سرویس ورزشی جوان آنلاین: کریس سینی نویسنده و ستون نویس است که برای روزنامههایی همچون تایمز، دیلی اکسپرس، سان و دیلی رکورد به همراه چندین مجله مینویسد و اکنون درباره تاثیر کرونا بر المپیک مطلبی را در اختیار راشاتودی قرار داده است.
بزرگترین رویداد ورزشی جهان تبدیل به یک هدررفت پول شده است. IOC به جای تلاش برای برگزاری بازیها در سال آینده، باید این رقابتها را لغو و تمرکز خود را روی بهبود آینده بگذارد.
مونترال ۱۹۷۶ یک المپیک نمادین بود. ژیمناست نادیا کومناسی به عنوان اولین ورزشکار امتیاز کامل ۱۰ را به دست پیدا کرد.
بروس جنر در ۱۰ گانه توانست به مدال طلا برسد، ری لئونارد در رینگ بوکس درخشید. اما این المپیک به دلایل دیگری نمادین بود: ۷۲۰ درصد بیش از بودجه مصوب و کنار گذاشته شده برای این رقابتها هزینه شد. این شهر ۳۰ سال طول کشید تا بدهیهای استادیوم را بپردازد و سالانه ۱۷ میلیون دلار برای حفظ آن پرداخت.
هر دوره - جدا از المپیک لس آنجلس در سال ۱۹۸۴ - همراه با ضرر مالی بوده است. بارسلونا در سال ۱۹۹۲، ۲۶۶ درصد و بیش از هزینههای مصوب بودجه گرفت. هزینهای که در سال ۲۰۰۴ برای المپیک آتن شد یکی از دلایل ورشکستگی یونان بود.
کمبود میزبان
از آنجا که تجزیه و تحلیل دقیقتر شده است، سیاستمداران و مقامات شهری به درستی درباره پیشنهاد برای میزبانی المپیک هوشیار هستند. کمیته بین المللی المپیک (IOC) به جای انتخاب معمول کاندیداها، هر کشوری را که میتواند میزبانی کند، اعلام میکند.
پنج شهر برای سال ۲۰۲۴ نامزد شدند، اما سه شهر به سرعت بیرون کشیدند. IOC با دو گزینه و بدون هیچ پیشنهادی برای چرخه بعدی، در مورد پاریس به توافق رسید و پیشنهاد دهنده دیگر، لس آنجلس، سال ۲۰۲۸ را پیشنهاد داد و مورد موافقت قرار گرفت.
شک و شبهه برای المپیک ۲۰۲۱
حالا به المپیک توکیو ۲۰۲۰ میرسیم. قبلاً ۱۲ ماه به عقب برگردانده شده است، اما اینکه آیا پیشرفتی پیش خواهد رفت هنوز به طور قطعی نمیتوان صحبتی کرد. توماس باخ رئیس IOC تأیید کرده است که اگر چنین اتفاقی نیفتد یعنی پیشرفتی در زمینه مبارزه با کرونا حاصل نشود، این رقابتها فسخ خواهد شد. وی گفت: "شما نمیتوانید برای همیشه ۳،۰۰۰ تا ۵۰۰۰ نفر را در یک کمیته برگزار کننده استخدام کنید. شما نمیتوانید ورزشکاران را در عدم اطمینان قرار دهید. "
دانشمندان میگویند حتی کسانی که ویروس داشته و دارای آنتی بادی هستند ممکن است بعد از مدت زمان کوتاه ایمنی نداشته باشند. به تولید واکسن کرونا هم نزدیک نیستیم. شمار تلفات جهانی بیش از ۳۴۸ هزار نفر است، اما هنوز واقعاً در برخی از نقاط جهان کنترل نشده است و کارشناسان درباره موج دوم هشدار میدهند.
به احتمال زیاد ورود تماشاگران در توکیو ممنوع خواهند بود یا حداقل برای حفظ فاصله اجتماعی، تعداد آنها کاهش مییابد. شرکتهای عظیم در حال بازگرداندن پول هستند و هزاران شغل را رصد میکنند و میلیونها نفر با مشکلات مالی روبرو خواهند شد؛ بنابراین، مطمئنا اکنون زمان آن نیست که میلیاردها دلار برای نگه داشتن المپیک خرج شود. میشود جلوی این ضرر را گرفت. ما در حال حاضر میدانیم که هزینههای هنگفت برای بازیها صورت گرفته است، بنابراین این هزینه اضافی با سیاست فعلی روز به روز بیشتر نیز میشود.
ورزشکاران در بلاتکلیفی
ورزشکارانی نیز باید در نظر گرفته شوند. همه این ورزشکاران ستارگان پردرآمد نیستند که مورد علاقه نایک و آدیداس قرار گرفته اند. اما آن دسته از ورزشکارانی که شغل روزانه دارند و در ورزش حضور دارند، چه کار کنند. این نشان میدهد که اوج زندگی آنها با درخشش در المپیک همراه میشود.
آیا این عادلانه است که آنها را بلاتکلیف نگهدارید؟ آنها در حال آموزش روی رژیمها هستند و تناسب اندام خود را حفظ میکنند تا در روز رویداد خود به اوج خود برسند، وقتی شانس کمی برای میزبانی المپیک در چنین شرایطی است حداقل به این ورزشکاران احترام بگذاریم.
ما باید مفهوم Toyko ۲۰۲۰ را به عنوان مفهومی که جهان به آن احتیاج دارد، در نظر بگیریم. چیزی که همه ما باید منتظر آن باشیم و هموطنان خود در هنگام نبرد برای مدال را تشویق کنیم، یک روایت ایده آل گرا است. این بیماری همه گیر چه در زندگی انسان و چه از نظر مالی ضررهای زیادی زده است و باید به مقابله با آن پرداخت.
کمیته بین المللی المپیک میتواند از لغو بازیهای توکیو به عنوان فرصتی برای بازگرداندن المپیک به آنچه باید باشد استفاده کند. برای شروع، باید این مدل را بازنویسی کرد و نیاز به ریختن کوهی از بدهی را از بین برد.
بیایید به آنچه در مورد المپیک باید باشد، بپردازیم: ورزش صادقانه، عادلانه و رقابتی، جایی که همه در حال تعقیب رویای مدال آویزان در گردن خود هستند، همانطور که سرود ملی خود را میخوانند. نه هیچ چیز دیگر.
همه چیز با توکیو ۲۰۲۰ شروع میشود. مشعل را خاموش کنید.