سرویس اقتصادی جوان آنلاین : یکی از سیاست‌های الزامی در حوزه مصرف سوخت و حمل و نقل، تنوع بخشی به سبد سوخت مصرفی در بخش حمل و نقل است. این تنوع بخشی به معنای جایگزینی سوختی با سوخت دیگر نیست، بلکه به معنای تنوع بخشی عادلانه است، تا متقاضیان با توجه به مؤلفه‌های مختلفی نظیر میزان پیمایش، قیمت، دسترسی و … به انتخاب سوخت مورد نظر خود بپردازند. به عبارتی این حق انتخاب عادلانه را برای متقاضیان قائل شویم که سوخت مورد نظر خود را انتخاب کنند. چرا که با دیکته کردن یک سیاست ناقص نمی‌توان، تقاضایی را کاهش یا کور کرد.
اکنون سالانه ۲۷ میلیون تن اتوگاز در دنیا به عنوان جایگزین بنزین و دیزل مصرف می‌شود و بسیاری از کشور‌های با مصرف عمده مانند ترکیه، کره جنوبی، روسیه، لهستان، چین، ایتالیا و … حتی به فکر گسترش استفاده از آن نیز هستند.
در ایران سالانه ۱۸ میلیون تن LPG تولید می‌شود با توجه به بازار مصرف و شرایط صادرات فعلی، ۱۰ میلیون تن از این مقدار بدون استفاده در فلر‌ها و خط لوله گاز طبیعی می‌سوزد.
به گفته کارشناسان بنابر گزارش انجمن جهانی ال. پی جی (WLPGA) و با استناد به تحقیقات انجام شده در کشور‌های مختلف، سه عامل اصلی در ایمنی LPG نقش دارند. ۱- فشار مخزن ۲- محدودیت‌های انفجار و اشتعال پذیری ۳- دوگانه سوز کردن ایمن به صورت کارخانه‌ای یا در کارگاه‌های استاندارد. از این سه عامل دو عامل اول به دلیل ماهیت LPG، آن را به یک سوخت ایمن تبدیل کرده اند و عامل سوم به عنوان تأثیر انسان در استانداردسازی دوگانه سوز کردن خودرو و مشروط است.
بنابر این وزارت نفت می‌تواند با راه اندازی جایگاه رسمی و استاندارد برای تبدیل و سوخت‌گیری خودرو‌های LPG سوز، از استفاده غیر فنی و غیر اصولی جلوگیری نموده و باعث شود صاحبان این خودرو‌ها به جای سوخت‌گیری خطرناک یا سوخت‌گیری در جایگاه‌های غیر استاندارد داخل گاراژ‌های اطراف شهرها، به صورت محترمانه از جایگاه‌های رسمی ایجاد شده در سطح شهر سوخت‌گیری کنند.
از آن جایی که انتشار گاز‌های آلاینده حاصل از سوخت LPG بسیار کم‌تر از بنزین و دیزل است، مصرف LPG در خودرو‌های کلانشهر‌هایی همچون تهران، اصفهان، اراک و تبریز و … باعث کاهش آلودگی هوا خواهد شد.
بنابر آمار غیر رسمی حدود تعداد ۱.۵ میلیون خودرو LPG سوز در کشور وجود دارد که به صورت غیر استاندارد از اتوگاز استفاده کرده و از جایگاه‌های غیر مجاز و غیر رسمی در حاشیه شهرها سوخت‌گیری می‌کنند. در حالی که وزارت نفت می‌تواند LPG را به عنوان یک سوخت رسمی در سبد سوخت کشور تعریف کند و با استاندارد سازی این خودرو‌ها و عرضه LPG در جایگاه استاندارد و مجاز در مناطق معین شهرها، از خطرات ناشی از استفاده غیر فنی آن جلوگیری کند.
اینکه هر اقدامی نیاز به سرمایه گذاری دارد، امری بدیهی است؛ اما می‌توان همان طور که در توسعه سی. ان. جی اقدام به سیاست گذاری و سرمایه گذاری نمود، بخشی از ال پی جی تولیدی کشور را به عنوان سوخت به جایگاه‌ها آورد
