوط به آلایندگی خودرو‌ها اشاره شده است. خانواده کورلئونه حتی می‌تواند خود دولت امریکا باشد که در یک قرن اخیر برای تسلط بیشتر به منابع ثروت انواع جنایت‌ها را انجام داده است.
کاپولا فیلم را در دوره‌هایی ساخت که جامعه امریکا در حال خروج از باتلاق جنگ ویتنام بود. اما با این حال ترجیح داد داستان فیلم را در حدود دهه ۱۹۵۰ روایت کند. ماجرای درگیری بین گروه‌های مهاجر در امریکا داستان تازه‌ای نیست و در اوایل قرن گذشته هم مهاجران به خصوص ایتالیایی تبار‌ها که جزو طبقه فرودست مهاجران بودند سابقه درگیری برای به دست آوردن منافع را داشتند. اینکه کاپولا، ایتالیایی تبار‌ها را انتخاب کرد بر اساس تفاوت‌های ماهوی آن‌ها با گروه‌های آسیایی و اسپانیولی تبار مهاجر بود. ایتالیایی تبار‌ها به سنت‌های خانوادگی خود بیشتر از دیگران اهمیت می‌دهند و با وجود اینکه در جامعه امریکا پذیرفته شده و دارای موقعیت‌های خوبی هستند، هنوز به آن رفتار‌های پدرسالارانه خود ادامه می‌دهند.
جامعه شناسان، تمرکز کاپولا در نمایش تأثیر جرم و جنایت بر رفتار‌های اجتماعی در سیاست ایالات متحده را به بازتابی از فرهنگ عامه این کشور ربط می‌دهند. جایی که مردم بر اثر افزایش جرم و جنایت دارای احساس امنیت پایین هستند و حتی هرکس تلاش می‌کند برای خود حداقل‌های امنیت را فراهم کند و در مقابل جرم و جنایت فزاینده از خود دفاع کند. ناکامی پلیس در کنترل جرم و جنایت از دیگر ابعادی است که پدرخوانده آن را در قالب فیلم به نمایش گذاشته است. پدرخوانده فیلمی انتقادی است از واقعیت‌های جامعه امریکا جایی که مثلث قدرت، جنایت و ثروت با یکدیگر پیوند دارند.
