تروئیکای اروپایی به‌رغم عضویت در گروه ۱+۴ و ادعای حمایت از برجام، عملکردی منفی و غیرقابل‌دفاع در زمینه حفظ این توافق پس از خروج امریکا ثبت کرده‌اند. موضع‌گیری‌های اخیر آن‌ها از جمله همسویی با واشنگتن درباره تمدید تحریم تسلیحاتی ایران نیز مؤید این مسئله است. بریتانیا، فرانسه و آلمان روز جمعه ۳۰ خرداد (۱۹ ژوئن) در بیانیه‌ای آشکار از تمدید تحریم‌های تسلیحاتی ایران در شورای امنیت حمایت کردند. در این بیانیه آمده است: «سه کشور اروپایی به اجرای کامل قطعنامه ۲۲۳۱ که توسط آن برجام در سال ۲۰۱۵ مورد تأیید قرار گرفت پایبند هستند. اگرچه ما معتقدیم که برداشته شدن برنامه‌ریزی شده تحریم تسلیحاتی سلاح‌های متعارف در اکتبر آینده که در قطعنامه ۲۲۳۱ به آن اشاره شده پیامد‌های زیادی برای امنیت و ثبات منطقه خواهد داشت.»
تروئیکای اروپایی در این بیانیه با اعلام اینکه به زودی خواستار تمدید تحریم‌های اروپا درباره صادرات تسلیحات متعارف و فناوری موشکی به ایران تا سال ۲۰۲۳ خواهند شد، خاطرنشان کردند، به دنبال مذاکره با روسیه و چین و دیگر اعضای شورای امنیت هستند. بریتانیا، فرانسه و آلمان در این بیانیه همچنین با ادعای اینکه به برجام پایبند هستند، مدعی شده‌اند، از هیچ تلاشی برای حفظ این توافق بین‌المللی دریغ نخواهند کرد. البته تروئیکا در حرکتی نمایشی مخالفت خود را با سیاست فشار حداکثری امریکا و تلاش واشنگتن برای اعمال مجدد تحریم‌های شورای امنیت علیه ایران نیز اعلام کرد. به‌رغم این، تروئیکای اروپایی با برخورداری از حمایت امریکا با ارائه قطعنامه‌ای به شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی که نهایتاً روز جمعه تصویب شد، از تهران خواسته‌اند به ممانعت از دسترسی بازرسان آژانس به دو سایت هسته‌ای ایران پایان دهد و با آن‌ها به طور کامل همکاری کند.
اروپایی‌ها اعم از تروئیکای اروپایی یا اتحادیه اروپا هر از گاهی مدعی می‌شوند که با توجه به اهمیت انکار‌ناپذیر برجام در حفظ صلح و امنیت بین‌المللی خواهان حفظ این توافق هستند، اما از زمان خروج امریکا نه فقط گام مؤثر و مشخصی برنداشته‌اند، بلکه عملاً سیاست خرید زمان به امید کارساز شدن اقدامات واشنگتن برای تشدید همه‌جانبه فشار‌ها به ایران را در پیش گرفته و به‌رغم ادعای اجرایی کردن ساز و کار ویژه تبادلات مالی با ایران موسوم به اینستکس، گام‌های بسیار کوچکی در این زمینه برداشته‌اند.
اکنون که دولت ترامپ با توجه به نزدیک شدن موعد لغو تحریم‌های تسلیحاتی ایران در اکتبر ۲۰۲۰ که بخشی از قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت است، تلاش خود را برای جلوگیری از لغو آن‌ها دوچندان کرده، اروپایی‌ها نیز گام در جای پای امریکا گذاشته و نه فقط بر تداوم تحریم‌های تسلیحاتی اروپایی علیه ایران تا سال ۲۰۲۳ تأکید ورزیده‌اند، بلکه به نیابت از امریکا قصد رایزنی با روسیه و چین به منظور قانع کردن این دو عضو دائم شورای امنیت برای وتو نکردن پیش‌نویس قطعنامه پیشنهادی امریکا در این باره دارند. بهانه اروپایی‌ها، یعنی نگرانی از تبعات لغو تحریم‌های تسلیحاتی ایران بر امنیت و ثبات منطقه جالب توجه است. غربی‌ها زمانی که میلیارد‌ها دلار سلاح به کشور‌های عرب منطقه می‌فروشند نگران این نیستند، اما اگر ایران طبق حق قانونی و مصرح خود طبق قطعنامه ۲۲۳۱ بخواهد پس از پایان مدت تعیین شده، برای رفع نیاز‌های امنیتی، تسلیحات خریداری کند دیدگاه آن‌ها باعث ایجاد تنش و بی‌ثباتی در منطقه خواهد شد.
امریکا با ادعای اینکه طبق قطعنامه ۲۲۳۱ هنوز جزو کشور‌های مشارکت‌کننده در برجام است قصد دارد با تهدید به اجرایی کردن مکانیسم ماشه، اروپایی‌ها را با خود برای موافقت با تمدید تحریم‌های تسلیحاتی ایران همراه سازد، با این حال حداقل در موضع‌گیری اعلامی، جوزف بورل، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا ضمن رد عضویت امریکا در برجام، بر مخالفت آشکار خود با ادعای دولت ترامپ درباره برخورداری واشنگتن از حقوق مطرح در چارچوب برجام تصریح کرده است. بورل به صراحت گفته که امریکا در مه ۲۰۱۸ نه فقط از برجام خارج شده، بلکه در هیچ یک از جلسات مربوط به این توافق موسوم به کمیسیون برجام نیز شرکت نداشته است. این نشانگر آن است که حتی شرکای اروپایی امریکا نیز استدلال‌های مطرح شده از جانب مقامات ارشد امریکایی در این زمینه را سست و بی‌پایه می‌دانند. با این حال بیانیه اخیر تروئیکای اروپایی حاکی از همسویی و اقدامات هماهنگ اروپایی‌ها با امریکا در جلوگیری از لغو تحریم تسلیحاتی ایران است. اکنون تلاش ترامپ و تیم تندرو او برای کشاندن پرونده ایران به شورای امنیت از طریق آژانس، حول یک هدف اصلی تمرکز یافته و آن به دست آوردن یک برگ برنده برای افزایش احتمال پیروزی ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری نوامبر ۲۰۲۰ است و بی‌شک اروپایی‌ها از این موضوع بی‌خبر نیستند. امریکایی‌ها تلاش می‌کنند به هر شکلی مانع اجرایی شدن بند مربوط به لغو تحریم تسلیحاتی ایران در قطعنامه ۲۲۳۱ شوند، اما این بدون همراهی سایر اعضای گروه ۱+۴ امکان‌پذیر نیست و اکنون اروپایی‌ها در مسیر مدنظر واشنگتن در ضدیت با ایران حرکت می‌کنند. به نظر می‌رسد، اروپایی‌ها با ورود به این بازی، به شکل تحقیرآمیزی در برابر ترامپ زانو زده‌اند، آنچه قابل نادیده گرفته شدن نیست، اینکه آن‌ها روی مردی شرط‌بندی کرده‌اند که با توجه به تحولات داخلی امریکا و شکست‌های مکرر در عرصه سیاست خارجی بر لبه پرتگاه قرار دارد.
