سرویس سیاسی جوان آنلاین: روزی برای توجیه مذاکره، چرخش چرخ زندگی مردم را به چرخ سانتریفیوژ‌ها وابسته کردند که حاصل آن برجامی بود که به تصریح دولتمردان دستاوردی جز «تقریبا هیچ» نداشت. حال آنکه چرخ سانتریفیوژ‌ها از نفس افتاد و چرخ زندگی مردم نیز. روزی با برجام وعده برداشتن همه تحریم‌ها سردادند؛ امروز، اما نه تنها تحریم‌ها برداشته نشده، بلکه از «جنگ اقتصادی» سخن می‌گویند.
روزی هم البته با دوگانه‌های دروغین جنگ و صلح، سرهنگ و حقوقدان و مواردی از این قبیل وعده تدبیر و امید دادند که البته نیاز به توضیح بیشتری در این زمینه نیست.
این روز‌ها و در ماه‌های پایانی دولت، دو گزاره به کلید واژه‌های ثابت دولتمردان افزوده شده است، یکی ضرورت پیوستن به FATF (بخوانید سپردن اطلاعات دور زدن تحریم‌ها به واضع تحریم‌ها)، دیگری بازی با سلامت مردم و پیوند آن با محدودیت‌های انتقال دلار برای خرید واکسن کرونا.
روزی سخنگوی دولت درباره موانع دولت بر سر خرید واکسن کرونا ادعا می‌کند که «به طور کلی نپیوستن به FATF و در لیست سیاه قرار گرفتن آثار خود را بر تراکنش‌های مالی و تأمین مالی نشان داده است و حتی در مواقعی هم که تحریم مانع نمی‌شود متأسفانه FATF این بهانه را ایجاد می‌کند.» روز دیگر رئیس جمهور می‌گوید: «درباره واکسن کرونا کار‌ها در حال انجام است و به مردم بشارت می‌دهم که بانک مرکزی و وزارت بهداشت همه توان خود را به کار گرفتند و برنامه‌ریزی کرده‌اند.»
همین تناقض در گفتار و رفتار است که منتقدان را به این تحلیل رسانده است که دولت پس از «معیشت» مردم، اکنون در تدارک به گروگان گرفتن «سلامت» آنهاست تا برای انتخابات ۱۴۰۰ از این کلان نمدی برای خود ببافد. اما این یکی به میخ زدن‌ها و یکی به نعل زدن‌ها یا ناشی از تقسیم کار است و یا ناشی از ناهماهنگی مفرط. هر چه باشد بازی با روان ملت است و نتیجه‌ای جز سلب اعتماد از دولتمردان ندارد. به موازات این جریان تحریف هم بیکار ننشسته و با قدرت در کار بزک دشمن شماره یک ملت یعنی امریکاست.
سخنان رئیس جمهور در جلسه دیروز هیئت دولت، گشودن باب دوباره لوایح FATF بود تا بار دیگر به بهانه مبارزه با فساد، حاکمیت را به این تنگنا برساند که یگانه راه مبارزه با فساد تصویب لوایح معروف به FATF است، حال آنکه قانون مبارزه با فساد و پولشویی سال‌هاست در مجلس شورای اسلامی به تصویب رسیده و اکنون به دلیل بی عملی دستگاه‌های اجرایی خاک می‌خورد. روحانی در جمله‌ای که پایان طعن آمیزی به منتقدان دولت داشت، گفت: یکی از راه‌های مبارزه با فساد همان چهار لایحه‌ای بود که دو تای آن تصویب شد و در دو تای دیگر دستور رهبری راهگشاست. بهترین راه برای مبارزه با فساد تصویب لوایح معروف به FATF است؛ البته ممکن است بعضی‌ها خوششان نیاید.
رئیس جمهور البته برای مصادیق شفافیت چند مثال هم آورده، اما توضیح نداده است این شفافیت‌ها چه ارتباطی به تصویب لوایح FATF دارد: «راه مبارزه با فساد شفافیت است تا همه مردم همه چیز را بدانند و بتوانند نقد کنند. در زمینه دولت الکترونیک تلاش این است که این موضوع رشد پیدا کند ضمن اینکه در سامانه‌های تجارت، حمل و نقل، مالیات و انبار‌ها تحول بزرگی صورت خواهد گرفت. مردم در آینده نزدیک اطلاعات کالا‌ها از روی کشتی تا انبار‌ها را مستقیماً خواهند دید.»
روحانی در جلسه دیروز اشارتی به خرید واکسن کرونا هم کرد: «درباره کرونا هیچ نگرانی برای آینده چه برای تولید واکسن و چه برای تهیه واکسن نداریم. ما پا به پای دنیا در زمینه مقابله با این ویروس پیش رفتیم و حرکت ما نسبت به برخی کشور‌ها مناسب‌تر بود. درباره واکسن هم کار‌ها در حال انجام شدن است و به مردم این بشارت را می‌دهم که بانک مرکزی و وزارت بهداشت همه توان خود را به کار گرفتند و برنامه ریزی کرده‌اند. هم واکسن خارجی در اختیار مردم قرار می‌گیرد و هم امیدواریم در ماه‌های آینده واکسن داخلی به تولید برسد و در این زمینه برای مردم نگرانی نخواهد بود.» حال این سخنان را بگذارید کنار مواضع دو روز پیش سخنگوی دولت تا سطح ناهماهنگی و تناقض در سخنان دولتمردان را دریابید.
اما این پایان ماجرا نیست و گویی این رشته سر دراز دارد. اگر روزی رئیس جمهور محترم وعده تبلیغاتی می‌داد که آنچنان رونقی ایجاد خواهد کرد که هیچ کس به یارانه ۴۵ هزارتومانی نیاز پیدا نکند و فراتر از آن دولت به سمت ملت دست دراز کند، اکنون می‌گوید باید خدا را شکر کرد که قحطی نیست!
انتظار می‌رفت، رئیس جمهور، دولتمردان و سخنگویان دولت در مقام توجیه و تصحیح این موضع برآیند، که به ناگاه محمد باقر نوبخت رئیس سازمان برنامه و بودجه دولت در یک برنامه تلویزیونی در خصوص اظهارات مجری مبنی بر پرداخت ماهانه حقوق کارکنان و تشکر به خاطر اینکه حقوق‌شان سر ماه پرداخت می‌شود، گفت: حتماً باید تشکر کنید! به قول ظریفی عاقبت به‌خیری این دولت در نگاه داشتن زبانش از زخمه زدن به دیگران و به مردم برای توجیه خویش است. مردم گرسنگی و گرانی را یادشان می‌رود، اما آنچه از زبان‌ها کشیده‌اند را نه. درباره مواجهه با منتقدان کارنامه دولت مثنوی هفتاد من کاغذ است که فهرست القاب وعناوین دولتمردان علیه منتقدان از حوصله این نوشتار خارج است.
