رشته‌ای پرماده و پرمدال است سرمایه‌گذاری و توجه به آن نتایج مثبتی برای ورزش به همراه دارد، اما هنوز هم در باد مدال نقره المپیک لندن خوابیده و خیال می‌کنند با تعریف و تمجید، انکار واقعیت و مدیریت گلخانه‌ای می‌توان دوومیدانی ایران را از سراشیبی سقوط نجات داد.
دوومیدانی یکی از رشته‌های مادر در ورزش حرفهای محسوب می‌شود و کشور‌های مختلف برای ارتقای کیفی در تورنمنت‌هایی، چون المپیک و بازی‌های آسیایی با در نظر گرفتن اهداف بزرگ و بلندمدت سرمایه‌گذاری وسیع و هدفمندی روی این رشته انجام می‌دهند. متأسفانه این سبک از مدیریت شامل حال ورزش ما نمی‌شود. اینجا مدیران میز و صندلی ریاست را دودستی چسبیده‌اند و از رکورد‌های ضعیف تک‌ستا‌ره‌ها تعریف می‌کنند تا مبادا جایگاه‌شان به خطر بیفتد. از دهه ۹۰ به بعد دوومیدانی روند رو به رشدی را طی کرد تا جایی که در مواد مختلف از جمله دو سرعت، پرتاب دیسک و پرتاب نیزه چهره‌های مستعد پای‌شان به تیم‌ملی باز شد. با اینکه بسیاری از این ملی‌پوشان به‌رغم همه تلاش‌شان به سکوی المپیک نرسیدند، اما احسان حدادی نقره المپیک ۲۰۱۲ را به گردن آویخت تا برای اولین‌بار نگاه‌ها به سمت این رشته جلب شود.
درستش این بود بعد از این مدال، فدراسیون دوومیدانی با حمایت وزارت و کمیته برنامه‌ریزی بلندمدت، میان‌مدت و کوتاه‌مدت را در دستور کار قرار دهد تا امروز مجبور نباشیم نسبت به آینده این رشته هشدار دهیم. باید تأسف خورد به حال ورزشی که یکی از رشته‌های اصلی و مدال‌آورش را به حال خود رها کرده و هر وقت پای یک مسابقه مهم مطرح می‌شود از حدادی حرف زده و او را به عنوان تک‌ستاره دوومیدانی معرفی می‌کنند. منکر توانایی‌های او نیستیم، اما نباید فراموش کرد که از آخرین مدال تاریخ‌ساز حدادی در المپیک دو دوره گذشته و ناکامی‌های او در ریو و توکیو هنوز یادمان نرفته است. منتها حمایت‌های همیشگی از این چهره همچنان به قوت خود باقی است و به‌رغم همه مشکلات مالی، تمرینات حدادی در خارج از کشور در موقع لزوم برقرار خواهد بود، اما سایر استعداد‌ها از چنین حمایت‌هایی برخوردار نیستند و مجبورند با همان کمبود‌های زیاد سر کنند و حتی با هزینه شخصی به مسابقات اعزام شوند.
ثمره این نوع مدیریت را در دو دوره المپیک و حتی بازی‌های کشور‌های اسلامی دیدیم. شخصی که خیلی روی مدالش حساب می‌کردند، حتی نتوانست رکورد‌های سال‌های گذشته‌اش را تکرار کند. عجیب است رئیس فدراسیون دوومیدانی با اینکه از رکورد‌های حدادی در لیگ داخلی‌مان خبر دارد، ولی عملکرد او را خوب توصیف می‌کند! این به کنار، آقای رئیس هنوز توجیهی برای نتایج ضعیف کاروان ۱۶ نفره دوومیدانی در قونیه پیدا نکرده است. اگر با همین فرمان پیش برویم سقوط آزاد دوومیدانی سرعت بیشتری خواهد گرفت. از شواهد و قرائن پیداست که آقایان برای المپیک پاریس نیز برنامه‌ای ندارند و کماکان روی حدادی پا به سن گذاشته و ناکام برای نجات خود حساب می‌کنند. اهمال‌های صورت گرفته طی این سال‌ها طوری به این رشته ضربه زده که برای جبرانش زمان زیادی لازم داریم. با این وجود جلوی ضرر را هر وقت بگیریم، منفعت است. کاش همین امروز وزارت ورزش بابت عملکرد ضعیف دوومیدانی، مدیریت فدراسیون را مورد بازخواست جدی قرار دهد و در صورت نیاز تصمیمات لازم را بگیرد، والا اگر با همین فرمان پیش برویم دیگر در مسابقات درجه چندم نیز نباید منتظر روی سکو رفتن دوومیدانی‌کاران ایران باشیم.
