هرچه سخنرانی‌های امام جوری بود که مردم را به گفتن «ان‌شاءالله» در خلال کلام روح‌الله وادار می‌کرد، سخنرانی‌های حضرت آقا سرشار از «تکبیر» مستمع است و اگر این مستمعین، جان‌برکفان سپاه باشند که قطعاً «الله‌اکبر» بیشتری هم در بیت رهبری شنیده می‌شود! آن روز که پیر جماران به همین سپاهیان متذکر شد؛ «راه قدس از کربلا می‌گذرد» سردارانی، چون سلامی و سلیمانی و آقاعزیز و آقارحیم و برادرمحسن حتی به کربلای ۴ و کربلای ۵ هم نرسیده بودند، چه رسد به خود کربلا! لذا آن افق دور از دسترسی که خمینی نشان می‌داد، حقیقتاً «ان‌شاءالله» هم می‌خواست؛ «اگر خدا بخواهد» در آینده راهی کربلا خواهیم شد و همین جاده را آن‌قدر می‌رویم تا به قدس برسیم! روزگار دهه ۶۰ از جمله آمال امام بزرگوار ما این بود که الگوی «بسیج» سرایت کند به همه کشور‌های منطقه و حلقه‌های فراملیتی مقاومت، تشکیل شود! این مال ایامی است که بسیج خودمان گاه باید قلک‌های ارسالی دانش‌آموزان به مناطق عملیاتی را می‌شکست، بلکه هنگام ناهار، کیک و ساندیسی و غذایی در همین حد؛ حالا کمی کمتر یا کمی بیشتر نوش‌جان کند! باز هم آن حکیم دوران جایی را نشان داد که تو تنها باید می‌گفتی؛ «ان‌شاءالله»! دقت کنید در سخنرانی‌های امام! بعضاً در یک دقیقه سخنرانی، بیش از ۱۰ بار «ان‌شاءالله» شنیده می‌شود! ۳۰ سال پس از ارتحال امام، اما فصل، فصل «الله‌اکبر» است؛ آنجا که هسته‌های مقاومت، زود به زود فتح را به فتح‌الفتوح بدل می‌کنند! از سویی حزب‌الله لبنان، از سویی انصارالله یمن، از سویی حشدالشعبی عراق، از سویی ارتش وفادار به مقاومت بشار اسد در سوریه، از سویی حماس در فلسطین و از سویی فاطمیون در افغانستان! از یاد نبریم که این هسته‌های مؤثر - که الحق یادآور مجاهدانی، چون مالک و عمار و ابوذر و سلمان و مقدادند و تبلور اسلام ناب محمدی - در حالی شکل گرفت که امریکا و اسرائیل و بعضی حکام مرتجع منطقه، نسخه‌های دروغین و وحشتناکی از اسلام ساختند و همین نسخه‌ها را انداختند به جان ملل اسلامی! لیکن خدا خواسته است که بیت رهبر، مقر فرماندهی اصحاب مقاومت باشد و سیدعلی به‌معنای واقعی کلمه «ولی امر مسلمین جهان»! آدمی لذت می‌برد و از اعماق وجود افتخار می‌کند وقتی تعابیر سران جبهه مقاومت را درباره رهبر انقلاب می‌شنود! نیمه خرداد ۶۸ تصور دشمن این بود که بعد از خمینی، برای سقوط جمهوری اسلامی باید روزشمار بروند، ولی غافل بودند که انقلاب اسلامی، فراتر از روح‌الله، تکیه به الله دارد! چه وقت «ان‌شاءالله» و چه موسم «الله‌اکبر!»
