سرویس ورزشی جوان آنلاین: تیراندازی یکی از رشته‌های پرمدال بازی‌های المپیک است و مدعیان این رشته برای درو کردن مدال‌ها با تمام قوا برای المپیک آماد می‌شوند. با اینکه تیراندازان ایرانی نیز پتانسیل بالایی برای افتخارآفرینی دارند، اما شرایط این رشته در کشورمان با رقبا کاملاً متفاوت است. در روز‌هایی که برترین‌های تیراندازی جهان با بهترین امکانات و اردو‌ها خود را برای حضور پررنگ و موفق در توکیو ۲۰۲۰ آماده می‌کنند، ملی‌پوشان ما از کمبود فشنگ رنج می‌برند و نگران فرسودگی سلاح‌هایشان هستند. تیم ملی تیراندازی سال‌هاست با این مشکلات مواجه است، اما تشدید تحریم‌های ظالمانه بحث ورود فشنگ و سلاح را برایمان دشوار کرده و به همین خاطر است که این چالش‌ها موجب نگرانی کادر فنی و ملی‌پوشان شده است. از سوی دیگر هزینه‌های اعزام‌های برون‌مرزی نیز با توجه به مشکلات اقتصادی کشور و بالا رفتن قیمت ارز چند برابر شده و کمبود بودجه و مشکلات مالی را نیز باید به چالش‌های تیراندازان اضافه کرد. با این وجود و به‌رغم همه مشکلات و کمبود‌ها تیراندازان کشورمان دست از تلاش نکشیده و همچنان با انگیزه برای موفقیت می‌جنگند. کسب شش سهمیه بازی‌های المپیک آن هم در مصاف با بهترین‌های دنیا کار بزرگی بود که ملی‌پوشان تیراندازی با تکیه بر غیرت و تعصب خود به کشورشان این مهم را محقق ساختند. در این بین نباید از نقش پررنگ الهام هاشمی، سرمربی تیم ملی تفنگ غافل شد؛ این بانوی ایرانی با وجود داشتن پیشنهاد‌های خوب خارجی باز هم تیم ملی کشورمان را تنها نگذاشت و ترجیح داد در این شرایط سخت یار و یاور ملی‌پوشانمان باشد. هاشمی روی وعده‌های داده شده حساب کرده و امیدوار است هرچه زودتر این وعده‌ها به مرحله اجرا دربیایند.
کسب شش سهمیه المپیک افتخار بزرگی برای تیراندازی ایران است. این افتخار چگونه و پس از طی چه مراحل و سختی‌هایی به دست آمد؟
بله همینطور است؛ واقعاً افتخار بزرگی است خصوصاً با شرایط تحریم‌ها و مشکلات اقتصادی که شرایط تمرینی ما را کاملاً از رقبایمان متفاوت کرده بود. با وجود بدتر شدن وضعیت فشنگ در سال جاری ما برای اولین بار دو سهمیه در رشته سه وضعیت به‌دست آوردیم که نشان از توانایی فوق‌العاده قهرمانان ما دارد. تصور کنید اگر ما مشکل فشنگ نداشتیم بچه‌ها چه کار می‌کردند!
بسیاری تصور می‌کردند در مسابقات قهرمانی آسیا باید سهمیه‌های بیشتری کسب کنیم. اضافه شدن چهار سهمیه دیگر را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
این مسئله کمی بی‌انصافی است. مگر کلاً چند سهمیه توزیع می‌شود که سهم ایران با وجود نداشتن فشنگ و خیلی مشکلات دیگر بیش از این باشد؟ ایران از نظر تعداد سهمیه کسب شده در رشته تیراندازی تا کنون رتبه یازدهم جهان را داراست و بسیاری از کشور‌های اروپایی و آسیایی که تجهیزات و امکاناتشان اصلاً با ما قابل قیاس نیست سهمیه‌های بسیار کمتری گرفته‌اند.
امکان افزایش سهمیه‌ها با توجه به رنکینگ جهانی وجود دارد؟
بسیار ضعیف است.
