سرویس ورزشی جوان آنلاین: در روز‌هایی که همه به فکر پرداخت غرامت ۱۷۰ میلیاردی مارک ویلموتس و دسته‌گلی که فدراسیون فوتبال به آب داده هستند، ملی‌پوشان دیگر رشته‌ها به‌رغم تمام کمبود‌ها و در حالی که کرونا دست و پای‌شان را بسته، به امید درخشش در المپیک توکیو تمرین می‌کنند. اما به جای آنکه دغدغه‌های معیشتی و کمبودهای‌شان برطرف شود چند میلیارد به دستمزد‌های نجومی فوتبالیست‌های لیگ برتری اضافه می‌شود!
ترس از شکست
آقایان همیشه دم از حمایت از المپین‌ها می‌زنند و مدعی هستند که قدر مدال‌آوران‌شان را می‌دانند، ولی در عمل بار‌ها به ملی‌پوشان منهای فوتبال ثابت شده که برای مدیران بالادستی فوتبال حرف اول را می‌زند. اگر این ادعا درست نبود ورزشکاران ملی‌پوش مجبور نبودند برای داشتن امکانات حداقلی دست به دامن رسانه‌ها شوند که شاید یک مدیر و مسئولی دلش بسوزد و قدمی برای رفع کمبود‌ها بردارد. این در حالی است که رقبای‌شان با بهترین امکانات مهیای حضور در رقابت‌های بین‌المللی می‌شوند، اما تنها ملی‌پوش تیروکمان کشورمان که سهمیه المپیک توکیو را نیز کسب کرده از ترس آسیب‌دیدن کمان قرضی‌اش به سختی تمرین می‌کند. میلاد وزیری در گفتگو با مهر تأکید کرد بیشتر از کرونا نگران شکستن کمانش است: «برای من که المپیک را پیش‌رو دارم و باید خود را برای این بازی‌ها آماده نگه دارم، دغدغه‌های ورزشی المپیکی مانند در اختیار نداشتن تجهیزات به‌روز و مناسب بزرگ‌تر و مهم‌تر از کروناست. من می‌توانم با رعایت پروتکل‌های بهداشتی خود را از شر کرونا در امان نگه دارم، اما نداشتن تجهیزات به هیچ وجه قابل جبران نیست. کمانم قرضی است، علاوه بر این نو هم نیست. این کمان متعلق به چند سال پیش است. طی این مدت هم مدام مورد استفاده قرار گرفته است. اینکه کمان برای خودم نیست و از طرفی فرسوده هم شده، باعث می‌شود با سلام و صلوات تمرین کنم، چون احتمال شکستگی آن وجود دارد. درخواست‌هایی که در این زمینه داشته‌ایم با وجود وعده و وعید‌ها هنوز به نتیجه نرسیده است. یک کمان با تمام تجهیزاتش حداقل ۸۰ میلیون تومان می‌شود. شخصاً لنگ این مبلغ هستم تا از استرس شکستن کمان و مشکلاتی که ممکن است در توکیو با آن مواجه شوم، نجات پیدا کنم. امیدوارم نگاه ویژه‌ای به تیروکمان شود تا ما هم بدون دغدغه تمریناتمان را دنبال کنیم.»
البته گلایه‌های ملی‌پوش تیروکمان تنها مختص به میلاد وزیری نیست. امین پیرعلی، ملی‌پوش ریکرو هم در گفتگو با فارس مشکلات معیشتی را اصلی‌ترین دغدغه ورزشکاران خواند: «هزینه‌های ما بسیار بالاست، اگر این مسائل حل شود ذهنمان هم آرام‌تر خواهد بود. امیدوارم کمیته ملی المپیک حمایت کند تا انگیزه داشته باشیم.»
حمایت کنید
بوکسور المپیکی از مسئولان ورزش خواست حمایت از المپیکی‌ها را فراموش نکنند. سیدشاهین موسوی هم که مثل خیلی‌های دیگر پرداخت ۱۷۰ میلیارد تومان به ویلموتس را ناعادلانه می‌داند، در خصوص شرایط این روز‌های ملی‌پوشان بوکس به میزان گفت: «آنقدر زمان از دست رفته که باید برای تک‌تک روز‌های باقی مانده برنامه‌ریزی کنیم. کرونا از همه بیشتر به بوکس لطمه زده است، باید به اندازه‌ای تلاش کنیم که زمان از دست‌رفته جبران شود. هیچ چیز در دنیای ورزش نشد ندارد و انسان به امید زنده است، اما کسب مدال المپیک آن هم در رشته سختی مثل بوکس نیازمند تدارکات خوب، فکر و تمرکز بالاست. این مربی خارجی که هدایت تیم ملی فوتبال را بر عهده داشته (مارک ویلموتس) مگر چه گلی به سر ورزش زده که باید ۱۷۰ میلیارد پول ببرد. ما نمی‌گوییم ۱۷۰ میلیارد به بوکس پول تزریق شود، اما حداقل اگر انتظار مدال المپیک دارند، حمایت‌ها هم المپیکی باشد.»
در حسرت فشنگ
کمبود فشنگ سال‌هاست که تمرینات تیراندازان ایرانی را تحت تأثیر قرار داده است. تا قبل از این مسئولان مشکلات ناشی از تحریم را عامل این کمبود عنوان می‌کردند و در چند ماه گذشته نیز کرونا به دیگر بهانه‌ها اضافه شد. در حالی که تمرینات تیراندازان المپیکی دوباره آغاز شده، نبود فشنگ کافی باعث شده ملی‌پوشان ماده ۲۵ متر تپانچه تنها یک روز در هفته تمرین کنند. هانیه رستمیان، تیرانداز المپیکی با تأیید این خبر در گفتگو با فارس اظهار داشت: «تمرین ۲۵ متر هفته‌ای یک‌بار با فشنگ محدود با ۲۵ تا ۵۰ فشنگ برگزار می‌شود که این خیلی کم است. این تعداد فشنگ قطعاً نمی‌تواند آمادگی ما را بالا ببرد. ما نیاز به اردوی برون‌مرزی داریم تا با فشنگ بیشتری تمرین کنیم. در حال حاضر تمرین خوبی در ۲۵ متر نداریم.»
کشتی در انتظار نگاه ویژه
کشتی ورزش اول کشور محسوب می‌شود، اما در عمل فوتبال همه جا حرف اول را می‌زند، تا جایی که حتی دبیر، رئیس فدراسیون هم از کمبود بودجه این رشته به شدت گلایه کرده است. محمدرضا طالقانی، عضو هیئت رئیسه فدراسیون کشتی در گفتگو با مهر به این نکته اشاره کرد: «همانطور که مردم و مسئولان ورزش از کشتی انتظار مدال‌آوری و کسب افتخار در میادین جهانی و المپیک را دارند، باید حمایت‌های کافی هم از این رشته صورت گیرد. سال آینده باید در بزرگ‌ترین آوردگاه ورزشی جهان، یعنی المپیک شرکت کنیم. بدیهی است کشتی نباید در این مقطع زمانی دغدغه مالی داشته باشد و به جای تمرکز روی اهداف و برنامه‌های آماده‌سازی خود مدام به مشکلات مالی بیندیشد.»