جای الهه احمدی در المپیک خالی خواهد بود. عملکرد او را چطور ارزیابی می‌کنید؟ احتمال دارد او از طریق رنکینگ سهمیه بگیرد؟
الهه احمدی در همه مسابقات کسب سهمیه بسیار خوب عمل کرد و تقریباً در همه مسابقات تا یک قدمی گرفتن سهمیه پیش رفت؛ در رشته بادی، در یک مسابقه با اختلاف تنها یک‌دهم امتیاز به فینال نرسید. در مسابقه بعدی چهاردهم امتیاز، در یک مسابقه کافی بود به‌جای دو سهمیه سه سهمیه توزیع می‌شد تا ایشان به عنوان نفر سوم سهمیه المپیک را بگیرند و به همین ترتیب تا مسابقه آخر که در رشته سه وضعیت تنها با اختلاف یک امتیاز از ۱۲۰۰ امتیاز از رسیدن به فینال باز ماند. قطعاً سهمیه نگرفتن هیچ چیز از افتخارات بزرگی که تا کنون این بانوی قهرمان کسب کرده کم نخواهد کرد. او یکی از پرافتخارترین تیراندازان تاریخ ایران هستند که در مقطعی رتبه اول دنیا در تفنگ بادی را داشتند. تنها تیرانداز ایرانی که تاکنون قهرمان فینال فینالیست‌ها شده، دو بار فینالیست المپیک بوده و بسیاری افتخارات بزرگ دیگر که قطعاً می‌تواند استمرار داشته باشد.
هدایت تیم مردان و زنان چه واکنش‌هایی را به همراه داشته؟
این قضیه در تمام دنیا حل شده است و خیلی از تیراندازان مرد دنیا مربی زن دارند. امیدوارم به‌زودی در ایران هم در رشته‌هایی که امکان آن وجود دارد به‌صورت عادی دربیاید تا از حداکثر پتانسیل مربیان کشورمان در تیم‌های ملی استفاده شود.
کمبود فشنگ و مهمات چه تأثیر منفی در عملکرد ملی‌پوشان داشته و دارد؟
خیلی زیاد. مگر ممکن است با تمرین با روزی ۳۰-۲۰ فشنگ به مصاف کسانی بروی که روزانه با ۳۰۰-۲۰۰ فشنگ تمرین می‌کنند و می‌توانند به تمام نقاط ضعف و قوتشان پی ببرند و آن‌ها را رفع کنند؟ اما به هرحال با لطف خدا و روحیه قهرمانی بچه‌ها، تا کسب سهمیه از این کمبود‌ها جان سالم به در بردیم ولی موفقیت در المپیک با این وضعیت غیرممکن است.
چطور دوباره هدایت تیم ملی را پذیرفتید؟
چون متأسفانه مربی جایگزین پیدا نشده بود، اردو‌ها به تأخیر افتادند و فرصت چندانی تا المپیک نمانده بود. اما من درباره مشکلات کاری و شرایط مورد نیاز ساعت‌ها با مسئولان فدراسیون که خواستار بازگشت من بودند صحبت کردم و قرار بر این شد که یکی از اعضای محترم هیئت رئیسه بر اجرای کامل آن‌ها نظارت داشته باشد و اولین جلسه برای انجام موارد مورد نیاز برگزار شد و مسئولیت‌هایی به یکسری از همکاران محترم داده شد. امیدوارم از این به بعد کار‌ها بهتر پیش برود.
نسبت به عملی نشدن وعده‌ها به فدراسیون هشدار دادید؛ آیا در این صورت از سمتتان کناره‌گیری می‌کنید؟
شک نداشته باشید. چون در غیر این‌صورت هم به خودم ظلم کرده‌ام هم به بچه‌ها.
چرا پیشنهاد‌های خارجی را نپذیرفتید؟ آن‌ها که مشکل سلاح و فشنگ ندارند.
شاید چند سالی که ایران نبودم مشکلات کشورم را فراموش کرده بودم و حس وطن‌پرستی باعث شد بخواهم با تیم کشور خودم کار کنم، اما بعد از اینکه کار را شروع کردم دیگر زمان برای ترک تیم مناسب نبود؛ تا قبل از قهرمانی آسیا به‌خاطر کسب سهمیه المپیک و از این به بعد هم به‌خاطر نزدیکی به المپیک. همه بچه‌ها را با تمام وجود دوست دارم. از چهار نفری که در تفنگ سهمیه گرفته‌اند نجمه خدمتی، فاطمه کرم‌زاده و مهیار صداقت از بچه‌های تیم جوانان بودند که قبل از رفتن به سنگاپور با آن‌ها کار می‌کردم، خدا را شکر با آرمینا صادقیان عزیز هم که بعد از رفتن من به تیم آمده بود طی مدتی که در تیم ایران بودم ارتباط قلبی و کاری بسیار خوبی برقرار کرده‌ام. بقیه اعضای محترم تیم ملی همگی در قلب من جای دارند و تا زمانی که مطمئن نباشم از نظر مربی و بقیه مسائل مشکلی ندارند کنارشان هستم، اما منوط به اینکه فدراسیون به وعده‌هایش عمل کند و شرایط برای حضور موفق در المپیک فراهم باشد.
